Η Κοραλία Καράντη δεν πέρασε ποτέ απαρατήρητη. Ισως γιατί διαθέτει την αύρα εκείνων των γυναικών που, πίσω από μια ωραία εμφάνιση, κρύβουν ευαισθησία και τη γοητεία μιας κρυφής μελαγχολίας.
«Ναι, ήταν αυτονόητο να γίνω ηθοποιός. Είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγει κανείς όταν μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον τόσο καλλιτεχνικό όσο ήταν το δικό μου. Τώρα αναρωτιέμαι αν έκανα καλά να ακολουθήσω αυτό τον δρόμο.
Μεγάλωσα με τον Βύρωνα Πάλλη που παντρεύτηκε τη μητέρα μου -την Αφροδίτη Γρηγοριάδου. Το Καράντη είναι ψευδώνυμο, ή μάλλον, για να ακριβολογώ, ήταν το πατρικό της μητέρας του Βύρωνα. Κάποια στιγμή συζητήσαμε στο σπίτι τι όνομα θα βάλω δίπλα στο Κοραλία, γιατί και πολύ δύσκολο ήταν το επώνυμό μου αλλά και ο πατέρας μου είχε εκφράσει κάποιες αντιρρήσεις στο να γίνω ηθοποιός. Ψηφίσαμε ανάμεσα σε διάφορα ονόματα της οικογένειας, και κέρδισε το Καράντη....
Ο πατέρας μου ζούσε στη Νότιο Αφρική. Εφυγε όταν ήμουν έξι ετών. Οι γονείς μου είχαν ήδη χωρίσει από όταν ήμουν δυόμιση. Δεν ξαναγύρισε ουσιαστικά ποτέ, παρά μόνον στο τέλος της ζωής του. Τον είχα επισκεφθεί κάποιες φορές, όταν τέλειωσα το δημοτικό, και μετά στα δεκάξι μου. Αραιά και που, ερχόταν εκείνος εδώ. Δεν μεγάλωσα μαζί του. Εκανε άλλη οικογένεια στην Αφρική -έχω δύο αδέλφια, αλλά δυστυχώς ο μικρότερος δεν υπάρχει πια στη ζωή. Ο μεγάλος είναι επίσης κάπου στην Αφρική. Δεν έχουμε επαφή»....
Διάβαστε όλη τη συνέντευξη της Κοραλίας Καράντη στο Bovary.gr