Μικρά βήματα προόδου σε θέματα φορολογίας και επιχειρηματικού περιβάλλοντος, αλλά και σοβαρές εκπτώσεις σε κρίσιμα πεδία όπως η αγορά εργασίας που επηρεάζουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και τις επενδύσεις διαπιστώνει ο ΣΕΒ στο πολυνομοσχέδιο.
Σύμφωνα με τον ΣΕΒ το πολυνομοσχέδιο αποτελεί «μία ακόμη επιβεβαίωση της σπουδής κυβέρνησης και Θεσμών να κλείσουν το τρέχον πρόγραμμα για να προχωρήσουν παρακάτω.»
Σε ανάλυση που περιλαμβάνεται στο εβδομαδιαίο δελτίο οικονομικών εξελίξεις ο ΣΕΒ δηλώνει επίσης αντίθετος με την παράταση του clawback για τα έτη 2019 - 2022, καθώς και με την επαναφορά της ενιαίας τιμής του βιβλίου ενώ ζητά την κατάργηση του φόρου υπεραξίας στα ακίνητα «που χωρίς να προσφέρει τίποτα στα κρατικά έσοδα οδήγησε σε σημαντική αβεβαιότητα και κατ' επέκταση μείωση των τιμών στοιχείων ενεργητικού νοικοκυριών και επιχειρήσεων αλλά και της αξίας ενεχύρων».
Αναφερόμενος στα θέματα αδειοδότησης και λειτουργίας επιχειρήσεων ο Σύνδεσμος επισημαίνει την περίπτωση εταιρείας - μέλους, στην οποία μέρος του υφιστάμενου για δεκαετίες εργοστασίου χαρακτηρίστηκε ως χρήση οικίας με αποτέλεσμα νέα καινοτόμα επένδυση επέκτασης με μεγάλη δαπάνη να πρέπει να γίνει εκτός του εργοστασίου, μειώνοντας έτσι σημαντικά την ανταγωνιστικότητα της επιχείρησης.
Τέλος ο ΣΕΒ επαναλαμβάνει την αντίθεσή του στην ενίσχυση της υποχρεωτικής διαιτησίας παρά - όπως αναφέρει - την αντίθεση του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας.
Οπως εξηγεί «παρότι πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας κάλεσε την Ελληνική Κυβέρνηση να αναγνωρίσει ότι η μονομερής προσφυγή στην υποχρεωτική διαιτησία αντίκειται στις διεθνείς συμβάσεις και να εξασφαλίσει ότι θα προβλέπεται μόνο σε περιπτώσεις «ουσιωδών υπηρεσιών» και όταν τίθεται σε κίνδυνο η «κοινωνική ειρήνη», το νομοσχέδιο ενισχύει την υποχρεωτική διαιτησία.
Έτσι, δίνει τη δυνατότητα στη μία πλευρά εσκεμμένα να προκαλέσει ναυάγιο των διαπραγματεύσεων, την ώρα που, μεταξύ άλλων, δεν νομοθετείται η κατάλληλη υποδομή που να διασφαλίζει την αντιπροσωπευτικότητα των κλαδικών συμβάσεων για να αποκλειστούν καταχρήσεις με δυσμενείς επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα κλάδων και συνολικά της οικονομίας.»
Σε ό,τι αφορά το πτωχευτικό δίκαιο και τον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών, δεν αντιμετωπίζονται σημαντικά εμπόδια στην εξυγίανση της αγοράς που σχετίζονται με τον χειρισμό των φορολογικών επιπτώσεων που έχουν οι διαγραφές οφειλών, την ώρα που οι απλές υποθέσεις δεν εντάσσονται σε έναν πράγματι ευέλικτο και εξωδικαστικό μηχανισμό και οι πιο σύνθετες υποθέσεις δεν μπορούν να μετακινηθούν σε βελτιωμένες και ταχύτερες προ-πτωχευτικές διαδικασίες. Τέλος, η υπόσχεση του κράτους για μια πιο γενναιόδωρη στάση ως προς τις διαγραφές απαιτήσεων παραμένει προνόμιο μόνο του «εξωδικαστικού» μηχανισμού. Μάλιστα, για την ώρα αυτή η υπόσχεση παραμένει θεωρητική προοπτική.