Το τι είναι φλερτ, πότε, πώς και αν το -κακό, επιθετικό ή αδέξιο- φλερτ «συνορεύει» με τη ανάρμοστη συμπεριφορά ή την παρενόχληση είναι ένα θέμα που κάνει τις παρέες των φίλων να διχάζονται.
Οι γυναίκες, από τη μια, είναι οργισμένες. Ή δικαιωμένες. Θριαμβολογούν πως «καιρός ήταν, να μπουν όλα τα γουρούνια στη θέση τους», πως έπρεπε πια να αρχίσει να αλλάζει η σεξιστική κουλτούρα στους εργασιακούς χώρους.
«Είναι απαράδεκτο» μου έλεγε τις προάλλες η Μ. που είναι υψηλόβαθμο στέλεχος στο δημόσιο, «κάθε γυναίκα που φοράει μίνι ή λίγο πιο βαθύ ντεκολτέ, να θεωρείται ανήθικη, προκλητική, κακή επαγγελματίας. Ή -ακόμα χειρότερα- μια αδίστακτη αρριβίστρια που χρησιμοποιεί τα «όπλα» του φύλου της για να επιβιώσει και να ανέλθει επαγγελματικά». Από την άλλη, οι άντρες, ακόμα και οι καλοί άντρες (και με αυτούς εννοώ, άντρες με υγιή σεξουαλική συμπεριφορά, που συμφωνούν πως ο Γουάινστιν είναι ένα άρρωστο τέρας και που ποτέ δεν θα στρίμωχναν τη γραμματέα τους στο δωματιάκι με το φωτοτυπικό) οργίζονται επίσης. Παραπονιούνται πως αυτή η σκληρή politically-correctness του νεο -φεμινισμού τους έχει αφήσει μπερδεμένους, αμήχανους και ευνουχισμένους.
Ο Π. -ένας 35άρης, διαφημιστής, ο οποίος είναι single το τελευταίο διάστημα- ομολογεί πως φοβάται πια να φλερτάρει. «Είναι τρελό αυτό που συμβαίνει ! Οι περισσότερες γυναίκες ντύνονται προκλητικά, οπότε -είτε το επιδιώκουν, είτε όχι- είναι αδύνατον να μην τις προσέξεις. Αν σε πιάσουν, όμως, να τις κοιτάζεις λίγο πιο επίμονα, ξαφνικά, είσαι ένας επικίνδυνος, υποψήφιος βιαστής. Το «καμάκι» στο δρόμο απαγορεύεται γιατί «υπονομεύει το δικαίωμα μιας γυναίκας στην ασφάλεια»....
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου για τα όρια του φλερτ, στο Bovary.gr