Με ένα μακροσκελές κείμενο οι 53+ προειδοποιούν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για τις δυσκολίες της μεταμνημονιακής περιόδου.
Η μεγαλύτερη εσωκομματική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος διαπιστώνει ότι «το επόμενο χρονικό διάστημα είναι απολύτως κρίσιμο για την κυβέρνησή μας και τον ΣΥΡΙΖΑ».
Προειδοποιεί δε ότι «η πορεία μέχρι τον Αύγουστο, ο σχεδιασμός της μεταμνημονιακής περιόδου, αλλά και τι θα συμβεί μετά, σχηματοποιούν το πεδίο, στο οποίο μπορεί, και ασφαλώς πρέπει, να αναπτυχθεί ένα ολοκληρωμένο πολιτικό σχέδιο. Το σχέδιο αυτό οφείλει να μας εξασφαλίσει τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις, ώστε να δώσουμε την κρίσιμη μάχη στο κοινωνικό και ταξικό πεδίο από όλες τις θέσεις, από κυβέρνηση, κόμμα, κίνημα».
Οπως τονίζουν οι 53 «στόχος μας οφείλει να είναι η βελτίωση στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό πεδίο της θέσης του κόσμου της εργασίας. Η σταθεροποίηση και η βελτίωση των κοινωνικών μας συμμαχιών. Η παρέμβαση στην κοινωνία επηρεάζοντάς την σε αριστερή και προοδευτική κατεύθυνση, ενάντια σε οπισθοδρομικές, εθνικιστικές και συντηρητικές απόψεις, που διατρέχουν το κοινωνικό πεδίο».
Οι 53 χτυπούν καμπανάκι για την ανάγκη προετοιμασίας για την μεταμνημονιακή περίοδο: «Το τι θα συμβεί την αμέσως επόμενη περίοδο, μετά τον επώδυνο συμβιβασμό του 2015 και τη δύσκολη πορεία μέχρι σήμερα, συμπυκνώνει και παράγει διαδικασίες, που θα επηρεάσουν για μακρύ διάστημα τη θέση της κοινωνικής πλειοψηφίας στη χώρα μας, τη δημοκρατία και τους θεσμούς, το παραγωγικό μοντέλο, τη διαμόρφωση του πολιτικού συστήματος και την πορεία της αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ».
Οπως τονίζουν «η συζήτηση για το «μετά» έχει ήδη αρχίσει, και πράγματι, έχει σχέση με τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς, με τις υπαρκτές δυνατότητες, δεσμεύσεις και δυσκολίες, με την αποφασιστικότητα που χρειάζεται να δείξει η κυβέρνηση, όπως και οι δυνάμεις της αριστεράς, της οικολογίας, το κίνημα συνολικά». Ζητούν διεξοδικό διάλογο εντός του κόμματος αλλά και δημοσίως.
Η έξοδος από το μνημόνιο δεν θα είναι εύκολη
«Η έξοδος από το μνημονιακό πρόγραμμα και το «μετά», σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας στην Ε.Ε., δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση, θα είναι δρόμος με συνεχή εμπόδια. Ως προς αυτό, δεν έχουμε καμία αμφιβολία» σημειώνουν. Και προβλέπουν ότι «το σχέδιο του ιδεολογικού και πολιτικού μας αντιπάλου, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, περιλαμβάνει νέες πιέσεις και διατήρηση της εποπτείας, έστω και αν αυτή αντικειμενικά θα αποδυναμωθεί. Η επιδίωξή μας είναι σαφής, να περάσουμε, δηλαδή, σε μια κατάσταση μεταμνημονιακής «κανονικότητας», ανάλογη με αυτή των χωρών που βγήκαν από τα μνημόνια, όπως η Κύπρος και η Πορτογαλία. Ωστόσο, η παραδοχή αυτής της πραγματικότητας, όσο και αν είναι σκληρή ή δεν ενισχύει μια υπέρμετρη αισιοδοξία, είναι απαραίτητη και χρήσιμη, έτσι ώστε ο δικός μας σχεδιασμός να πατάει σε στέρεο έδαφος και ταυτόχρονα να μπορεί να προετοιμάσει τις γραμμές άμυνας και τον τρόπο αντιμετώπισης των όπλων της απέναντι πλευράς».
Διαμηνύουν δε ότι «αρχικός μας στόχος είναι η έξοδος από τη σκληρή επιτροπεία. Έτσι, θα έχουμε πράγματι σαφή δυνατότητα να αλλάξουμε επί της ουσίας το κλίμα, που με λυσσαλέο τρόπο, στο εσωτερικό της χώρας, επιχειρούν να επιβάλουν η Νέα Δημοκρατία, το πολιτικό, μιντιακό, επιχειρηματικό, ιδεολογικό και θρησκευτικό κατεστημένο. Μόνο αν αποτελεσματικά αξιοποιήσουμε τη δυνατότητα, που μας δίνεται, θα μπορέσουμε να επανασυσπειρώσουμε εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις, που πίστεψαν στο όραμα της ανατροπής, που πάλεψαν ενάντια στη λιτότητα στις πλατείες, που ενίσχυσαν εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα βρίσκονται μεταξύ άκυρου –λευκού –αποχής, χωρίς όμως να στρέφονται σε άλλους πολιτικούς χώρους».
