Δύο επιχειρηματίες αγόρασαν σε πλειστηριασμό το νεοκλασικό σπίτι του πρωθυπουργού Μιχαλακόπουλου, στην Πάτρα [εικόνες]

Στα χέρια δύο Πατρινών επιχειρηματιών, του Χάρη και του Ανδρέα Ανδρικόπουλου, ιδιοκτητών σούπερ μάρκετ, πέρασε η οικία του πατρινού πρωθυπουργού Ανδρέα Μιχαλακόπουλου.

Το κτίριο το οποίο ανήκε στην Αχαϊκή Συνεταιριστική Τράπεζα βγήκε σε ηλεκτρονική δημοπρασία. Οι δυο επιχειρηματίες ήταν οι μόνοι ενδιαφερόμενοι και εν τέλει πλειοδότες.

Σύμφωνα με πληροφορίες του tempo.gr φέρεται να διέθεσαν το ποσό του 1 εκατ. ευρώ.

Το ακίνητο, το οποίο στέγαζε την Αχαΐκή Τράπεζα είναι διατηρητέο, έχει επιφάνεια 825 τ.μ. και διαθέτει ισόγειο, ημιώροφο, δύο ορόφους και δώμα.

Ο πρωθυπουργός Μιχαλακόπουλος

Ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος (17 Μαΐου 1875 - 27 Μαρτίου 1938) ήταν Έλληνας πολιτικός που διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας την περίοδο 7 Οκτωβρίου 1924 - 26 Ιουνίου 1925 και υπήρξε στενός συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος γεννήθηκε στις 17 Μαΐου 1875 στην Πάτρα όπου τελείωσε το Α' Γυμνάσιο Πατρών. Εισήλθε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων πρώτος με βαθμό άριστα μεταξύ 100 υποψηφίων στις 29 Οκτωβρίου 1892 και διακρινόταν για τον χαρακτήρα του, την ευφυΐα και τις γνώσεις του. Ταυτόχρονα ήταν γραμμένος και στην Νομική Σχολή. Παραιτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1894 ως αρχηγός της δεύτερης τάξης της σχολής λόγω του αιφνίδιου θανάτου του πατέρα του Σπήλιου Μιχαλακόπουλου και παρά την επίπονη προσπάθεια του βασιλέα Γεωργίου Α' να του πληρώσει τα δίδακτρα από το βασιλικό ταμείο. Τελικά ως μοναδικός προστάτης της οικογένειάς του συνέχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο. Αργότερα σπούδασε Νομική στην Γαλλία, την Γερμανία και την Αθήνα.

Εντάχθηκε στο Κόμμα των Φιλελευθέρων και εξελέγη βουλευτής Αχαΐας πρώτη φορά το 1911. Διετέλεσε πολλές φορές υπουργός και ήταν από τους πρωτοστάτες στο κίνημα του 1916. Το 1924 ίδρυσε το Κόμμα των Συντηρητικών Φιλελευθέρων. Η παρουσία του στα πολιτικά δρώμενα της χώρας ήταν βραχύβια δεδομένης της εκδημίας του ιδρυτή του στα 1938.[2] Στις 7 Οκτωβρίου 1924 σχημάτισε κυβέρνηση μαζί με το κόμμα του Γεώργιου Κονδύλη η οποία ανετράπη στις 26 Ιουνίου 1925 από τη δικτατορία Παγκάλου. Επανήλθε το 1926 ως υπουργός εξωτερικών με την Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη και το 1928 ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Έγινε ξανά υπουργός εξωτερικών στην κυβέρνηση Βενιζέλου τον Ιούνιο του 1929, εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Κοινωνία των Εθνών και έλαβε μέρος σε πολλές διασκέψεις. Συμμετείχε μαζί με τον Βενιζέλο στις διαπραγματεύσεις για την Συνθήκη της Λωζάνης και συνυπέγραψε το Σύμφωνο Ειρήνης και Φιλίας Ελλάδος Τουρκίας στην Άγκυρα το 1930. Εξορίστηκε από την δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά στην Πάρο όπου αρρώστησε και πέθανε στην Αθήνα στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός στις 27 Μαρτίου 1938. Υπήρξε εξαιρετικός κοινοβουλευτικός ρήτορας και πολιτικός με σπάνια χαρίσματα. Ήταν φανατικός βιβλιόφιλος έχοντας βιβλιοθήκη 30.000 τόμων. Η οικία του σώζεται ακόμα και σήμερα στην Πάτρα στην Πλατεία Όλγας στην γωνία Αράτου και Ρήγα Φεραίου.

Υπηρέτησε πολλές φορές σε κυβερνήσεις των Ελευθερίου Βενιζέλου, Αλέξανδρου Ζαΐμη και Κωνσταντίνου Τσαλδάρη ως υπουργός: Εθνικής Οικονομίας (1912-1916), Γεωργίας (1917-1918), Στρατιωτικών (1918), Γεωργίας (1920), Οικονομικών (Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1924), Εξωτερικών (1928-1933).

Πηγή για τη ζωή του Μιχαλακόπουλου: Wikipedia