Νέες ταινίες: Μία 89χρονη παρέα με έναν 30άρη γυρίζουν με βανάκι τη Γαλλία [κριτική και τρέιλερ]

Η παλαίμαχος Ανιές Βαρντά και το οδοιπορικό της στις εξοχές της Γαλλίας είναι το φιλμ που ξεχωρίζει με διαφορά στις πρεμιέρες της εβδομάδας.

Στους κινηματογράφους και η Σουηδή Αλίσια Βικάντερ που γίνεται η νέα Λάρα Κροφτ και η Σαρλίζ Θέρον πρωταγωνιστεί σε μια άναρχη κωμωδία.

Tomb Raider: Lara Croft

Σκηνοθεσία: Ρορ Ούθαγκ
Παίζουν: Αλίσια Βικάντερ, Ντόμινικ Γουέστ, Γουόλτον Γκόγκινς, Ντάνιελ Γου, Ντέρεκ Τζάκομπι, Κρίστιν Σκοτ Τόμας

Η Λάρα Κροφτ είναι η ατίθαση κόρη ενός εκκεντρικού εξερευνητή, ο οποίος εξαφανίστηκε, όταν εκείνη ήταν ακόμα στην εφηβεία. Στα είκοσι ένα της πια, περνάει τις μέρες της στους δρόμους του Ανατολικού Λονδίνου με το ποδήλατό της, εργαζόμενη ως κούριερ. Αποφασισμένη να χαράξει τη δική της πορεία, αρνείται τα σκήπτρα της παγκόσμιας αυτοκρατορίας του πατέρα της, με το ίδιο πάθος που αρνείται να αποδεχθεί τον θάνατό του.
Επτά χρόνια όμως μετά από την εξαφάνιση του, η Λάρα θα προσπαθήσει να λύσει το μυστήριο, ξεκινώντας για τον τελευταίο προορισμό του πατέρα της: έναν τύμβο σε ένα μυθικό νησί. Αν καταφέρει να επιζήσει, τότε ίσως ανοιχτεί μπροστά της μια νέα ζωή και καταφέρει να κερδίσει τον τίτλο «Tomb Raider».

Η βραβευμένη με Όσκαρ Β' Γυναικείου ρόλου Αλίσια Βικάντερ, διαδέχεται την Αντζελίνα Τζολί στον ρόλο της Λάρα Κρόφτ στην κινηματογραφική μεταφορά του διάσημου videogame «Tomb Raider».
Ο Ρορ Ούθαγκ- που έγινε γνωστός με το «Το Κύμα», την άκρως επιτυχημένη περιπέτεια καταστροφής που αποτέλεσε την πρόταση της Νορβηγίας για ξενόγλωσσο Όσκαρ το 2016- εγκαταλείπει την αεροδυναμική παρουσία της Λάρα Κροφτ που έχουμε συνηθίσει και την παρουσιάζει περισσότερο ως μια θηλυκή εκδοχή του Ιντιάνα Τζόουνς, που κάνει πού και πού κανένα ακροβατικό κολπάκι.

O Νορβηγός σκηνοθέτης στέκεται περισσότερο στη σχέση πατέρα και κόρης που έχει διαμορφώσει την προσωπικότητα της Λάρα και επενδύει στο ανθρώπινο πρόσωπο μιας υπερηρωίδας που μόλις αρχίζει να ανακαλύπτει τις ικανότητές της, χωρίς όμως αξιοσημείωτα αποτελέσματα. Στην αρχή λοιπόν παρακολουθούμε τη νεαρή αρχαιολόγο στους δρόμους του Λονδίνου να δουλεύει ως κούριερ και να αρνείται πως ο πατέρας της είναι νεκρός. Όμως οι κακουχίες και η σύμβουλος του κολοσσού Κροφτ Άννα Μίλλερ τελικά θα την πείσουν να υπογράψει ότι ο αγαπημένος της μπαμπάς έχει αποδημήσει εις Κύριον, προκειμένου να κληρονομήσει την τεράστια περιουσία του. Την ίδια όμως μέρα ένας γρίφος θα της αποκαλύψει το μεγάλο πάθος του γονέα της για την αρχαιολογία και θα την οδηγήσει σε ένα μακρινό νησί της Ιαπωνίας, σε αναζήτηση του λειψάνου μιας πανίσχυρης μάγισσας, της Χίμικο.

