Nέες ταινίες: Η επιστροφή του Ρομάν Πολάνσκι με ένα ψυχολογικό θρίλερ [κριτική & τρέιλερ]

Αυτή την εβδομάδα μαθαίνουμε το παρελθόν του θρυλικού Χαν Σόλο από το «Star Wars» και ταξιδεύουμε στην αμερικανική επικράτεια με την Έλεν Μίρεν και τον Ντόναλντ Σάδερλαντ.

Παράλληλα περιπλανιόμαστε στις υπαρξιακές αναζητήσεις του Ρομάν Πολάνσκι, ενώ μια γλυκιά ανορθόδοξη κομεντί από τη Γαλλία μας ταξιδεύει σε άλλες εποχές.

Solo: A Star Wars Story
Σκηνοθεσία: Ρον Χάουαρντ
Παίζουν: Άλντεν Ερενραϊκ, Γιούνας Σουοτάμο, Γούντι Χάρελσον, Εμίλια Κλαρκ, Ντόναλντ Γκλόβερ, Τάντι Νιούτον

Μέσα από μια σειρά παράτολμες περιπέτειες σε έναν σκοτεινό και επικίνδυνο εγκληματικό υπόκοσμο, ο Χαν Σόλο γίνεται φίλος με τον πελώριο μελλοντικό του συν-πιλότο, τον Τσουμπάκα και συναντά τον περιβόητο τζογαδόρο Λάντο Καρλίσιαν, σε ένα ταξίδι που θα καθορίσει την πορεία ενός από τους πιο αναπάντεχους ήρωες του σύμπαντος που λέγεται «Star Wars» .
Στο δεύτερο spin-off για το σύμπαν του Πόλεμου τον Άστρων, μετά το επιτυχημένο εμπορικά «Rogue One», επιβιβαζόμαστε στο Millenium Falcon με τον καλύτερο πιλότο του διαστήματος στα πρώτα του βήματα, πολύ πριν από τα γεγονότα του «Star Wars: Μια Νέα Ελπίδα» (1977) .
Το πρώιμο παρελθόν του Χαν Σόλο, πριν ακόμα συναντήσει τον Luke Skywalker, τον Obi-Wan Kenobi ή τη Leia Organa, όταν δηλαδή πρωτογνωρίζει το απόλυτο, τριχωτό, έτερο ήμισυ του, τον Τσουμπάκα, ζωντανεύει μέσα από την πένα του θρυλικού Λόρενς Κάσνταν, («Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται», «Η Μεγάλη Ανατριχίλα») -που συνέγραψε το σενάριο με τον γιο του και φανατικό του saga Τζόναθαν - και σκηνοθεσία του βραβευμένου με Όσκαρ Ρον Χάουρνατ («Ένας Υπέροχος Άνθρωπος», « Απόλλων 13», « Κώδικας Da Vinci»).
Θα μάθουμε λοιπόν τα πρώτα βήματα του Σόλο στην πατρίδα του την Κορέλια, μια βιομηχανική εκδοχή της Βενετίας, όπου ως έξυπνος μικροαπατεώνας, κι απόλυτα ερωτευμένος με την Κίρα ξεκινάει την περιπλάνησή του, πώς γνωρίζεται με τον Τσουμπάκα, αλλά και τον λαθρέμπορο Μπέκετ, πως απέκτησε το Falcon του παίζοντας χαρτιά, με τον Καρλίσιαν, τις πρώτες μάχες που έδωσε και τα πρώτα μαθήματα που πήρε.