Αποφασισιστικά για λύση με ΠΓΔΜ, Αλβανία
Οι 53 υποστηρίζουν ακόμη ότι «πρέπει να προχωρήσουμε αποφασιστικά, χωρίς βήματα προς τα πίσω, στην επίλυση των διαφορών με τους βόρειους γείτονές μας, την Αλβανία και την π.ΓΔΜ. Οι δυσκολίες στη σχέση μας με την κυβέρνηση της Τουρκίας, είναι ένας ακόμα λόγος, ασφαλώς όχι ο μοναδικός και όχι ο κύριος προς αυτήν την κατεύθυνση».
Τονίζει ότι «είναι αυτονόητη η σύγκρουση με την εθνικιστική δεξιά και το εκκλησιαστικό κατεστημένο, που παρεμβαίνει πλέον απροκάλυπτα επί παντός του επιστητού. Η αριστερά έχει αποδείξει ότι δεν φοβάται να μπει στη μάχη και να αναλάβει το όποιο πολιτικό κόστος. Σε βάθος χρόνου, άλλωστε, εφόσον προχωρήσει αποφασιστικά, θα βγει κερδισμένη».
Απαραίτητη η ειλικρίνεια και η παραδοχή λαθών
Η εσωκομματική τάση του ΣΥΡΙΖΑ ζητά σ’ αυτή την πορεία να υπάρξει «ειλικρίνεια, αναστοχασμός, αυτοκριτική, παραδοχή των λαθών που έγιναν, των καθυστερήσεων και των άχρηστων υποχωρήσεων σε τομείς και πλευρές που η κυβέρνηση είχε ελευθερία κινήσεων. Το «μετά» άλλωστε, δεν μπορεί να αγνοήσει το «πριν»».
Κριτική για το «Αγιο Φως»
Επανέλαβε την αντίθεσή της με την μεταφορά του Αγίου Φωτός: «Πρόσφατα, μάλιστα –και αφού είχαν προηγηθεί σκοταδιστικές, ομοφοβικές και ακροδεξιές κορώνες και πρακτικές από κύκλους της ηγεσίας της εκκλησίας-, ζήσαμε για άλλη μια φορά την υποδοχή του «Αγίου Φωτός», ως παγανιστικό τελετουργικό, με την παρουσία στελεχών της κυβέρνησης και της ναζιστικής συμμορίας. Η διατήρηση της παράλογης και έξω από το όριο ενός κοσμικού κράτους, τελετής, δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά και αμφιβολίες σε έναν κόσμο -όχι αναγκαστικά αριστερό-, που περιμένει από την αριστερά να προχωρήσει με θαρραλέα βήματα στο διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας (σε αυτό πρέπει να επιμείνουμε) ή, αν μη τι άλλο, να βάλει φρένο στο θρησκευτικό φονταμενταλισμό».
«Τραγικές αστοχίες» στην περίπτωση Δημάκη
Επίσης επικρίνει «τις τραγικές αστοχίες, που έγιναν στην περίπτωση του απεργού πείνας και δίψας Βασίλη Δημάκη, για ένα θέμα που ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει μάχες, αγώνες, εντός και εκτός Βουλής για να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη ένταξη και συμμετοχή των κρατουμένων στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η τοποθέτησή μας, ειδικά για αυτό το θέμα, δεν έχει καμία αμφισιμία. Ο νέος αυτός άνθρωπος δικαιούται, έτσι κι αλλιώς μιας δεύτερης ευκαιρίας, όχι ως χάρη, αλλά ως δικαίωμα και υποχρέωση όλων μας, κυρίως της Πολιτείας. Η θετική, εντέλει, εξέλιξη, δείχνει το δρόμο, που έπρεπε, όμως, να είχε διανυθεί από την αρχή».
Οχι στον κυβερνητισμό
Επίσης οι 53 ζητούν ένα κόμμα «που θα αντιμετωπίζει τη λογική του κυβερνητισμού, που έχει ρίξει ήδη τους σπόρους του, ένα κόμμα σε διαρκή επαφή με την κοινωνία και τα κινήματα, που θα λειτουργεί συλλογικά και δημοκρατικά και θα μπορεί να ακυρώνει φαινόμενα συγκεντρωτισμού, αλαζονείας, παραγοντισμού, προσωπικών πολιτικών ή τη σαφή μετατόπιση του κέντρου λήψης των αποφάσεων στο κυβερνητικό σχήμα».
Τέλος τονίζει ότι «η λιτότητα δεν καταπολεμάται με λιτότητα, η φτώχεια δεν καταπολεμάται με τη μέθοδο της ανακύκλωσής της, οι στρατηγικοί κακοπληρωτές δεν αντιμετωπίζονται με την απειλή των μαζικών πλειστηριασμών, αλλά με εκείνο το νομοθετικό πλαίσιο, που θα προστατεύει με απόλυτο τρόπο την κατοικία των αδύναμων οικονομικά οφειλετών και ταυτόχρονα θα επιβάλει αλλαγή της πολιτικής των τραπεζών στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης των πραγματικών, προστατευμένων, μέχρι πρότινος, από το τραπεζικό σύστημα μεγαλοοφειλετών».