Μάλλον οι φαν της Λάρα σε αυτό το reboot θα απογοητευτούν, γιατί οι σκηνές δράσης θυμίζουν ανάλογες ταινίες παλαιότερων δεκαετιών, ενώ όσοι αγαπούν τις περιπέτειες μέσα σε αρχαία μνημεία σίγουρα θα προτιμήσουν τον Χάρισον Φορντ.
Η Αλίσια Βικάντερ, τρελά γυμνασμένη και προπονημένη, μοιάζει περισσότερο με ένα αγοροκόριτσο και δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του sex symbol που με κόπο έκτισε η προκάτοχός της Τζολί, πράγμα που δεν θα ήταν καθόλου κακό, αν είχε φροντίσει περισσότερο την ερμηνεία της, ειδικά οι δραματικές της σκηνές με το ζόρι περνάνε. Ευτυχώς σώζει την κατάσταση ο Ντόμινικ Γουέσκωτ και κλασάτη Κριστίν Σκοτ Τόμας.

Μετά το Χωρισμό, (Jusqu'à la Garde)
Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Λεγκράν
Παίζουν: Ντενίς Μενοσέ, Λεά Ντρουκέρ, Τομάς Γκιοριά

Μετά το διαζύγιό τους, η Μίριαμ και ο Αντουάν παίρνουν την κοινή επιμέλεια του γιου τους Ζουλιάν, παρά την αντίθεση της Μίριαμ. Ο Αντουάν, που δεν μπορεί να ξεπεράσει τον χωρισμό, προσπαθεί με αυτόν τον τρόπο να παραμείνει κοντά της. Όμηρος, μεταξύ ενός πατέρα που δεν έχει όρια και μιας φοβισμένης μητέρας, ο Ζουλιάν θα φτάσει στα άκρα για να διασφαλίσει ότι δεν θα συμβεί το χειρότερο.

To βραβευμένο με τον Αργυρό Λέοντα Σκηνοθεσίας και το βραβείο καλύτερης πρώτης ταινίας στο Φεστιβάλ Βενετίας σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ξαβιέ Λεγκράν (Σεζάρ μικρού μήκους για το «Just Before Loosing Everything»), είναι ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ, που αποκαθηλώνει την εικόνα της « αγίας οικογένειας».
Ένας αυταρχικός και βίαιος άνδρας, ο Αντουάν, προσπαθεί με κάθε μέσο να διατηρήσει την επιμέλεια του γιου του μετά από τον χωρισμό του με την Μίριαμ , παρόλο που ο μικρός Ζουλιάν δεν θέλει με κανένα τρόπο να έχει επαφή με τον πατέρα του. Όμως βασικός πρωταγωνιστής στην ιστορία δεν είναι τα πρόσωπα -γι’ αυτό και οι χαρακτήρες του Λεγκράν δεν εξελίσσονται- αλλά η οικογένεια ως θεσμός, η ενδοοικογενειακή βία και οι τραγικές επιπτώσεις της, που τίποτα και κανείς δεν μπορεί να τις απαλύνει.

Με σκληρό ρεαλισμό στο ύφος των αδερφών Νταρντέν και με χιτσκοκικό σασπένς, ο Γάλλος δημιουργός φροντίζει με υπαινικτικές πινελιές να προβάλλει τις αιτίες αυτής της παράλογης συμπεριφοράς, που έχουν τη ρίζα τους στις σχέσεις του Αντουάν με τους δικούς του γονείς, ενώ χωρίς καταγγελτική διάθεση φωτίζει τον αδιάφορο περίγυρο, που παραμένει εκκωφαντικά απών με επτασφράγιστες τις πόρτες του στο δράμα ενός αθώου παιδιού και μιας ανίσχυρης μητέρας. Η γεμάτη ένταση κινηματογράφηση του Λεγκράν αντισταθμίζει την έλλειψη ουσιαστικής πλοκής ενώ οι δυνατές ερμηνείες των ηθοποιών του συμβάλλουν καταλυτικά στη δημιουργία ενός εφιαλτικού κλίματος, υποστηρίζοντας την επαναληπτικότητα μοτίβων, που αργά και σταθερά οδηγούνται σε μια εκρηκτική κορύφωση.