Ο Ρον Χάουαρντ αξιοποιεί στο έπακρο την ψηφιακή τεχνολογία, δημιουργώντας μια υπερπαραγωγή αντάξια του « Star wars» με εντυπωσιακές σκηνές δράσης, που ενισχύονται από το γνωστό μουσικό θέμα που όλοι πια μπορούμε να σιγομουρμουρίσουμε, αφηγούμενος με σωστό ρυθμό, προσαρμοσμένο ως τις απαιτήσεις του σημερινού κοινού, την νεανική περίοδο του Σόλο. Βέβαια μερικές φορές οι ημερομηνίες δεν βγαίνουν, αλλά ο χρόνος δεν είχε ποτέ τόσο σημασία στο «Πόλεμο των άστρων».
Οι ανατροπές κι εκπλήξεις δίνουν και παίρνουν, ενώ κατά διαστήματα ακούγονται οι βαθυστόχαστες ατάκες που όλοι περιμένουμε πώς και πώς. Η διαφορά από την παραδοσιακή συνταγή είναι πως εδώ οι Κάσλαρ ακολουθούν το τελευταίο trend των ταινιών επιστημονικής φαντασίας, διανθίζοντας τους διαλόγους με αστειάκια, που θυμίζουν περισσότερο ταινίες της Μarvel, προκειμένου μάλλον να απευθυνθούν σε ένα πιο νεανικό κοινό, που ίσως δεν έχει μυηθεί στην κουλτούρα του Star Wars .
Ο Άλντεν Έρενραϊκ («Χαίρε, Καίσαρ!») αναλαμβάνει τον δύσκολο ρόλο να ενσαρκώσει τον Χανς Σόλο και μέσα από μια ερμηνεία που σε σημεία εμπνέεται αλλά δεν μιμείται τον προκάτοχό του Χάρισον Φορντ – ο καλός αυτός ηθοποιός άλλωστε διαθέτει το δικό του προσωπικό στυλ - στρώνει τον δρόμο για μια μεγάλη καριέρα . Ο τρεις φορές υποψήφιος για Όσκαρ Γουντι Χάρελσον («Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι») υποδύεται με λεπτομέρεια κι ειλικρίνεια τον ανορθόδοξο μέντορα του Χαν - είναι εξαιρετικός δε στην τελευταία του σκηνή -, ο Πολ Μπέτανι δίνει μια άλλη διάσταση στην εγκληματική φυσιογνωμία του κακού Ντράιντεν, ενώ η Εμίλια Κλαρκ με την βρετανική της αύρα ενσαρκώνει τη γυναίκα που σημάδεψε τον Σόλο πριν από την πριγκίπισσα Λέα.

Ταξίδι Αναψυχής (The Leisure Seeker)
Σκηνοθεσία: Πάολο Βίρτζι
Παίζουν: Ελεν Μίρεν, Ντόναλντ Σάδερλαντ, Κρίστιαν ΜακΚέι

Ο Τζον και η Έλα έχουν μοιραστεί περισσότερα από πενήντα χρόνια υπέροχης κοινής ζωής. Στα ογδόντα τους, λαχταρώντας μια τελευταία περιπέτεια μαζί, αποφασίζουν να ξεφύγουν μακριά από τα ενήλικα παιδιά τους και τους γιατρούς, σε ένα απαγορευμένο ταξίδι.
Η νέα ταινία του Πάολο Βίρτζι ( «Η Τρελή Χαρά», «Το Ανθρώπινο Κεφάλαιο»), αν και ιταλικής παραγωγής, είναι ένα γλυκόπικρο αλλά προβλέψιμο road movie στην Αμερική δυο ηλικιωμένων ανθρώπων, που κάνουν το τελευταίο ταξίδι της ζωής τους.
O Τζον και η Έλα είναι ζευγάρι που αντιπροσωπεύουν την έννοια του «για πάντα μαζί ». Αυτός είναι ένας σεβάσμιος και λιγομίλητος συνταξιούχος καθηγητής αγγλικής φιλολογίας, με εμμονή στον Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Αυτή μια πολυλογού και καλοκάγαθη νοικοκυρά. Ο Τζον όμως βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο της νόσου του Αλτσχάιμερ κι η Έλα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας, που δεν δηλώνονται ξεκάθαρα αλλά υπονοούνται κατά τη διάρκεια της ταινίας ( για παράδειγμα, φοράει περούκα και λαμβάνει συνεχώς φαρμακευτική αγωγή) . Μαζί θα αποφασίσουν να ζήσουν μια τελευταία μεγάλη τους περιπέτεια, παρά τις αντιρρήσεις των παιδιών τους που θεωρούν εξαιρετικά επικίνδυνη την όλη ιδέα. Έτσι αποφασίζουν να βγουν στους δρόμους με το παλιό τροχόσπιτό τους, το «The Leisure Seeker», με το οποίο ταξίδευαν κάποτε σε ολόκληρη την Αμερική, με σκοπό να επισκεφτούν στην άλλη άκρη της χώρας το σπίτι όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο αγαπημένος συγγραφέας του Τζον.

