Tα 200 χρόνια από τη γέννησή του Καρλ Μαρξ (5/5/1818), γιορτάστηκαν φέτος με αναλύσεις, απολογισμούς, εκτενή αφιερώματα. Ελάχιστοι μίλησαν για την απλή, ανθρώπινη πλευρά του. Ακόμα πιο λίγοι γνωρίζουν πως, πριν από την επανάσταση, υπήρχε ο έρωτας που έκανε τον φιλόσοφο να γεμίζει τετράδια ολόκληρα με ρομαντικά στιχάκια. Όλα για κείνη. Για την Τζένη.
Η εικόνα που έχει ο περισσότερος κόσμος για τον Μαρξ είναι αυτή ενός μεσήλικα -ένα πρόσωπο σοβαρό, αγέλαστο, πνιγμένο σε μια θάλασσα από άσπρα, άτακτα κατσαρά μαλλιά και γένια. Ένας αυστηρός νεφεληγερέτης Ζευς που ατενίζει τον κόσμο από ψηλά. Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι.
Στα φοιτητικά του χρόνια, ο Καρλ (πολύ πριν γίνει ο Mαρξ, ο ιστορικός, ο κοινωνιολόγος, ο δημοσιογράφος, ο οικονομολόγος, ο φιλόσοφος της θεωρίας του ιστορικού υλισμού, ο θεμελιωτής του κομμουνισμού) έμοιαζε περισσότερο με ζεν πρεμιέ σε ιστορικό δράμα εποχής: ένα λιγνό αγόρι, με φλογερά μάτια, καλογραμμένα, εκφραστικά χείλια, ωραία κατατομή, σκούρα μαλλιά που στεφάνωναν ένα πλατύ μέτωπο. Ήταν όμορφος. Και πολύ ερωτευμένος -τόσο, ώστε να γράφει ποίηση..
Αντίθετα από ό,τι θα περίμενε κανείς, η γυναίκα που ενέπνευσε αυτούς τους στίχους δεν ήταν μια προλετάρια ή ένα ταπεινό κορίτσι της εργατικής τάξης, Η βαρόνη Ιωάννα Βέρθα Ιουλία Τζένη φον Βεστφάλεν ήταν ένα «άνθος» με ρίζες στην πρωσική και την σκοτσέζικη αριστοκρατία. Και τέσσερα χρόνια μεγαλύτερή του....
Διαβάστε για τον βαθύ έρωτα του Καρλ Μαρξ για τη Τζένη, στο Bovary.gr