Τυφλή αγάπη (Hikari/ Radiance)

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Ναόμι Καβάσε
Παίζουν: Μασατόσι Ναγκάζε, Αγιάμε Μισάκι, Τατσούα Φούτζι, Καζούκο Σιρακάουα, Μισούζου Κάνο, Μαντάρο Κόιτσι

Η Μιζάκο κάνει ηχητικές αποδόσεις σε ταινίες για άτομα με προβλήματα όρασης. Σε μια προβολή, συναντά τον Νακαμόρι, έναν παλιό φωτογράφο, ο οποίος χάνει αργά την όρασή του. Η Μιζάκο σύντομα ανακαλύπτει τις φωτογραφίες του Νακαμόρι, οι οποίες θα της θυμίσουν το παρελθόν της. Μαζί θα μάθουν να βλέπουν τον κόσμο πιο λαμπερό και φωτεινό.

Η αισθηματική ταινία της Ναόμι Καβάσε («Πληγωμένο Δάσος», «Γλυκό Φασόλι»), που απέσπασε στο περσινό φεστιβάλ Καννών το Βραβείο της οικουμενικής επιτροπής, μας ταξιδεύει στη φιλοσοφία ενός μακρινού πολιτισμού και με τρυφερό τρόπο υπενθυμίζει την ουσία του κινηματογράφου.

Η κεντρική ηρωίδα είναι μια νεαρή κοπέλα που κάνει ηχητικές αποδόσεις σε ταινίες για τυφλούς, δηλαδή ψάχνει να βρει τις σωστές λέξεις για να περιγράψει όσο γίνεται πιο αντικειμενικά μια δημιουργία.
Αυτό από μόνο του μοιάζει σχεδόν σουρεαλιστικό για έναν Ευρωπαίο θεατή, όμως η Καβάσε αναζητώντας τελικά μια αφήγηση για όσα δεν μπορούμε να δούμε, θέτει με πρόφαση μια ρομαντική ιστορία το ερώτημα του πώς μπορεί ο δημιουργός να γίνεται κατανοητός και ταυτόχρονα να αφήνει χώρο στη φαντασία του θεατή να δημιουργήσει τη δική του εικόνα.

Παράλληλα η δημιουργός καταφέρνει να γεφυρώσει τις όποιες πολιτισμικές μας διαφορές, με τον ίδιο τρόπο που οι ηρώες τους ξεπερνούν τα δικά τους εμπόδια μέσα από την αγάπη τους για το σινεμά, μαγεύοντας τα μάτια μας μέσα από εικόνες λουσμένες από φυσικό φως και υπέροχα ηλιοβασιλέματα, που αν και δεν καταφέρνουν πάντα να μας συγκινήσουν, σίγουρα μας αιχμαλωτίζουν με τη μυστηριακή τους ομορφιά.

Ένας Ξένος στην Πόλη (Gringo)
Σκηνοθεσία: Νας Έτζερτον
Παίζουν: Ντέιβιντ Ογέλοουο, Σαρλίζ Θερόν, Τζόελ Έτζερτον, Αμάντα Σέιφριντ, Θάντι Νιούτον, Σαρλίτο Κόπλεϊ

Ο Χάρολντ είναι ένας πιστός σύζυγος και αφοσιωμένος υπάλληλος μιας φαρμακευτικής εταιρείας που πρόκειται να μπει στο χρηματιστήριο. Η δουλειά του, ο γάμος του και η ζωή του ολόκληρη θα τεθούν υπό αμφισβήτηση όταν κατά τη διάρκεια ενός επαγγελματικού ταξιδιού στο Μεξικό, θα βρεθεί σε κίνδυνο. Πισώπλατα μαχαιρώματα από αδίστακτα αφεντικά, βαρόνοι ναρκωτικών και μυστικές αποστολές είναι μερικά από όσα έχει να αντιμετωπίσει, καθώς περνά τα όρια της νομιμότητας κι από φιλήσυχος πολίτης γίνεται καταζητούμενος εγκληματίας.

