Αν γίνονταν αύριο εκλογές, και τ' αποτελέσματά τους ήταν αυτά που καταγράφονται στην χθεσινή δημοσκόπηση της Pulse (για την τηλεόραση του ΣΚΑΪ) είναι πολύ πιθανόν η ΝΔ να εξασφάλιζε ή να βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από την αυτοδυναμία.
Ταυτόχρονα, όμως, τα ευρήματα της δημοσκόπησης προβληματίζουν κύκλους της αντιπολίτευσης (όχι μόνο της αξιωματικής...) εκ του γεγονότος ότι η συγκεκριμένη μέτρηση διεξήχθη στο διάστημα 15-17 Απριλίου, σε χρόνο δηλαδή κατά τον οποίον οι εξελίξεις σε όλα τα μέτωπα ήταν εντυπωσιακά αρνητικές για την κυβέρνηση, και θ' ανέμενε κανείς η διαφορά του κυβερνώντος κόμματος με την αξιωματική αντιπολίτευση, να έχει διευρυνθεί.
Η διαφορά που δημοσκοπικά καταγράφεται (για 5ο συνεχή μήνα) μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, είναι της τάξεως των 10 μονάδων- 31,5 και 21,5 - με αναγωγή επί των εγκύρων, και 9 μονάδων χωρίς αναγωγή. Η πιθανότητα εξασφάλισης της αυτοδυναμίας της ΝΔ, αναδεικνύεται από το γεγονός ότι στην δημοσκόπηση εμφανίζονται μόνο πέντε κόμματα να μπαίνουν στην Βουλή. Και με το σύστημα που (εκτός απίθανου απροόπτου...) θα διεξαχθούν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές, όσο λιγότερα θα είναι τα κόμματα της επόμενης Βουλής, τόσο μειώνεται η διαφορά μεταξύ πρώτου και δευτέρου κόμματος που απαιτείται για την κατάκτηση αυτοδυναμίας του πρώτου κόμματος, το οποίο θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα είναι η ΝΔ...
Τρίτο κόμμα εμφανίζεται στην δημοσκόπηση το «Κίνημα Αλλαγής», με 9% (ενισχυμένο κατά 0,5% από την προηγούμενη μέτρηση, με αναγωγή των εγκύρων), τέταρτο η «Χρυσή Αυγή» με ένα (αμετάβλητο) 8%, και πέμπτο το ΚΚΕ με 6,5%, ενισχυμένο κατά 0,50. «Ένωση Κεντρώων», ΑΝΕΛ και τα υπόλοιπα κόμματα, δεν εξασφαλίζουν (δημοσκοπικό) ποσοστό που τα βάζει στην Βουλή.
Τα στοιχεία της Pulse καταδεικνύουν επίσης μεγάλη «διαρροή» ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, με τη συσπείρωση της Κουμουνδούρου να ανέρχεται μόλις στο 47%, την ώρα που η συσπείρωση της ΝΔ φτάνει στο 82%. Μάλιστα, το 11% των πολιτών που στήριξαν το κόμμα της Κουμουνδούρου στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, δηλώνει πως προτίθεται να ψηφίσει τη ΝΔ.
Μεγάλο είναι το προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας και στην παράσταση νίκης. Εκεί, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης συγκεντρώνει ποσοστό 55%, έναντι 23% του κυβερνώντος κόμματος.
Καταλληλότερος για πρωθυπουργός εμφανίζεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που συγκεντρώνει ποσοστό 31%, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας έχει ποσοστό 23% και ο... κανένας 40%.
Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, η διαφορά ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ήταν 8,53 μονάδες (36,34%, έναντι 27,81 της ΝΔ), και ο ΣΥΡΙΖΑ εξασφάλισε 149 έδρες, δυο έδρες από την αυτοδυναμία, εκ του γεγονότος ότι στην Βουλή εισήλθαν 7 κόμματα...
Ο προβληματισμός
Πολιτικοί παρατηρητές, σημείωναν με ενδιαφέρον ότι στην παρούσα φάση στην οποία έχουν εισέλθει οι πολιτικές εξελίξεις σε όλα τα μέτωπα, και στην οποία διεξήχθη η δημοσκόπηση της Pulse, θα ανέμενε κανείς ότι η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ με την ΝΔ, θα είχε διευρυνθεί πέραν του «παγιωμένου» 9-10 μονάδων.
Η κατακόρυφη όξυνση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το ομολογούμενο πλέον «φιάσκο» στο Σκοπιανό, στο οποίο τόσα πολλά είχε επενδύσει ο κ. Τσίπρας, η αδυναμία σύμπτωσης σε μια ενιαία γραμμή στα εθνικά θέματα μεταξύ των δύο κυβερνητικών εταίρων, η εκ των πραγμάτων διάψευση της «καθαρής εξόδου» από τα μνημόνια (την οποία δεν επισημαίνουν μόνο οι δανειστές, αλλά... και η εσωτερική αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ!), η εντυπωσιακή κατάρρευση της ...εκστρατείας «κάθαρσης» με την κακοστημένη υπόθεση Novartis, το πιθανότατο ενδεχόμενο επώδυνα για την κοινωνία μέτρα (όπως η ισχύς του μειωμένου αφορολόγητου) να ισχύσουν από τις αρχές του 2019, αντί του 2020, οι δανειστές να επιμένουν ότι θα απαιτηθεί μετά την «έξοδο» κάποιο είδος... «πρόσθετου μνημονίου», θα συνηγορούσαν υπέρ μιας διεύρυνσης της διαφοράς, που έχει «κολλήσει» για σχετικά μακρύ διάστημα στις 10 μονάδες.
Ταυτόχρονα, πάντως, οι αναλυτές και πολιτικοί παρατηρητές που προβληματίζονται από την έστω και μειούμενη «αντοχή» του ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνουν με σημασία, ότι λόγω της χρόνιας κόπωσης και σωρευμένης απογοήτευσης της κοινωνίας, οι «απανωτές» αποτυχίες της κυβέρνησης, απαιτούν κάποιο «χρόνο επώασης» για να ενσωματωθούν στην αρνητική στάση του εκλογικού σώματος έναντι της κυβέρνησης, και μετάλλαξής της σε θετική υπέρ της αντιπολίτευσης.