Βασισμένος στο μυθιστόρημα του Michael Zadoorian, ο Βίρτζι ταξιδεύει μέσα από πόλεις -φαντάσματα, έρημα πάρκα, ξεχασμένα τουριστικά αξιοθέατα και ετοιμόρροπους δρόμους της Αμερικής, μαζί με τον Τζον και την Έλα, που αναπολούν το παρελθόν τους και διεκδικούν το δικαίωμα να έχουν και παρόν, παρά το γεγονός ότι βρίσκονται αντιμέτωποι με τον θάνατο. Φαίνεται πως ο Ιταλός δημιουργός παραλληλίζει την εικόνα μιας θλιβερής παρατημένης χώρας, γεμάτη όμως με ενδιαφέροντα σημεία, σερβιτόρες που ξέρουν απέξω χωρία του Φώκνερ και του Χέμινγουεϊ και ωραίους τύπους που ξέρουν να περνάνε καλά , με αυτό το ιδιαίτερο ζευγάρι που με αξιοπρέπεια ορίζει τη δική του Μοίρα.
Με χιούμορ και συγκίνηση, ακολουθώντας μια κλασική κινηματογράφηση με αρκετές δόσεις μελοδράματος, αφήνει ουσιαστικά το τιμόνι σε δυο εκπληκτικούς ηθοποιούς, την Έλεν Μίρεν ( που για την ερμηνεία της απέσπασε και υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Α΄ Γυναικείου Ρόλου) και τον Ντόναλντ Σάδερλαντ, που με την υποκριτική τους ποιότητα δημιουργούν μια ωδή στην αγάπη και τη ζωή.

Ξυπόλυτοι στο Παρίσι (Paris Pieds Nus/ Lost in Paris)
Σκηνοθεσία: Ντομινίκ Αμπέλ, Φιόνα Γκόρντον
Παίζουν: Ντομινίκ Αμπέλ, Φιόνα Γκόρντον, Εμανουέλ Ριβά, Πιερ Ρισάρ

Η Φιόνα, μια βιβλιοθηκάριος από μια μικρή καναδική πόλη, λαμβάνει γράμμα απελπισίας από την 93χρονη θεία της Μάρθα που ζει στο Παρίσι. Έτσι μπαίνει στο πρώτο αεροπλάνο και φτάνει στη γαλλική πρωτεύουσα, όπου ανακαλύπτει πως η θεία έχει εξαφανιστεί.
Μια ανατρεπτική ρομαντική κομεντί με γαλλικό μπρίο στα χνάρια του Μπάστερ Κίτον και του Ζακ Τατί με τη σπουδαία Εμανουέλ Ριβά στον τελευταίο της ρόλο στο σινεμά.
Ζευγάρι στη ζωή και στη μεγάλη οθόνη η Καναδή Φιόνα Γκόρντον και ο Γάλλος Ντομινίκ Αμπέλ με θητεία στη σχολή του Λεκόκ αξιοποιούν τη θεατρική τους εμπειρία και τις δεξιότητές τους στην κλοουνερί, και φτιάχνουν μια πρωτότυπη σύνθεση , με ανορθόδοξους χαρακτήρες, παραμυθένια ατμόσφαιρα και μια γλυκιά μελαγχολία που θυμίζει τις εποχές του βωβού κινηματογράφου.
Η Φιόνα, μια συντηρητική βιβλιοθηκάριος από τον Καναδά, εκπληρώνει το όνειρο της ζωής της και ταξιδεύει στο Παρίσι, όταν λαμβάνει ένα γράμμα απελπισίας από την αγαπημένη θεία της Μάρθα, που έχει να δει χρόνια. Όμως η πρώτη της μέρα στην Πόλη του Φωτός αποδεικνύεται ολέθρια, αφού χάνει τη βαλίτσα της και μπαίνει σε ένα σωρό μπελάδες. Από εκεί και πέρα αρχίζει η περιπλάνησή της στη γαλλική πρωτεύουσα , που θα φέρει στον δρόμο της έναν περίεργο αλλά γοητευτικό με τον τρόπο του άστεγο άνδρα.
Με στυλιζαρισμένα κάδρα, απόλυτα ταιριστά με την υποκριτική των ηθοποιών, που δανείζεται στοιχειά από τη μιμική τέχνη, και μια vintage αισθητική που παραπέμπει στην δεκαετία του ’70, οι δυο σκηνοθέτες και πρωταγωνιστές διηγούνται μια χιλιοειπωμένη ιστορία, που όμως στα χέρια τους αποκτάει απίστευτη κομψότητα κι ένα χιούμορ απλό και καλαίσθητο, που πραγματικά σπανίζει σήμερα. Γι’ αυτό τον λόγο άλλωστε, παρά τις μικρές κοιλιές που κάνει το σενάριό τους, τα κωμικά τους γκανγκ , άψογα εκτελεσμένα με απόλυτη ακρίβεια και έξοχη σωματικότητα, δημιουργούν την αίσθηση μιας γλυκιάς νοσταλγίας. Επίσης η εμφάνιση της Εμμανουέλ Ριβά στον ρόλο της θείας που έμελλε να είναι και ο τελευταίος της, είναι συγκινητική κι αξιομνημόνευτη.