Μια μαύρη κωμωδία δράσης από τον αδερφό του Τζόελ Έτζερτον, με τον ίδιο και την εκρηκτική Σαρλίζ Θερόν να αναλαμβάνουν την παραγωγή και να πρωταγωνιστούν.

Ένας φιλήσυχος υπάλληλος, ο Χάρολντ, πηγαίνει στο Μεξικό για να διευθετήσει τις υποθέσεις της φαρμακευτικής εταιρείας που εργάζεται, όταν θα αποφασίσει να αλλάξει ρότα κι από υπόδειγμα εντιμότητας να βρεθεί στην αντίπερα όχθη για να βγάλει χρήματα, οργανώνοντας ο ίδιος την απαγωγή του. Όμως τα αδίστακτα αφεντικά του αδιαφορούν πλήρως για το αν θα ζήσει ή θα πεθάνει, η γυναίκα του τον απατάει με τον διευθυντή του, έμποροι ναρκωτικών βρίσκονται στο κατόπι του, ενώ ένας πρώην επαγγελματίας δολοφόνος προσπαθεί να τον βρει και τον γυρίσει στην Αμερική.
Με ένα χαοτικό σενάριο στα χέρια του, όπου οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη αστραπιαία, τόσο δε αστραπιαία που δεν μπορείς να τις συνειδητοποιήσεις , γεμάτο στερεοτυπικούς και κλισέ χαρακτήρες- αδίστακτοι λευκοί κεφαλαιοκράτες και διεφθαρμένοι λούμπεν μεξικανοί δίνουν το παρόν- και δυο παράλληλες ιστορίες που μπερδεύονται βιαστικά μεταξύ τους με μοναδικό σκοπό να καταλήξουν σε ένα γλυκερό φινάλε, ο Νας Έτζερτον προσπαθεί μάταια να κρατήσει τις ισορροπίες και να σχολιάσει την ηθική παρακμή του σύγχρονου κόσμου.
Ευτυχώς έχει στο καστ του καλούς ηθοποιούς - η κούκλα Σαρλίζ Θέρον το έχει στην κωμωδία, ο Ντέιβιντ Ογέλοουο φτιάχνει έναν ενδιαφέροντα χαρακτήρα- που καταφέρνουν να μας κάνουν να ξεπεράσουμε το απόλυτο αυτό μπέρδεμα και να χαμογελάσουμε.

Μούσα (Muse)
Σκηνοθεσία: Χάουμε Μπαλαχουέρο
Παίζουν: Έλιοτ Κόουαν, Φράνκα Ποτέντε, Άνα Ουλάρου, Τζόαν Γουάλεϊ, Κρίστοφερ Λόιντ

Ο Σάμουελ Σάλομον, ένας καθηγητής λογοτεχνίας που είναι άνεργος από τότε που η φίλη του βρήκε τραγικό θάνατο, υποφέρει από έναν συνεχόμενο εφιάλτη, όπου μια γυναίκα δολοφονείται βάναυσα σε μια παράξενη τελετή.
Όταν η γυναίκα που έχει στοιχειώσει τις νύχτες του, βρίσκεται νεκρή στην πραγματικότητα, ο Σάμουελ, ψάχνοντας απαντήσεις, θα καταφέρει να βρεθεί στον τόπο του εγκλήματος.
Εκεί θα συναντήσει την Ρέιτσελ, η οποία είχε τον ίδιο εφιάλτη με εκείνον και μαζί θα κάνουν τα πάντα να ανακαλύψουν την ταυτότητα της μυστηριώδους γυναίκας, μπαίνοντας σε έναν τρομακτικό κόσμο που ελέγχεται από φιγούρες που ενέπνευσαν τους καλλιτέχνες μέσα στο χρόνο: τις Μούσες.

