Η Αναπληρώτρια Διευθύντρια της Δραματικής Σχολής του Εθνικού θεάτρου Ελένη Μποζά μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στη σχολή στην Πειραιώς και τη θεατρική σκηνή Νίκος Κούρκουλος.
Η Ελένη Μποζά σκηνοθετεί ένα έργο που ξεχώρισε και τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Έργου 2016 από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Το «Ένας στρατιώτης που τον έλεγαν Λαβ» του Ιάσονα Σίγμα, παρουσιάζεται στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» του Εθνικού Θεάτρου, μια σκηνή αφιερωμένη στο ελληνικό έργο.
Σ’ ένα κοντινό μέλλον ένα παιδί, αφού διαγνώστηκε φορέας του «επιθετικού γονιδίου», παραδόθηκε από τους γονείς του στο σκληρό καθεστώς του στρατού προκειμένου να μην γίνει εγκληματίας. Μα όταν η φύση μέσα του εκρήγνυται ο νεαρός στρατιώτης δραπετεύει…
«Σ’ ένα πολύ κοντινό δυστοπικό μέλλον-σχεδόν παρόν, σε μια κοινωνία που ορίζεται από την έννοια μόνο του χρήματος και ελέγχεται από ένα παράδοξο και σκληρό καθεστώς, ένας νέος άνθρωπος, στρατιώτης-μηχανή, εξεγείρεται ενάντια σ’ όλο αυτό το σύστημα» αναφέρει μιλώντας για την παράσταση στο iefimerida η Ελένη Μποζά.
«Προσπαθεί να εξερευνήσει με το σώμα του, γιατί δεν ξέρει άλλο τρόπο, ένα διαφορετικό τρόπο ζωής. Διακατέχεται από την ανάγκη του να επαναδιατυπώσει μια ξεχασμένη λέξη, την λέξη «αγάπη». Βιώνει όλο αυτό το ταξίδι μ’ όλο του το πάθος και την τρυφερότητα συμπαρασύροντας κι άλλους. Γίνεται ένα τανκ αγάπης που αυτοεκρήγνυται για να μοιραστεί μαζί μας το εξής ερώτημα: Έχουμε ακόμα σαν ανθρώπινο είδος την επιλογή να μπορούμε -μ’ όλο το φως και το σκοτάδι που κρύβουμε- να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε ή έχουμε ήδη μεταλλαχθεί σε κάτι άλλο, μόνο σκοτεινό κι επικίνδυνο;».
Ποιες οι σκέψεις σας, οι πρώτες εικόνες, όταν πήρατε το κείμενο στα χέρια σας;
«Σ’ αυτό το καινούργιο κείμενο σύγχρονης ελληνικής γραφής με χαρά αναγνώρισα από την πρώτη στιγμή, την βσσική αρετή ότι το θέμα που πραγματεύεται είναι οδυνηρά σύγχρονο για την στιγμή του ανθρώπινου πολιτισμού. Έτσι άρχισαν οι πρώτες εικόνες ενός αισθαντικού κόμικ όπως αυτά του Enki Bilal».
Μετά την παράσταση, τι είναι αυτό που θα θέλατε να εισπράξει το κοινό, να το πάρει μαζί του;
«Ότι μπορούμε ν’ αντισταθούμε λίγο περισσότερο σ΄αυτό το σκοτεινό πέρασμα της ανθρώπινης ιστορίας που μας επιβάλλει τη σιωπή, το φόβο και το μονήρες της ύπαρξης μας».
Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», αφιερωμένη στο ελληνικό έργο. Υπάρχει δημιουργία σήμερα, σε ποιο σημείο στον θεατρικό χάρτη, κατά τη γνώμη σας, είναι το ελληνικό θέατρο;
«Η ανάδειξη της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας είναι μια ζωτική ανάγκη για την θεατρική μας πραγματικότητα. Όσο περισσότερο παλεύουμε συγγραφείς και σκηνοθέτες μαζί σ’ ένα συντονισμένο αγώνα για την σωματοποίηση θεατρικών κειμένων που αναπνέουν ιστορίες στην γλώσσα μας, τόσο περισσότερο θα μπορέσουμε να αναπνεύσουμε και να αντιδράσουμε στις προβληματικές μιας σύγχρονης και οδυνηρής παγκόσμιας πραγματικότητας».
Ενα θεατρικό campus που δίνει την δυνατότητα μιας εκ νέου ζύμωσης
Θα μας συστήσετε τη δραματική του Εθνικού; Πώς είναι μία χαρακτηριστική της μέρα;
«Η μετεγκατάσταση της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου στο Σχολείον της Αθήνας -Ειρήνη Παπά αποτέλεσε ένα καθοριστικό βήμα για μια ουσιαστική αναβάθμιση της ελληνικής θεατρικής εκπαίδευσης. Έχει διαμορφωθεί ένα θεατρικό campus που δίνει την δυνατότητα μιας εκ νέου ζύμωσης των σημαντικών θεμάτων μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας. Τόσο με όρους μεθοδολογίας όσο και αισθητικής που δημιουργούν το πλαίσιο σκληρής και εντατικής εποικοδομητικής εργασίας των σπουδαστών με όρους χαράς».
Είχε προκύψει και ένα ζήτημα και πολλά δημοσιεύματα σχετικά με την εισαγωγή στη σχολή ατόμων με κινητικές δυσκολίες. Σε ποιο σημείο βρισκόμαστε σήμερα;
«Από την πλευρά του Εθνικού Θεάτρου έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες ενέργειες και περιμένουμε την ολοκλήρωση των διαδικασιών για την επικύρωση του Προεδρικού Διατάγματος καθώς οι συνθήκες στις καινούργιες κτιριακές εγκαταστάσεις είναι πολύ καλύτερες ώστε να μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε την αναγκαία προσβασιμότητα».
Ποια είναι τα βήματα που πρέπει να κάνει κάποιος που θέλει να έρθει στη Δραματική Σχολή του Εθνικού;
«Ο υποψήφιος μπορεί να καθοδηγηθεί από το επικαιροποιημένο site της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Πάνω από όλα χρειάζεται πίστη και διαθεσιμότητα».
Τι είναι αυτό που σας κινητοποιεί στη δουλειά σας;
«Η πίστη»
«Ενας στρατιώτης που τον έλεγαν Λαβ» του Ιάσονα Σίγμα
Πρώτο Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού έργου 2016, στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»
Σκηνοθεσία- Δραματουργική επεξεργασία: Ελένη Μποζά
Σκηνικά-κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μουσική: Χαράλαμπος Γωγιός
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Κινησιολόγος: Βάλια Παπαχρήστου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ειρήνη Γκότση
Β΄βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Καλοχριστιανάκη
Διανομή: Θανάσης Βλαβιανός: Πατέρας του Λαβ, Νίκος Γιαλελής: Βλαντό ένας πλούσιος, Σεραφείτα Γρηγοριάδου: Ζιστίν μια πόρνη, Νέστορας Κοψιδάς: Πάλος ένας στρατιώτης
Μάριος Κρητικόπουλος: Αιμίλ ένας στρατιώτης, Κώστας Κουτρουμπής: Κορυφαίος στο χορό των στρατιωτών, Παρθενόπη Μπουζούρη : Μητέρα Λαβ, Γιώργος Πατεράκης: Κουέντιν ένας στρατιώτης, Μάνος Πετράκης: Λαβ, Θάλεια Σταματέλου: Ρου αδερφή Λαβ, Σπύρος Τσεκούρας: Κύριος Χήνυ ένας φιλόσοφος, Δημήτρης Δρόσσος: Αφηγητής
Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή