Δεν έφυγαν νύχτα, κρυφά, προς άγνωστο προορισμό. Δεν πλήρωσαν «μαύρα» για να τους πάρει ένα καϊκι με κίνδυνο να πνιγούν. Δεν τύλιξαν το μωρό σε μια κουβέρτα και όπου πάει... Οχι.
Εφτιαξαν βαλίτσες, οργάνωσαν αποχαιρετιστήρια βραδιά, αγκάλιασαν σφιχτά τους γονείς και τ΄αδέλφια τους, μπήκαν στο αεροπλάνο και πέταξαν... Το σπίτι ήταν ήδη έτοιμο και τους περίμενε. Οπως και η δουλειά.
Η δική μας μετανάστευση, είναι αλλιώτικη. Δεν ξεκινάει από την φτώχεια, την εξαθλίωση, την απελπισία. Κάθε άλλο. Στη βάση της έχει στόχους, όρεξη για δουλειά, καλύτερη ποιότητα ζωής, επαγγελματική εξέλιξη και δημιουργία. Γι΄αυτό και είναι επικίνδυνη.
Οι Ελληνες που φεύγουν σήμερα από την χώρα μας δεν μοιάζουν ούτε με τους προγόνους μας που ήρθαν από την Μικρασία ούτε με όσους πήγαν στην Αμερική, την Αυστραλία ή τη Γερμανία. Στις αποσκευές τους έχουν πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της Μυρτώς Λοβέρδου στο Bovary.gr