O πρωτεργάτης του νέου κύματος του Ισπανικού σινεμά τρόμου και δημιουργός της σειράς ταινιών REC Χάουμε Μπαλαχουέρο μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το best seller του βραβευμένου Χοσέ Κάρλος Σομόθα «Η γυναίκα με το νούμερο 13».
Ένας καθηγητής λογοτεχνίας, ο Σάμουελ Σάλομον, που ειδικεύεται στον Δάντη, μετά την ξαφνική αυτοκτονία της συντρόφου του, μένει άνεργος, ενώ ένα εφιαλτικό όνειρο, όπου μια γυναίκα δολοφονείται, τον βασανίζει κάθε νύχτα.
Μια μέρα συμπτωματικά στις ειδήσεις θα δει πως η γυναίκα του ονείρου υπάρχει και όντως έχει δολοφονηθεί. Έτσι θα πάει στον τόπο του εγκλήματος, όπου θα συναντήσει την Ρέιτσελ, μια χορεύτρια σε καμπαρέ και μητέρα ενός μικρού αγοριού, η οποία επίσης βλέπει τον ίδιο εφιάλτη.
Προσπαθώντας να λύσουν το μυστήριο, οι δυο θα ανακαλύψουν πως η υπόθεση της Μούσας που συνόδευε τον Δάντη στη κάθοδό του στην κόλαση μπορεί να είναι και αλήθεια.

Ο Μπαλάχουερο με μια εικαστική κινηματογράφηση μεταμορφώνει ρεαλιστικούς χώρους σε μυθικούς κόσμους, αλλά πέρνα τούτου ουδέν. Σίγουρα το ισπανικό σινεμά έχει να επιδείξει πολύ καλά δείγματα γραφής στα θρίλερ και ο Μπαλαχουέρο είναι ένας από τους δυνατούς εκπροσώπους του, όμως το αγγλόφωνο ντεμπούτο του μπάζει από παντού νερά. Το πρόβλημα στη συγκεκριμένη ταινία είναι πως το σενάριο αν και εφορμάται από έναν μύθο που έχει να κάνει κατά βάση με την έμπνευση και τη δημιουργία, την κατάρα του ποιητή και την κάθαρσή του, παραβλέπει αυτή τη σημαντική διάσταση της δαντικής παραβολής κι έτσι περιορίζεται σε μια ιστορία με σατανικές μάγισσες, που κυκλοφορούν ανάμεσά μας.
Έτσι η αισθητική του Ισπανού δημιουργού και η ικανότητά του να συνδυάζει την ποίηση με τον τρόμο ξοδεύεται σε μια σχεδόν κακόγουστη ιστορία πρώτου επιπέδου.

Πρόσωπα και Ιστορίες (Faces places/ Visages Villages)
Σενάριο- Σκηνοθεσία: Ανιές Βαρντά, JR

Συγγενικές ψυχές, η θρυλική Ανιές Βαρντά και ο νεαρός καλλιτέχνης JR μοιράζονται το πάθος για τις εικόνες και πώς αυτές δημιουργούνται, παρουσιάζονται και μοιράζονται. Μαζί ταξιδεύουν σε χωριά της Γαλλίας στο φορτηγό – φωτογραφικό θάλαμο του JR, συναντούν ντόπιους, καθημερινούς ανθρώπους, μαθαίνουν τις ιστορίες τους και δημιουργούν τεράστια πορτρέτα τους.

Το τρυφερό fiction- ντοκιμαντέρ της Ανιές Βαρντά που έφτασε μέχρι τις υποψηφιότητες των Όσκαρ , παραδίδει μαθήματα ζωής.
Η σπουδαία κυρία της Νουβέλ Βαγκ μαζί με τον διεθνώς αναγνωρισμένο φωτογράφο και εικαστικό του δρόμου JR, παρά τις ηλικιακές τους διαφορές, ξεκινούν ένα οδοιπορικό στην επαρχία της Γαλλίας και μια σημαντική φιλία αναπτύσσεται μεταξύ τους. Στη διαδρομή τους συναντούν καθημερινούς ανθρώπους που τους φωτογραφίζουν εν ώρα εργασίας και τοποθετούν τα πορτρέτα τους ως γκράφιτι -πάντα με την άδειά τους- σε τοίχους σπιτιών, εγκαταλελειμμένα κτίρια που ξαναζωντανεύουν μέσα από ανθρώπινα πρόσωπα, σε αχυρώνες, σε εργοστάσια, ακόμα και σε τρένα, αποκαλύπτοντας την μια άλλη διάσταση του χώρου και της μνήμης. Ταυτόχρονα ακούγοντας με προσοχή τις ιστορίες όσων φωτογραφίζουν, προχωρούν και οι ίδιοι σε κε βαθέων εξομολογήσεις με χιούμορ και ευαισθησία, αποδεικνύοντας τελικά ότι η αφήγηση είναι το δομικό συστατικό όλων των σχέσεων.

