Η μία γέννησε την άλλη. Μάνα και κόρη. Η κόρη στα 19 της γέννησε, με τη σειρά της, ένα αγοράκι. Δυο μανάδες λοιπόν, δυο μανάδες, όχι όπως τις έχουμε στο μυαλό μας. Μακριά από το πρότυπο που γιορτάζει κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαίου, μακριά από κάθε έννοια μητρότητας, μακριά από τα σλόγκαν και τα τσίτατα της μάνας που θυσιάζεται για το παιδί της.
Η κόρη το γέννησε μόνη της στο σπίτι και το έπνιξε, τυλίγοντας τον λαιμό του με ένα κορδόνι. Υστερα του έφραξε το στόμα με χαρτιά. Η μάνα, απ´έξω παρακολουθούσε σιωπηλά να γεννιέται το εγγόνι της, να γίνεται γιαγιά για λίγα λεπτά. Και μετά; Μετά το πήρε νεκρό και το πέταξε στα σκουπίδια....
Πιασμένες χέρι-χέρι, οι δυο γυναίκες έγραψαν το τέλος της ιστορίας τους, ομολογώντας όλα όσα συνέβησαν τρεις μήνες πριν.
Ένα κορίτσι που καταλαβαίνει ότι είναι έγκυος στον 7ο μήνα. Η μάνα που δεν παίρνει είδηση ότι η κόρη της, που ζει στο ίδιο σπίτι, περιμένει παιδί. Ένας άντρας απών, ο σύζυγος, ο πατέρας.... Γείτονες, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, απόντες όλοι. Μια κοινωνία απούσα, συνένοχη, ένοχη, που έχει καλλιεργήσει τον φόβο, τον πανικό, την έννοια της ντροπής....
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου για την μητέρα και την κόρη που έπνιξε το παιδί της στο Bovary.gr