Με μια ανάρτηση στο facebook σχολίασε ο καθηγητής του Παντείου Αγγελος Συρίγος την καταδίκη σε 18 μήνες φυλάκιση ο ένας, σε 12 μήνες ο άλλος, των δυο νεαρών μπαλαχάκηδων που τον ξυλοκόπησαν έξω από το Πάντειο.
Αν και δικαιωμένος ο καθηγητής- ο μόνος που τόλμησε να φωνάξει την αστυνομία μετά από τέτοιο περιστατικό- σχολιάζει με θλίψη ότι το αυτονόητο της ελεύθερης έκφρασης παραμένει ακόμα ζητούμενο στο ελληνικό πανεπιστήμιο, αφού ομάδες περιθωριακών συνεχίζουν να σπέρνουν τον τρόμο και να απειλούν, όποιον δεν έχει τις ίδιες απόψεις μαζί τους. Βαφτίζουν τον βανδαλισμό και την καταστροφή πολιτική πράξη, λέει για τους αντιεξουσιαστές -που διοικούν τα ελληνικά πανεπιστήμια ελέω ασύλου- ο καθηγητής Συρίγος, ενώ σχολιάζει φυσικά και το γεγονός οτι οι δυο νεαροί που τον χτύπησαν, δεν είναι καν φοιτητές. Ο ένας είναι ιδιωτικός υπάλληλος και έχει αποφοιτήσει εδώ και 10 χρόνια από κάποιο ΑΕΙ, ενώ ο άλλος είχε γραφτεί στο πανεπιστήμιο πρίν από 10 χρόνια. Και οι δύο δεν εμφανίστηκαν στο δικαστήριο για να υπερασπιστούν την πράξη τους. Ο ένας επικαλέστηκε ψυχολογικά προβλήματα και ο άλλος ασθένεια. Η ανάρτηση του καθηγητή Συρίγου:
Το πλήρες κείμενο της ανάρτησης του καθηγητή Συρίγου
Τώρα αισθάνεσαι δικαιωμένος;
-«ΌΤΑΝ ΦΕΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΜΗ ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ!»
Θέλω να μην προσέχω όταν μπαίνω και βγαίνω στο Πανεπιστήμιο.
-«ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ!»
Θέλω να κυκλοφορώ όπως θέλω, μόνος μου ή με παρέα στο Πανεπιστήμιο.
-«ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥΣ!»
Θέλω να μην υπάρχουν χώροι-άβατα μέσα στο Πανεπιστήμιο.
-«ΠΑΡΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΚΑΙ ΦΥΓΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!»
Δεν θέλω να εγκαταλείψω τους φοιτητές μου προφασιζόμενος την ανάγκη εκπαιδευτικής άδειας.
-«ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑ, ΝΑ ΚΛΕΙΔΩΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΜΠΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ!»
Θέλω η πόρτα να είναι πάντα ανοιχτή για όσους τύχει να φτάσουν αργοπορημένοι και το μάθημα να είναι δημόσιο και ανοιχτό σε όλους, φοιτητές και μη.
-«ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΤΙ ΛΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΜΗ ΣΟΥ ΑΝΟΙΞΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΑΛΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!»
Θέλω στο μάθημα οι φοιτητές να συμφωνούν ή να διαφωνούν μαζί μου με επιχειρήματα βασισμένα στον ορθό λόγο και όχι στη βία.
-ΜΗ ΞΑΝΑΜΙΛΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ. ΦΤΑΝΕΙ!
Θέλω να μιλάω ελεύθερα για όποιο θέμα με ενδιαφέρει.
Όλα τα παραπάνω είναι σταχυολογήματα μερικών από τις συμβουλές που μου έδωσαν φίλοι και γνωστοί τους τελευταίους μήνες και οι αυτονόητες σκέψεις μου.