Με αυτό τον τρόπο, η 89χρονη Ανιές Βαρντά και 33χρονος JR δείχνουν ουσιαστικά ότι το χάσμα των γενεών μπορεί να γεφυρωθεί, αποθεώνοντας την ομορφιά των απλών καθημερινών στιγμών και παντρεύοντας καταπληκτικά το ντοκιμαντέρ με τη μυθοπλασία.

Τα Μυστήρια της Σικελίας (Sicilian Ghost Story)
Σκηνοθεσία: Φάμπιο Γκρασαντόνια και Αντόνιο Πιάτσα
Παίζουν: Γιούλια Γεντλικόφσκα, Γκαετάνο Φερνάντεζ, Κορίν Μουσαλάρι, Αντρέα Φαλζόνε

Τη δεκαετία του ’90, σε ένα απομονωμένο χωριό της Σικελίας, ο δεκατριάχρονος Τζουζέπε εξαφανίζεται. Το χωριό δεν αντιδρά. Οι Αρχές εγκαταλείπουν τις προσπάθειες αναζήτησής του. Η Λούνα, η συμμαθήτριά του, που είναι κρυφά ερωτευμένη μαζί του, αποφασίζει να σπάσει τη σιωπή που καλύπτει την εξαφάνιση του φίλου της, ακόμη κι αν κάποιοι πιστέψουν ότι έχασε τα λογικά της. Για να τον βρει όμως θα πρέπει να βουτήξει στα σκοτεινά νερά της κοντινής λίμνη και να ρισκάρει την ίδια της τη ζωή στο σκοτεινό κόσμο, όπου ο φίλος της φυλακίστηκε.

Η αληθινή ιστορία της απαγωγής ενός νεαρού αγοριού από τη Μαφία που σόκαρε την Ιταλία τη δεκαετία του ‘90, εμπνέει το σκηνοθετικό δίδυμο των Φάμπιο Γκρασαντόνια και Αντόνιο Πιάτσα, οι οποίοι, μετά το «Salvo», στήνουν ένα σκοτεινό ρομαντικό παραμύθι, με σαφείς αναφορές στον κόσμο των αδερφών Γκριμ.

Αν και στην ουσία η ταινία θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί μια ιστορία αγάπης, αφού η Λούνα, ένα έφηβο κορίτσι, κάνει τα πάντα για να βρει τον συμμαθητή της Τζουζέπε που έχει απαχθεί από τη Μαφία, οι δυο σκηνοθέτες επιχειρούν μια ενδιαφέρουσα μείξη, δημιουργώντας τελικά ένα ποιητικά ρεαλιστικό σύμπαν με πολλές αλληγορίες. Το χωριό όπου εκτυλίσσεται η δράση ζει στη σιωπή, καταπιεσμένο από τη μαφία, όμως η θαρραλέα και μελαγχολική νεαρή με επαναστατική διάθεση, αυτή που της δίνει το νεαρό της ηλικίας της και η αγάπη της για τον Τζουζέπε, θα αντιδράσει ακόμα και με κίνδυνο τη ζωή της.
Προσθέτοντας αυτή την πολιτική διάσταση στην ταινία τους, οι δυο δημιουργοί, αν και θα μπορούσαν να είχαν κάνει μια καλύτερη διαχείριση του χρόνου και να αποφύγουν κάποιες φλυαρίες, τελικά καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα σύγχρονο παραμύθι που έχει όλα τα αρχετυπικά στοιχεία των ιστοριών που μας τρόμαζαν όταν ήμασταν παιδιά.

