Σε ολόκληρη την ιστορία, οι βασιλικοί γιόρτασαν τους γάμους τους με περίτεχνα δώρα, από ανεκτίμητες τιάρες και αρχαίες αντίκες, μέχρι ξένα εδάφη και πολύτιμα εμπορικά δικαιώματα.
Αλλά ενώ η λαμπρότητα αυτή μπορεί να φαντάζει ονειρική, φαίνεται πως ανήκει πλέον στο παρελθόν και όχι στους σύγχρονους γάμους.
Ο πρίγκιπας Γουίλιαμ και η Κέιτ Μίντλετον ζήτησαν από τους καλεσμένους τους να κάνουν φιλανθρωπικές δωρεές και όχι να στείλουν κηροπήγια όταν παντρεύτηκαν το 2011 και τον περασμένο μήνα, ο πρίγκιπας Χάρι και η αρραβωνιαστικιά του Μέγκαν Μαρκλ, ανακοίνωσαν πως θα κάνουν το ίδιο στο δικό τους γάμο. Έχουν επιλέξει επτά μικρά φιλανθρωπικά ιδρύματα που αντιπροσωπεύουν αιτίες με τις οποίες είναι παθιασμένοι, συμπεριλαμβανομένης της χειραφέτησης των γυναικών στις αναπτυσσόμενες χώρες, την ανατροφή παιδιών με HIV, την έλλειψη στέγης και την προστασία του περιβάλλοντας από τα απόβλητα.
Αλλά αυτό δε σημαίνει πως το ζευγάρι δε θα λάβει το μερίδιό του από υλικά δώρα ούτως ή άλλως: Τα δώρα έχουν χρησιμοποιηθεί εδώ και πολλά χρόνια ως διπλωματική χειρονομία από μονάρχες και αρχηγούς κρατών.
Όπως για παράδειγμα στο γάμο του Charles II και της Catherine of Braganza το 1661. Ο γάμος ήταν μια ένωση μεταξύ Αγγλίας και Πορτογαλίας και θα ανανέωνε την αγγλο-πορτογαλική συνθήκη του 1373 που είχε διαταραχθεί από την αυστριακή κυριαρχία στην Πορτογαλία. Για να συμβάλει στην εδραίωση της συμμαχίας μεταξύ των δύο χωρών, η Πορτογαλία έκανε δώρο στην αγγλική βασιλική οικογένεια την Βομβάη στην Ινδία και την Ταγγέρη στην Αφρική, μαζί με τα δικαιώματα ελεύθερου εμπορίου με τη Βραζιλία και τις Ανατολικές Ινδίες. Και παρόλο που η προίκα δεν ήταν πολύτιμοι λίθοι, εκτιμήθηκε ιδιαίτερα.
Η πριγκίπισσα της Πορτογαλίας έφερε επίσης μαζί της ένα δώρο στην Αγγλία: η Αικατερίνη έχει αναγνωριστεί ευρέως πως έκανε δημοφιλές το τσάι μεταξύ της κοινωνίας των ευγενών, παίρνοντας το ελάχιστα γνωστό ρόφημα και μετατρέποντάς το σε ένα κύριο προϊόν μεταξύ των πλουσίων.
Σχεδόν τρεις αιώνες αργότερα, όταν η βασίλισσα Ελισάβετ και ο πρίγκιπας Φίλιππος παντρεύτηκαν το 1947, η αίθουσα του θρόνου γέμισε με δώρα και όχι μόνο από τις δύο οικογένειες, αλλά και από ηγέτες από όλο τον κόσμο. Κρυστάλλινα κηροπήγια από την Σουηδία, πορσελάνινες φιγούρες αλόγων από τη δυτική Γερμανία, ρολόγια από την Ελβετία και χαλιά από την Ινδία στέκονταν δίπλα- δίπλα σε ένδειξη καλής χειρονομίας. Ακόμη και ο Πάπας Πιος XIII συμμετείχε στους εορτασμούς, στέλνοντας πορσελάνινα μπολάκια για σοκολάτα βικτωριανής εποχής για το ζευγάρι.
Ωστόσο, μερικά δώρα ήταν πιο περίεργα από άλλα. Από το λαό της Κένυας, για παράδειγμα, το ζευγάρι έλαβε ένα ξύλινο σπιτάκι στη Σαγκάνα της Κένυας, όπου η βασίλισσα Ελισάβετ, τότε πριγκίπισσα, έμαθε για το θάνατο του πατέρα της και την διαδοχή της στο θρόνο το 1951.
Το αυστραλιανό κράτος του Κουίνσλαντ έστειλε 500 κιβώτια κονσέρβας ανανά. Αν και μπορεί να φανεί πολύ περίεργη επιλογή σήμερα, ειδικά σε σύγκριση με τα δώρα που λαμβάνουν συνήθως τα ζευγάρια, τα φρούτα προορίζονταν ως μια χειρονομίας βοηθείας, δεδομένου πως η Βρετανία ανακτούσε ακόμη από τα χτυπήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Βρετανία χρειαζόταν ακόμη λίγο χρόνο για να ανακάμψει πλήρως και τα εξωτικά φρούτα ήταν ακόμη σπάνια προϊόντα.
