Πολύ επιφυλακτικό- προσγειωμένο στη πραγματικότητα των αριθμών κατά άλλους- εμφανίζεται το ΔΝΤ στην Έκθεση που συνοδεύει το δεύτερο πρόγραμμα στήριξης για την Ελλάδα, καθώς παρά το ότι πέρασε η δική του «γραμμή» για μεγαλύτερο «κούρεμα» του Χρέους, οι παραδοχές για τη βιωσιμότητα του συγκεντρώνουν μεγάλα ποσοστά αβεβαιότητας.
Με περισσότερους αστερίσκους σε σχέση με την αντίστοιχη Έκθεση της Κομισιόν, η Έκθεση του ΔΝΤ θέτει κατ' αρχήν θέμα πολιτικής βούλησης για την εφαρμογή των σκληρών μεταρρυθμίσεων που ήδη ψηφίστηκαν αλλά κι εκείνων που έρχονται τον Ιούνιο, χωρίς ωστόσο να υπάρχει το παραμικρό δείγμα αυτοκριτικής για τη παταγώδη αποτυχία στις προβλέψεις που αφορούν τόσο στους ρυθμούς ανάπτυξης όσο και στη πρόσβαση της Ελλάδας στις αγορές.
Όσον αφορά στους τομείς που βλέπει ενδεχόμενο πρόβλημα το ΔΝΤ είναι η συλλογή φόρων, η μείωση των δημόσιων δαπανών και η υλοποίηση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, η οποία είναι βασική παράμετρος στο σχέδιο βιωσιμότητας του Χρέους που εκπόνησε το ΔΝΤ.
Αναφορικά με το ζήτημα της φοροδιαφυγής, είναι έκδηλη η ενόχληση της Τρόικα από το ότι αν και έχουν περάσει δύο χρόνια από την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου, ελάχιστα έχουν γίνει σε αυτό το τομέα με αποτέλεσμα και δημοσιονομικές απώλειες να υπάρχουν αλλά και μη ικανοποίηση του κοινού περί δικαίου αισθήματος.
Με αυτό το δεδομένο, η οποιαδήποτε σκέψη από την ελληνική πλευρά για μείωση των φορολογικών βαρών απορρίπτεται εκ προοιμίου, όπως άλλωστε προκύπτει κι από τις δύο Εκθέσεις, ενώ δύσκολα θα αποφευχθεί και η κατάργηση των ειδικών φορολογικών καθεστώτων στα νησιά του Αιγαίου.
Ως προς τη μείωση των δαπανών, τα στοιχεία της Γενικής Κυβέρνησης που δημοσιοποίησε το υπουργείο Οικονομικών αν μη τι άλλο δικαιολογούν τις ανησυχίες της Τρόικα, καθώς το πλεόνασμα του Ιανουαρίου χαρακτηρίζεται μάλλον. μαγική εικόνα, αφού αποτελεί αποτέλεσμα των μεγάλων πλεονασμάτων που εμφανίζουν τα Ασφαλιστικά Ταμεία.
Ωστόσο αφενός τα αυξημένα έσοδα αφορούν κυρίως σε μεγάλες εκταμιεύσεις επιχορηγήσεων από τον Κρατικό Προϋπολογισμό αφετέρου οι δαπάνες λογικά είναι συγκρατημένες αν αναλογιστεί κανείς ότι το μεγαλύτερο μέρος των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου (περίπου 2,8 δισ ευρώ επί συνόλου 5,9 δισ ευρώ) είναι των Ταμείων!