Ο θεριστής (Le Semeur)
Σκηνοθεσία: Μαρί Φρανσέν
Παίζουν:Πολίν Μπουρλέτ, Ζεραλντίν Παϊλάς, Αλμπάν Λενουάρ, Φρανσουάζ Λεμπρούν

Με μια ερωτική ιστορία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, η Μαρίν Φρανσέν διεισδύει στη γυναικεία φύση, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα το οικουμενικό αίτημα της ελευθέριας.
Η Μαρίν Φρανσέν αφηγείται την ιστορία του τι σημαίνει πραγματικά να είσαι γυναίκα, χωρίς όμως να αγνοεί τις κοινωνικές, πολιτιστικές ή εθνικές αναφορές, που συνιστούν την ταυτότητα κάθε ανθρώπου, αποσπώντας το βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.

Η Βιολέτ είναι σε ηλικία γάμου το 1852, όταν ξαφνικά όλοι οι άνδρες του χωριού αναγκάζονται να το εγκαταλείψουν λόγω του πολέμου. Οι γυναίκες περνούν μεγάλο διάστημα απομονωμένες, κάνοντας όλες τις εργασίες μόνες τους. Όσο οι άνδρες λείπουν και οι μήνες περνούν, η ψυχολογική και φυσική επιβίωση δυσκολεύει. Για να πολεμήσουν λοιπόν τον θάνατο που παραμονεύει, ακολουθούν τα ένστικτά τους με έναν ζωώδη τρόπο και δίνουν όρκο πως αν ποτέ εμφανιστεί ένας άνδρας αυτός θα είναι για όλες τους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σενάριο της ταινίας είναι βασισμένο στο κείμενο «L’homme semence» (Ο σπόρος) που γράφτηκε το 1919 από την Violette Ailhaud, η οποία γεννήθηκε το 1835 στην περιοχή που σήμερα ονομάζεται Alpes-de-Haute-Provence. Μετά τον θάνατο της Violette το 1925, δόθηκε στους κληρονόμους της ένας σφραγισμένος φάκελος με οδηγίες προς τον συμβολαιογράφο που χειριζόταν τα θέματα της διαθήκης, να μην ανοιχτεί πριν το καλοκαίρι του 1952. Όταν ο φάκελος τελικά ανοίχτηκε, η επιθυμία της συγγραφέα ήταν να παραδοθεί το χειρόγραφο της αποκλειστικά και μόνο σε μία γυναίκα κληρονόμο, που έπρεπε να έχει ηλικία μεταξύ 15 και 30 ετών. Έτσι, το κείμενο έφτασε στα χέρια της Ιβελίν, η οποία με τη σειρά της το παρέδωσε σε έναν Γάλλο εκδότη. Έκτοτε αυτό το κείμενο έχει εκδοθεί πολλές φορές κι έχει εμπνεύσει πληθώρα θεατρικών έργων, ταινιών, παραστάσεων χορού, ακόμα και σχεδίων.

Sideway
Σκηνοθεσία: Ταϊφούν Πιρσελίμογλου
Παίζουν: Τανσου Μπιτσέρ, Ναλάμ Κουρουκίμ, Τανέρ Μπιρσέλ

Μια ελληνοτουρκική παραγωγή με ποιητική διάθεση διά χειρός του Ταϊφούν Πιρσελίμογλου, με την ατμοσφαιρική μουσική του Νίκου Κυπουργού και την εξαιρετική ασπρόμαυρη φωτογραφία του Ανδρέα Συνανού.

Ένας νεαρός άνδρας φτάνει σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Ένα παράξενο καράβι αγκυροβολημένο στα ανοιχτά, ένας διαπεραστικός ήχος που ακούγεται παντού, φωτιές, αγνοούμενοι και άλλες περίεργες ενδείξεις, οδηγούν τους κατοίκους της να πιστεύουν ότι έρχεται η μέρα της Κρίσης.
Οι φήμες ξεδιπλώνουν ιστορίες που ξεπερνούν τη φαντασία του κεντρικού ήρωα. Σύντομα θα γίνει μάρτυρας μιας βίαιης δολοφονίας.
Όλα ανατρέπονται όταν η νοσοκόμα της πόλης, με την οποία έχει αναπτύξει ιδιαίτερη σχέση, θα ανακαλύψει ένα περίεργο σημάδι στην πλάτη του. Η φήμη διαδίδεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς: μήπως είναι ο Μεσσίας που όλοι περιμένουν;