Μια Αληθινή Ιστορία ( D’ Apres Une Histoire Vraie/ Based on a True Story)
Σκηνοθεσία: Ρομάν Πολάνσκι
Παίζουν: Εμανουέλ Σενιέ, Ευα Γκριν, Βενσάν Περέζ, Ντομινίκ Πινόν

Η Ντελφίν είναι η συγγραφέας ενός best-seller, μιας ιδιαίτερα προσωπικής νουβέλας, αφιερωμένης στη μητέρα της. Εξουθενωμένη από τις αμέτρητες υποχρεώσεις και εύθραυστη εξαιτίας των αναμνήσεων της, η Ντελφίν βασανίζεται από ανώνυμα γράμματα που την κατηγορούν ότι έχει εκμεταλλευτεί την οικογένειά της. H συγγραφέας βρίσκεται σε τέλμα, ενώ παραλύει μόνο με την ιδέα ότι θα πρέπει να γράψει ξανά. Μέχρι που στον δρόμο της συναντά την Ελ, μια νέα γοητευτική, έξυπνη και διαισθητική γυναίκα. Είναι η μόνη που φαίνεται να την καταλαβαίνει, με αποτέλεσμα η Ντελφίν να αναπτύξει ιδιαιτέρα αισθήματα για εκείνη και να της έχει απόλυτη εμπιστοσύνη.
Μέχρι που όμως μπορεί να φτάσει η Ελ; Έχει έρθει για να συμπληρώσει ένα κενό, ή για να κλέψει τη ζωή της Ντελφίν;
Ο Ρομάν Πολάνσκι επιστρέφει με μια αρκετά συγγενή θεματική με τον εκπληκτικό «Αόρατο Συγγραφέα», χωρίς όμως να κάνει τη διαφορά.
Μια διάσημη και καταξιωμένη συγγραφέας , η Ντελφίν, μόλις έχει εκδώσει ένα βιβλίο αφιερωμένο στη μητέρα της, εξαιτίας του οποίου γίνεται στόχος κάποιου ανώνυμου αποστολέα απειλητικών επιστολών, που την κατηγορεί ότι έχει καταχραστεί την οικογενειακή της ιστορία για να βγάλει χρήματα. Όταν εκείνη θα συναντήσει μια μυστηριώδη θαυμάστρια της, την Ελ (στα γαλλικά σημαίνει «εκείνη» ) βρίσκει μια παρηγοριά.
Σταδιακά όμως η νεαρή γυναίκα θα την αποκόψει από τον περίγυρό τους και θα προσπαθήσει να της κλέψει τη ζωή.

