Η εσπευσμένη αναδίπλωση της ελληνικής κυβέρνησης από τον όνομα «Μακεδονία του Ίλιντεν», το οποίο στο τέλος της περασμένης εβδομάδος είχε αναδυθεί και από την ίδια ως το περίπου συμφωνημένο μεταξύ των δύο χωρών, δημιουργεί ασάφειες και ερωτηματικά για την ουσιαστική πορεία των εν εξελίξει διαπραγματεύσεων.
Ο υπουργός εξωτερικών κ. Κοτζιάς από τις ΗΠΑ όπου βρίσκεται, δήλωσε ότι οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται με βάση τα ονόματα που είχε προτείνει ο κ. Νίμιτς, θέση που επανέλαβε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Τζανακόπουλος που χαρακτήρισε «βέλτιστη λύση» κάποιο από τα ονόματα που είχε θέσει στο τραπέζι ο μεσολαβητής του ΟΗΕ.
Παρά ταύτα, στις σκέψεις που επικρατούν στο Μέγαρο Μαξίμου, το «Ίλιντεν» δεν φαίνεται να έχει αποσυρθεί αμετάκλητα από το προσκήνιο, παρά τα πέντε «όχι» τα οποία εισέπραξε ο κ. Τσίπρας από την αξιωματική αντιπολίτευση όταν ενημέρωσε τους πολιτικούς αρχηγούς για την προθυμία των Σκοπίων (τα οποία και πρότειναν την συγκεκριμένη ονομασία) να ισχύσει γι’ αυτήν και το «erga omnes». Σ’ αυτό το τελευταίο, που συνεπάγεται και συνταγματική αλλαγή στα Σκόπια όπως επιμένει αταλάντευτα η αντιπολίτευση, ο κ. Τσίπρας δίνει βαρύνουσα σημασία. Όχι μόνο επειδή (αν επιτευχθεί) η συνταγματική αλλαγή ανοίγει ο δρόμος για να υπάρξει συμφωνία, αλλά και διότι ικανοποιώντας το βασικό αίτημα της αντιπολίτευσης (της ΝΔ, κυρίως), την υποχρεώνει να ψηφίσει υπέρ της συμφωνίας, με ότι αυτό συνεπάγεται για την... εσωτερική συνοχή της.
Με δεδομένη την πίεση των εταίρων και συμμάχων της Ελλάδος προκειμένου να βρεθεί το συντομότερο δυνατόν λύση για το όνομα ( είναι χαρακτηριστικό το τηλεφώνημα του Αμερικανού αντιπροέδρου στον κ. Τσίπρα, το περασμένο Σάββατο, όταν ακόμη το «Ίλιντεν» δεν είχε «καεί»), πολιτικοί και διπλωματικοί παρατηρητές σημειώνουν ότι τόσο στην Αθήνα όσο και στα Σκόπια, είναι πολύ πιθανό να έχει αρχίσει το blame game, η προσπάθεια δηλαδή της κάθε πλευράς οι ευθύνες για την μη επίτευξη συμφωνίας να... επιρριφθούν στην άλλη! Και στις αντιρρήσεις της αντιπολίτευσης των δύο χωρών...
Στα Σκόπια (όπου ο κ. Ζάεφ επιμένει να θεωρεί ως καλύτερη λύση το όνομα «Μακεδονία του ΄Ιλιντεν»), η αντιπολίτευση του VMRO, το απορρίπτει όπως επίσης και την όποια συνταγματική αναθεώρηση για το όνομα, τα αλυτρωτικά, το γλωσσικό και την εθνότητα.
Στην Αθήνα, μετά την αντίδραση στην συγκεκριμένη λύση σύσσωμης της αντιπολίτευσης (πλην ΧΑ...) αλλά και της αρνητικής αντίδρασης της σκοπιανής αντιπολίτευσης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δηλώνει ότι «βεβαίως συζητάμε τις προτάσεις των γειτόνων μας, αλλά έχουμε αρκετό δρόμο ακόμη να καλύψουμε μέχρι να μπορέσουμε να μιλήσουμε για τελική συμφωνία...» Και ο ελάχιστος χρόνος που απομένει μέχρι το ορόσημο του Ιουνίου, εξαντλείται δραματικά...
Σε κάθε περίπτωση, αν δεν ισχύει η εκτίμηση για blame game, η σπουδή του κ. Τσίπρα να θεωρήσει τόσο βέβαιη την έγκριση του «Ίλιντεν» ώστε να σπεύσει να ενημερώσει σχετικά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους πολιτικούς αρχηγούς, δημιουργεί ερωτηματικά για το επίπεδο ενημέρωσης που παρείχε ο κ. Κοτζιάς στον πρωθυπουργό, ακόμη και για τον βαθμό συνεργασίας του Μαξίμου με το υπουργείο Εξωτερικών. Ακόμη και αν ευσταθεί ή άποψη ότι το «Ίλιντεν» ρίχθηκε στο τραπέζι επίτηδες για να... αποσυρθεί λόγω αντιδράσεων και να προβάλλουν ως «ηπιότερες» οι άλλες ονομασίες με γεωγραφικό ή χρονικό προσδιορισμό και να καμφθούν οι ενστάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ή να ενταθούν οι εσωκομματικές τριβές...), ο χειρισμός του ζητήματος εκτιμάται ως πρόχειρος και χωρίς προβολή στο άμεσο μέλλον.