Το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής πρόκειται να υποβάλει, σύμφωνα με πληροφορίες του ΑΠΕ-ΜΠΕ, αίτηση ακύρωσης και αίτησης αναστολή της απόφασης της 10ης Ανεξάρτητης Επιτροπής Ασύλου, με την οποία δεύτερος Τούρκος αξιωματικός πρόκειται να αφεθεί ελεύθερος, καθώς του χορηγήθηκε άσυλο.
Νωρίτερα, η Επιτροπή Ασύλου αποφάσισε να αφεθεί ελεύθερος και δεύτερος από τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς που κατηγορούνται σαν πραξικοπηματίες.
«Ναι» στη χορήγηση ασύλου είπε η δευτεροβάθμια αρμόδια επιτροπή, στην οποία εκκρεμούν εξάλλου όλες οι αιτήσεις των υπολοίπων 6 Τούρκων αξιωματικών οι οποίοι έφθασαν στη χώρα μας τον Ιούλιο του 2016.
Οπως όλα δείχνουν, η ίδια θετική απάντηση από τη δευτεροβάθμια επιτροπή θα δοθεί και στους υπολοίπους οι οποίοι μέσα στον μήνα αναμένεται να αφεθούν ελεύθεροι, καθώς λήγει το 18μηνο της διοικητικής τους κράτησης.
Πριν από λίγες ημέρες, εξάλλου, συζητήθηκε στο ΣτΕ η αίτηση ακύρωσης του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής η οποία ζητά να μη χορηγηθεί άσυλο στον πρώτο εκ των αξιωματικών, καθώς, όπως υποστηρίχθηκε, δεν έχει τα χαρακτηριστικά του πολιτικού πρόσφυγα.
Το σκεπτικό της επιτροπής ασύλου για τον δεύτερο Τούρκο αξιωματικό
Η απόφαση της δευτεροβάθμιας επιτροπής συμπλέει με το σκεπτικό για την χορήγηση ασύλου στον πρώτο αξιωματικό, καθώς κρίθηκε ότι η κατάσταση στην Άγκυρα στο επίπεδο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι απαράδεκτη μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του περασμένου Ιουλίου και πως δεν αποδεικνύεται από κανένα στοιχείο ότι ο αιτών άσυλο είχε συμμετοχή στο πραξικόπημα. Μάλιστα επισημαίνεται ότι η Τουρκία τον εκζητεί για πολιτικά εγκλήματα και ως εκ τούτου δεν θα έχει μια δίκαιη δίκη.
Ετσι, θα πρέπει να αφεθεί ελεύθερος και ο Γκιουζέλ Αχμέτ από το Αστυνομικό Τμήμα του Ολυμπιακού Χωρίου όπου κρατείται μαζί με του άλλους 6 συμπατριώτες του.
Η Επιτροπή επικαλείται τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επισημαίνει ότι συντρέχει εύλογος κίνδυνος, ο εν λόγω Τούρκος στρατιωτικός, σε περίπτωση επιστροφής του στην Τουρκία, να δικασθεί από δικαστήριο το οποίο δεν θα παρέχει τα αναγκαία εχέγγυα για ανεξάρτητη και αμερόληπτη δικαστική κρίση, δεδομένης της αθρόας αποπομπής μεγάλου αριθμού δικαστικών λειτουργών, καθώς και της ύπαρξης πλήθους ενδείξεων για ισχυρές πολιτικές πιέσεις και παρεμβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας στο έργο των δικαστών μετά την απόπειρα του πραξικοπήματος στην Τουρκία.