Ξεκινώντας ως ψυχολογικό θρίλερ όπου η Ντελφίν και μαζί ο θεατής καλείται να ανακαλύψει ποιος είναι αυτός ο άγνωστος που τρομοκρατεί τη κεντρική ηρωίδα, ο Πολάνσκι, βασίζεται στο μυθιστόρημα της Ντελφίν ντε Βιγκάν, που έχει διασκευάσει με τη βοήθεια του Ολιβιέ Ασαγιάς στο σενάριο, και σταδιακά μεταστρέφει την ατμόσφαιρα, προσδίδοντας στη ιστορία του, κατά την προσφιλή του τακτική υπαρξιακές διαστάσεις, μέσα από τις οποίες αφήνει να διαφανεί η προσωπική του καλλιτεχνική ανησυχία. Έτσι επανέρχεται για ακόμα μια φορά στη θεματολογία που εμμονικά τον απασχολεί, αλλά δυστυχώς αυτή τη φορά δεν καταφέρνει να την εξελίξει περαιτέρω. Το αποτέλεσμα είναι ότι όλη η ταινία μοιάζει σαν ένα patchwork παλιότερων δουλειών του, χωρίς πρωτοτυπία και κυρίως χωρίς εμβάθυνση.

Δεν λείπουν βέβαια κάποιες δυνατές σκηνές, που επιβεβαιώνουν τη φήμη του ως ένας από τους πιο σημαντικούς auteur του σύγχρονου κινηματογράφου. Το γεγονός ότι η σχέση της Ντελφίν και τη Ελ, αν και αρχικά αφήνει ερωτικά υπονοούμενα, τελικά καταλήγει σ’ έναν ψυχαναλυτικό λαβύρινθο, σεναριακά δεν στηρίζεται επαρκώς κι έτσι οι οποίες μεταφυσικές αποχρώσεις θα ήθελε να της αποδώσει ο Πολάνσκι σε καμία περίπτωση δεν φτάνουν άλλες ταινίες. Επιπλέον ένα από τα βασικά μειονεκτήματα της «Αληθινής Ιστορίας» είναι η επιλογή της Εμανουέλ Σενιέ στον κεντρικό ρόλο, μιας ηθοποιού αρκετά υποτονικής που δεν μπορεί να στηρίξει τις συγγραφικές αγωνίες της Ντελφίν, η οποία μάλιστα πλάι στη femme fatele Εύα Γκριν εξαφανίζεται, οπότε ο Πολάνσκι μένει ουσιαστικά χωρίς πρωταγωνίστρια.
Τελικά μια ιστορία με αρκετές δυνατότητες δεν μπορεί να απογειωθεί κι ο Πολάνσκι απλώς χρησιμοποιεί τις δεξιότητές του σε μια ταινία, που από ένα σημείο και μετά φαίνεται πως μάλλον έπαψε να τον ενδιαφέρει.

Τερματικός σταθμός (Terminal)
Σκηνοθεσία/Σενάριο: Βον Στέιν
Παίζουν: Μάργκοτ Ρόμπι, Σάιμον Πεγκ, Ντέξτερ Φλέτσερ, Μαξ Άιρονς, Μάικ Μάγιερς

Δύο πληρωμένοι δολοφόνοι αναλαμβάνουν μία ακόμα αποστολή στη ζοφερή καρδιά μιας αχανούς πόλης χωρίς όνομα. Στον δρόμο τους θα συναντήσουν έναν δάσκαλο που πάσχει από μία θανάσιμη ασθένεια, έναν αινιγματικό επιστάτη και μία παράξενη σερβιτόρα με διπλή ζωή. Οι ζωές τους διασταυρώνονται κάτω από τη σκιά ενός μυστηριώδους εγκληματία που διψάει για εκδίκηση. Πριν ακόμα ξημερώσει, όλοι θα έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με την ανελέητη δικαιοσύνη.
Η Μάργκοτ Ρόμπι, μετά την ερμηνεία που της χάρισε την υποψηφιότητα για Όσκαρ Πρώτου Γυναικείου Ρόλου στο «Εγώ, η Τόνια», επιστρέφει με ένα άτονο κι άρρυθμο θρίλερ μυστηρίου, αναλαμβάνοντας μάλιστα και χρέη παραγωγού.
Σε μια δυστοπική πόλη, χωρίς όνομα, κατά τη διάρκεια μιας βροχερής νύχτα ς κάποιοι καλούνται να πληρώσουν τις αμαρτίες του παρελθόντος , μυστικά αποκαλύπτονται, ενώ ένας αινιγματικός εγκληματίας διψάει για εκδίκηση.