Η βασίλισσα Μαίρη είχε ταραχτεί από ένα βαμβακερό κομμάτι με δαντέλα που έστειλε στο ζευγάρι ο Μαχάτμα Γκάντι. Γνωρίζοντας ελάχιστα για το δώρο, το οποίο και πέρασε για το ύφασμα που βάζουν οι άνδρες σε ορισμένες χώρες για να καλύψουν τα γεννητικά τους όργανα, είχε φτιαχτεί από νήμα που είχε περιστρέψει με το χέρι του ο ίδιος ο Γκάντι. Στο ύφασμα ήταν κεντημένο το «Jai Hind» (Hindi σημαίνει «νίκη για την Ινδία») και μπορεί να ερμηνευτεί ως αντι-ιμπεριαλιστική χειρονομία. Ο Γκάντι είχε από καιρό υποστηρίξει πως, αν οι Ινδοί μπορούσαν να ανακτήσουν την κλωστοϋφαντουργία τους από τους Βρετανούς, θα μπορούσαν τελικά να απαλλαγούν από το ζυγό της αποικιοκρατίας. Το γεγονός πως το ύφασμα έφτασε στο παλάτι μόλις λίγες εβδομάδες πριν την ινδική ανεξαρτησία, έκανε τη χειρονομία ακόμη πιο επίμαχη.
Ωστόσο, δεν ήταν κάθε πολιτική χειρονομία τόσο λεπτή. Για το γάμο του πρίγκιπα Γουίλιαμ και της δούκισσας του Κέμπριτζ το 2011, ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Μπόρις Τζόνσον – τότε δήμαρχος του Λονδίνου – είχε κάνει δώρο στο ζευγάρι ένα διπλό ποδήλατο, λέγοντας στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στην πλατεία Τραφάλγκαρ: «Ανυπομονώ να δω τους νεόνυμφους να κάνουν ποδήλατο ξεκινώντας τη νέα τους ζωή».
Συχνά, τα πιο ιδιαίτερα δώρα δεν στέλνονται από ξένους αξιωματούχους αλλά από τους απλούς ανθρώπους. Και γιατί να μην είναι αστεία; Οι βασιλικοί γάμοι, εξάλλου, είναι φτιαγμένοι για να νιώθει ο καθένας πως είναι καλεσμένος σε πάρτι.
Όταν η βασίλισσα Ελισάβετ παντρεύτηκε στην μεταπολεμική Βρετανία, μια γυναίκα από το Μπρούκλιν έστειλε μια ζωντανή γαλοπούλα στο ανάκτορο του Μπάκιγχαμ γιατί ανησυχούσε μήπως η πριγκίπισσα δεν έτρωγε καλά λόγω της διανομής τροφίμων. Με την ίδια αυτή ανησυχία, μια ομάδα γυναικών από την Αυστραλία έστειλαν στην μέλλουσα βασίλισσα τα υλικά για να φτιάξει την γαμήλια τούρτα της. Και μάλιστα είχε όντως αποτέλεσμα. Η εταιρεία McVitie & Price, χρησιμοποίησε τα υλικά για να φτιάξει την επίσημη γαμήλια τούρτα.
Ο πρίγκιπας Κάρολος και η πριγκίπισσα Νταϊάνα είχαν εξίσου προσεγμένα δώρα στο γάμο τους το 1981. Από ψωμάκια με τζίντζερ με τις μορφές τους, από την τάξη ενός δημοτικού σχολείου, μέχρι και μια πατάτα σε σχήμα καρδιάς από δύο νεαρές αδερφές στο Τσέσαϊρ. Στην αντίπερα όχθη, έλαβαν ως δώρο και μια μινιατούρα σε σχήμα βάρκας στολισμένη με κοσμήματα από τον Εμίρη του Μπαχρέιν αξίας 700.000 δολαρίων, η οποία και εκλάπη μετά το θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνας και δεν έχει βρεθεί από τότε.
Το πρώτο γαμήλιο δώρο της Μέγκαν Μαρκλ ήταν από έναν πολίτη της Φινλανδίας, που της έκανε δώρο μία ποδιά. Κι ενώ μπορεί να ακούγεται ντεμοντέ, ήταν μάλλον μια προσεκτική κίνηση, δεδομένου πως η Μέγκαν και ο πρίγκιπας Χάρι πέρασαν τις πρώτες ημέρες της σχέσης τους μαζί στο σπίτι, μαγειρεύοντας και βλέποντας τηλεόραση, με τον Χάρι να επιμένει να φτιάξει ψητό κοτόπουλο για δείπνο.
Όσο μικρά ή μεγάλα, όσο πολύτιμα ή οικονομικά μπορεί να είναι τα γαμήλια δώρα, είναι σίγουρο πως το νέο ζευγάρι θα εκτιμήσει τη σκέψη και μόνο.