Στενεύουν ασφυκτικά τα χρονικά περιθώρια για τη Κυβέρνηση και ειδικά για το οικονομικό επιτελείο, προκειμένου να είναι όχι μόνο έτοιμο αλλά και πειστικό το "πακέτο" μέτρων για τη 5ετία και το σχέδιο των αποκρατικοποιήσεων, αφού όπως διαφάνηκε και στη χθεσινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, λίγοι είναι εκείνοι οι υπουργοί που έχουν συνειδητοποιήσει τι ακριβώς πρόκειται να γίνει στην επικείμενη αξιολόγηση της Τρόικας.
Αν και το τελεσίγραφο των δανειστών μας λήγει επί της ουσίας εντός της επόμενης εβδομάδας, δηλαδή λίγα 24ωρα πριν την έλευση των υψηλόβαθμων στελεχών του ΔΝΤ, της Κομισιόν και της ΕΚΤ που θα επικυρώσουν ή θα απορρίψουν το ελληνικό σχέδιο, το μόνο που φαίνεται ότι είναι... ετοιμοπαράδοτο δεν είναι άλλο από το πολύπαθο Σχέδιο για τη Φοροδιαφυγή, το οποίο βέβαια πάσχει εκ προοιμίου αν αναλογιστεί κανείς ότι αναζητούνται 3,5 δισ ευρώ χωρίς να έχει ξεκινήσει καν η αναδιάρθρωση των φοροελεγκτικών μηχανισμών. Κατά τα άλλα, ο σχεδιασμός για τις ΔΕΚΟ βρίσκεται στα χαρτιά αν υπολογίσει κανείς ότι δεν υπάρχει ακόμα πλάνο για τις μετατάξεις που έπρεπε ήδη να έχουν προγραμματιστεί, οι προσδοκώμενες περικοπές των δαπανών των υπουργείων έχουν "κολλήσει" στις ενστάσεις των συναδέλφων του Γ. Παπακωνσταντίνου, το Μισθολόγιο παραμένει επί του παρόντος εκτός του μεσοπρόθεσμου σχεδιασμού καθώς το οικονομικό επιτελείο θέλει να αποφύγει πάση θυσία νέες περικοπές στις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων (κυρίως στον νευραλγικό χώρο των εφοριακών και των τελωνειακών).
Όσον αφορά, δε, στο πλάνο των αποκρατικοποιήσεων εκεί τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα, αφού οι αγορές έχουν "απορροφήσει" ήδη τις ούτως ή άλλως "χλιαρές" κυβερνητικές ανακοινώσεις και όπως επισημαίνουν εγχώριοι και διεθνείς αναλυτές θα χρειαστεί το στοιχείο της έκπληξης- δηλαδή ακόμα πιο γενναίες ιδιωτικοποιήσεις- για να αναστραφεί το αρνητικό κλίμα. Κι αυτά χωρίς να υπολογίσει κανείς ότι επί της ουσίας εντός της Κυβέρνησης και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ συγκρούονται δύο σχολές: από τη μια όσοι τάσσονται υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων και της παραχώρησης του μάνατζμεντ ακόμα και σε ευαίσθητες ΔΕΚΟ διατηρώντας βέβαια τον έλεγχο των δικτύων κι από την άλλη όσοι υποστηρίζουν ότι το Κράτος θα πρέπει να διατηρήσει τον έλεγχο στις ΔΕΚΟ στρατηγικού χαρακτήρα έτσι ώστε μόλις η χώρα βγει από το τούνελ της κρίσης να χρησιμοποιηθούν ως "εργαλεία" ενίσχυσης των προοπτικών ανάπτυξης. Στα επιχειρήματα της δεύτερης τάσης προστίθεται και το ότι η χρηματιστηριακή αξία των υπό πώληση μεριδίων στις ΔΕΚΟ είναι στο ναδίρ, κάτι που σημαίνει ότι το Δημόσιο δεν θα πουλήσει αλλά θα ξεπουλήσει τη περιουσία του.
Αυτό που προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία είναι ότι πλέον ο πρωταρχικός στόχος δεν είναι άλλος από την είσπραξη 15- 17 δισ ευρώ έως το τέλος του 2013, για τα οποία υπάρχει συμβατική υποχρέωση λόγω Μνημονίου, ενώ ως προς τα 50 δισ ευρώ- τα οποία σημειωτέον αποτέλεσαν τον βασικό λόγο της επιμήκυνσης και της μείωσης του επιτοκίου για τα 110 δισ ευρώ- φαίνεται ότι "θολώνουν" αν σκεφτεί κανείς ότι τα υπόλοιπα 33- 35 δισ ευρώ θα προέλθουν από την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. Κι αυτά όταν επισήμως το ΔΝΤ έχει στείλει μήνυμα στην Αθήνα, ότι το "χαρτοφυλάκιο" της κινητής και ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου φτάνει στο 100% του ΑΕΠ, επιδεικνύοντας επί της ουσίας τον μοναδικό δρόμο που έχει η Ελλάδα για να καταστήσει βιώσιμο της Χρέος της και να πείσει τις αγορές.
Το... παζλ για το οικονομικό επιτελείο γίνεται ακόμα πιο πολύπλοκο αν σκεφτεί κανείς ότι πέρα από τον πονοκέφαλο του μεσοπρόθεσμου σχεδιασμού, φαίνεται ότι εσχάτως επικρατεί η τάση της αναθεώρησης ακόμα και μέτρων ήδη θεσμοθετημένων, καθώς γίνεται αντιληπτό είτε ότι οι αρχικοί υπολογισμοί ήταν αισιόδοξοι είτε ότι το πολιτικό κόστος είναι εξαιρετικά βαρύ. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της υποχρέωσης διεύρυνσης της βάσης του ΦΠΑ με προσδοκία εσόδων 300 εκατ. ευρώ, κάτι που στη καλλίτερη περίπτωση προϋποθέτει ότι το 2012 θα χαθούν κι άλλες απαλλαγές από τον ΦΠΑ (π.χ. ειδικό καθεστώς για τη νησιωτική Ελλάδα), με το υπουργείο Οικονομικών να δηλώνει κατ' αρχήν ότι δεν θα γίνουν μετατάξεις προϊόντων και υπηρεσιών στον υψηλότερο συντελεστή 23%. Άλλη περίπτωση είναι αυτή της εξίσωσης των φόρων στο πετρέλαιο, απ' όπου μάλιστα προσδοκώνται για το 2011 400 εκατ. ευρώ, αλλά ήδη το υπουργείο Οικονομικών αναζητά εναλλακτικές λύσεις διαπιστώνοντας ότι οι επιβαρύνσεις στα μικρά και μεσαία νοικοκυριά θα ήταν απίστευτες, ενώ εκτός απροόπτου παραπέμπονται στις καλένδες και οι αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών λόγω της κατάστασης στη κτηματαγορά κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει να εξασφαλιστούν από αλλού τα 270 εκατ. ευρώ. Όσον αφορά, δε, στα αυθαίρετα, πέρα από την αρνητική εικόνα της κόντρας μεταξύ της Τ. Μπιρμπίλη και του Γ. Παπακωνσταντίνου, θα πρέπει ούτως ή άλλως να βρεθούν τα 400 εκατ. ευρώ που έχουν προϋπολογιστεί για φέτος...