Ο Βον Στέιν, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο, στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, ακολουθεί το ύφος ενός νέο-νουάρ θρίλερ και με μια έξυπνη κινηματογράφηση δημιουργεί ατμόσφαιρες και εντυπωσιακά πλάνα, όμως δεν καταφέρνει να πει τελικά την ιστορία του. Συχνά επιμένει σε σκηνές άνευ ουσίας, χάνοντας τον αφηγηματικό του ρυθμό, ενώ οι εκκεντρικοί του χαρακτήρες στερούνται σύνθεσης, όποτε τελικά δεν δίνονται περιθώρια στους ηθοποιούς να ερμηνεύσουν. Αν’ αυτού τους περιορίζουν σε μια στυλιζαρισμένη υποκριτική, χωρίς υπόβαθρο- για παράδειγμα η Μάργκοτ Ρόμπι εγκλωβίζεται στην εικόνα της μοιραίας γυναίκας, αλλά δεν βρίσκει κανένα πάτημα από το σενάριο να δομήσει τον χαρακτήρα της ηρωίδας- , ενώ ο Στέιν , αν και καθόλου άμοιρος ικανοτήτων, χάνει το δάσος και οδηγείται σε μια επίδειξη σκηνοθετικών κόλπων. Το αποτέλεσμα είναι μερικά ωραία πλάνα, αλλά πέραν τούτου ουδέν.

TAXI 5
Σκηνοθεσία: Φρανκ Γκασταμπίντ
Παίζουν: Φρανκ Γκασταμπίντ, Μαλίκ Μπενταλά, Μπερνάρ Φαρσί, Σαλβατόρε Εσποζίτο

Ο Σιλβέν Μαρό, ένας επιτυχημένος Παριζιάνος αστυνομικός και άσος στην οδήγηση, μετατίθεται παρά τη θέλησή του στο αστυνομικό τμήμα της Μασσαλίας. Ο πρώην αρχηγός της αστυνομίας, Ζιλμπέρτ, που είναι πια δήμαρχος της πόλης (αν και βρίσκεται χαμηλά στις δημοσκοπήσεις), του αναθέτει να σταματήσει τη δράση της «Ιταλικής Συμμορίας», η οποία ληστεύει κοσμηματοπώλες και ξεφεύγει με μια γρήγορη Ferrari. Για να τα καταφέρει, ο Μαρό δεν έχει άλλη επιλογή από το να συνασπιστεί με τον ανιψιό του χειρότερου οδηγού Uber στη Μασσαλία, που όμως είναι ο μοναδικός που μπορεί να τον βοηθήσει.
Η διάσημη σειρά ταινιών του Λικ Μπεσόν επιστρέφει σχεδόν μια δεκαετία μετά, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του πρωταγωνιστή Φρανκ Γκασταμπίντ.

Το «TAXI 5» θα μπορούσε να θεωρηθεί η γαλλική απάντηση στο «Fast and furious». Αυτή τη φορά ο Μπεσόν αφήνει το σκηνοθετικό τιμόνι στον Γκασταμπίντ, αναλαμβάνοντας χρέη παραγωγού και συνυπογράφοντας το σενάριο, που είναι φορτωμένο γεμάτο επικίνδυνες σκηνές δράσεις, καταδιώξεις, γρήγορα αυτοκίνητα κι ένα μάτσο ανίκανους αστυνομικούς που τους σώζει, όπως πάντα, ο οδηγός του ταξί.
Ο Σιλβέν Μαrό, ένας Παριζιάνος αστυνομικός, μετατίθεται στη Μασσαλία, επειδή κοιμάται «κατά λάθος» με την κόρη του αρχηγού της αστυνομίας. Όταν φτάνει, στην πόλη,
αναγκάζεται να συνεργαστεί με μια ομάδα απελπιστικά ανίκανων δημοτικών αστυνομικών που έχουν επιφορτιστεί με την προστασία ενός διάσημου διαμαντιού από την ιταλική μαφία.

