Τιμή-ρεκόρ για ένα μπουκάλι κρασί -Εφτασε τα 103.700 ευρώ [εικόνες]

Τιμή-ρεκόρ έπιασε ένα μπουκάλι κρασί που χρονολογείται από το 1774 και βγήκε σε πλειστηριασμό το Σάββατο, φτάνοντας να πουληθεί για 103.700 ευρώ.

Το μπουκάλι του vin Jaune (κίτρινο κρασί) προέρχεται από την ανατολική περιοχή του Ιούρα και παρασκευάστηκε από σταφύλια που τρυγήθηκαν κατά τη βασιλεία του βασιλιά Λουδοβίκου XVI.

Στην ίδια δημοπρασία, ένα άλλο μπουκάλι του ίδιου vintage κρασιού πουλήθηκε για 76.250 ευρώ και ένα τρίτο για 73.200 ευρώ.

Οι αγοραστές ήταν Καναδοί και κάποιους που συνηθίζει να αγοράζει κρασί για Αμερικανούς με συνδέσμους στη Γαλλία, ανέφερε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Μπριζίτ Φενό, της δημοπρασίας Jura Encheres.

«Δεν πίστευα ότι τα μπουκάλια αυτά θα πωλούνταν για τόσα πολλά. Το τελευταίο ρεκόρ που είχε τεθεί το 2011, ήταν τα 57.000 ευρώ» δήλωσε.

Οι φιάλες, τύπου Βουργουνδίας, δηλαδή με πλατιά βάση και λεπτό λαιμό, χωρητικότητας 87 cl (εκατοστόλιτρων/870 ml-χιλιοστόλιτρα) περιέχουν vin jaune (κίτρινο κρασί), ποικιλία λευκού οίνου, παραγωγής του αμπελουργού Ανατουάλ Βερσέλ (1725-1786) στην περιοχή Αρμπουά.

Οι φιάλες διατηρήθηκαν επί 200 και πλέον χρόνια από τους απογόνους του σε υπόγειο κελάρι με θόλο του Αρμπουά, την πρωτεύουσα των κρασιών του Ιούρα, πριν αφαιρεθούν από τα ράφια την Τρίτη ενόψει της δημοπρασίας.

Τα κρασιά, που προέρχονται από αμπέλι που κλαδεύτηκε επί Λουδοβίκου 15ου και τρυγήθηκε επί Λουδοβίκου 16ου, «είναι οι παλαιότερες φιάλες κρασιού παγκοσμίως σε κυκλοφορία», δηλώνει η Μπριζίτ Φενό του οίκου Jura Encheres, υπεύθυνη για την πώληση αυτή.

Δύο φιάλες του ίδιου οίνου εσοδείας είχαν ήδη πωληθεί, το 2011 στο Αρμπουά αντί 57.000 ευρώ και το 2012 στη Γενεύη αντί 46.000 ελβετικών φράγκων (38.300 ευρώ).
Το 1994 είχε οργανωθεί μια δοκιμή του ίδιου κίτρινου κρασιού στον Πύργο Πεκό στο Αρμπουά, από 24 επαγγελματίες του κρασιού.

Με χρώμα κεχριμπαριού και γεύση «καρυδιού, μπαχαρικών, κάρι, κανέλας, βανίλιας και ξηρών καρπών», το κρασί είχε βαθμολογηθεί 9,4 στα 10 από τους δοκιμαστές, οι οποίοι είπαν στο τέλος: «Να ξαναδοκιμαστεί σε 100 χρόνια».