Με θλίβει να μιλάω για αυτό το θέμα. Είμαι υπερήφανος για την τρομερή κοινωνική κινητικότητα που παρέχει η δημόσια και δωρεάν παρεχόμενη στους φοιτητές τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σε άλλες χώρες οι νέοι άνθρωποι που επιθυμούν να σπουδάσουν στο πανεπιστήμιο πρέπει να καταχρεωθούν με δάνεια. Αυτό το πανεπιστήμιο που χρηματοδοτείται από τον ιδρώτα και τον μόχθο του έλληνα φορολογούμενου είναι εδώ και πολλά χρόνια έρμαιο στις διαθέσεις κάποιων περιθωριακών ομάδων. Βαφτίζουν τον βανδαλισμό και την καταστροφή πολιτική πράξη. Σπέρνουν τον τρόμο και απειλούν με προγραφές όποιον δεν έχει τις ίδιες απόψεις με αυτούς.
Είναι ενδιαφέρον ότι κατά τις δίκες με τις οποίες καταδικάσθηκαν οι δύο νεαροί που μου επιτέθηκαν, απεδείχθη ότι κανένας τους δεν είχε σχέση με το Πανεπιστήμιο. Ο ένας ήταν ιδιωτικός υπάλληλος που είχε αποφοιτήσει πριν μερικά χρόνια από κάποιο ΑΕΙ. Ο άλλος είχε πριν 10 χρόνια τη φοιτητική ιδιότητα χωρίς όμως αυτό να τον καθιστά υποχρεωτικώς ακόμη φοιτητή…
Επίσης δεν τόλμησαν δημοσίως ενώπιον του δικαστηρίου να υπερασπισθούν τις πράξεις τους. Ο ένας δεν εμφανίσθηκε επικαλούμενος ψυχολογικά προβλήματα. Ο άλλος είπε ότι δεν συμμετείχε στην επίθεση εναντίον μου λόγω γαστρεντερικών διαταραχών…
Πώς να αισθάνομαι δικαιωμένος όταν το αυτονόητο παραμένει ακόμη ζητούμενο στα ελληνικά πανεπιστήμια; Όταν έχω δει στην πράξη ότι η αστυνομία έκανε 70 λεπτά να φτάσει στον πεζόδρομο έξω (έξω!) από το Πάντειο για να συλλάβει κάποιον που είχε βιαιοπραγήσει κατά ενός καθηγητή; Όταν ξέρω ότι ο επόμενος που θα μπει στην αίθουσα μπορεί δια της βίας να επιχειρήσει να μου στερήσει την ελευθερία του λόγου;
Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι την ημέρα της δίκης αισθάνθηκα δικαιωμένος αλλά για έναν άλλο λόγο. Λίγη ώρα μετά το δικαστήριο διάβασα στον πρόλογο βιβλίου ενός νεαρού λέκτορα από το Πανεπιστήμιο Μάαστριχτ της Ολλανδίας τα ακόλουθα:
«άρχισα να ενδιαφέρομαι για τη μελέτη του εθνικισμού και των μύθων του καθώς και τον αντίκτυπό τους στη διεθνή πολιτική. Είχα την ευκαιρία να αποκτήσω μία καλύτερη ιδέα για το τελευταίο, μέσα από τα μαθήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και της προστασίας των μειονοτήτων που διδάσκονταν από τον Άγγελο Συρίγο. Ως μέρος αυτών των μαθημάτων επισκεφθήκαμε τις μειονότητες και στις δύο πλευρές των συνόρων και έτσι είχαμε μια πρώτη -αν και χωρίς αμφιβολία ατελή- εντύπωση για τον αντίκτυπο του εθνικισμού στη ζωή τους»
[I became interested in the study of nationalism and its myths, as well as its impact on international politics. I had the chance to get a better idea of the latter through the courses on Greco-Turkish relations and protection of minorities which were taught by Angelos Syrigos. As part of these courses we visited the minorities on both sides of the border and thus got a first— even if no doubt incomplete—impression of the impact of nationalism on their lives.]
Konstantinos Kostagiannis, Realist Thought and the Nation-State, Power Politics in the Age of Nationalism, The Palgrave Macmillan History of International Thought, Palgrave Macmillan, 2018
Ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος δεν δικαιώνεται στις δικαστικές αίθουσες αλλά στις ιδέες που μπολιάζει στο μυαλό των φοιτητών του.
Σας ευχαριστώ όλους για τη συμπαράσταση και την παρουσία σας στις δικαστικές αίθουσες!
Άγγελος Συρίγο