Με μια απλοϊκότατη πλοκή κι ένα συνονθύλευμα καρικατουρίστικων τύπων, που ερμηνεύονται με αμετροέπεια από το μεγαλύτερο μέρος του καστ, ο Φρανκ Γκασταμπίντ – ο οποίος μάλιστα κρατάει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο- το παρακάνει με τα χοντροκομμένα αηδιαστικά γκανγκ (κόπρανα, μύξες κι εμετοί δίνουν και παίρνουν) , ενώ ελάχιστες ατάκες πραγματικά ξεπερνούν το επίπεδο μιας χοντροκομμένης επιθεώρησης, καταλήγοντας σε μια κακόγουστη φάρσα, όπου το μόνο που της απομένει είναι τα γκάζια κι οι εντυπωσιακές Lamborghini και Ferrari που τρέχουν σαν τρελές στους δρόμους της Μασσαλίας.

Nina
Σκηνοθεσία-Σενάριο: Σίνθια Μορτ
Παίζουν: Ζόε Σαλντάνα, Ντέιβιντ Ογελόουο, Κέβιν Μάμπο

Η ιστορία της θρυλικής Αμερικανίδας τραγουδίστριας Νίνα Σιμόν, που έδωσε μάχες για τα πολιτικά δικαιώματα, και ο αγώνας της να ισορροπήσει την καριέρα της στη μουσική, την οικογένεια αλλά και τα πιστεύω της, μέχρι που κατέληξε να ζει μόνη της στη Γαλλία, αισθανόμενη εξόριστη από την ίδια την πατρίδα της.
Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει τον Κλίφτον Χέντερσον, ο οποίος βοηθάει την ιέρεια της soul να ξαναβρεί το νόημα της ζωής.

Βόρεια Καρολίνα, 1946. Η νεαρή Νίνα Σιμόν ετοιμάζεται να παίξει σε ένα τοπικό ρεσιτάλ, αλλά δεν δέχεται να ξεκινήσει μέχρι να καθίσουν οι γονείς της στις μπροσγραφείο της δισκογραφικής εταιρείας της, όπου και την ενημερώνουν για τελευταία φορά ότι έχει δώσει τα πνευματικά δικαιώματα των τραγουδιών της. Κι ενώ ο διευθύνων σύμβουλος προσπαθεί να την πείσει ότι έχει άδικο, η Νίνα βγάζει ένα όπλο κι ετοιμάζεται να τον πυροβολήσει. Μετά από αυτό το συμβάν, τη συλλαμβάνουν και τη βάζουν σε μία ψυχιατρική κλινική, όπου οι γιατροί αποφασίζουν ότι πάσχει από μανιοκατάθλιψη.
Στην κλινική τη φροντίζει ένας νοσοκόμος, ο Κλιφ Χέντερσον, ο οποίος την αναγνωρίζει, επειδή η μητέρα του ήταν μεγάλη θαυμάστριά της. Όταν η Νίνα παίρνει εξιτήριο, του ζητάει να έρθει μαζί της ως προσωπικός της βοηθός. Από εκεί και πέρα, τα πράγματα χειροτερεύουν.

Η μεγάλη ντίβα γίνεται απρόβλεπτη, επιθετική, άναρχη, κοιμάται όλη την ημέρα και δεν δείχνει καμία διάθεση για δημιουργία. Παρ’ όλα αυτά, ο Κλιφ στέκεται δίπλα της, προσπαθώντας να τη βοηθήσει επίμονα και στοργικά να σταθεί και πάλι στα πόδια της.