Ενα ενδιαφέρον βιβλίο με έναν εξίσου ενδιαφέροντα τίτλο: «To Ψυγείο ψευδαισθήσεων» λέγεται το πόνημα του γνωστού δημοσιογράφου Κωστή Τσιακανίκα.
Πρόκειται για μια αλληγορική περίληψη των τελευταίων 50 χρόνων στην Ελλάδα
«Να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό». Σε αυτή τη φράση του Γιώργου Σεφέρη στηρίζεται η μικρή νοσταλγική μυθιστορία του “Ψυγείου”, με αφηγητή τον “Πυγολαμπίδα” και πρωταγωνιστές τους ήρωες και τους εχθρούς του.
Απο τα χρόνια της αθωότητας μέχρι τα χρόνια της κρίσης κάθε αξίας…
Όπως γράφει ο Κωστής Τσιακανίκας στο post που ανήρτησε στο Facebook “είναι η συναρπαστική περιπλάνηση μιάς παρέας στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Στη χώρα των αντιθέσεων,των συγκρούσεων,των ελπίδων,των μεγαλείων αλλά και των απογοητεύσεων.Αλλά κυρίως, είναι η προσπάθεια “συντήρησης”-έστω και στον πάγο- των ονείρων και των ψευδαισθήσεων μιάς ολόκληρης γενιάς…”
Απόσπασμα του “Ψυγείου Ψευδαισθήσεων”
«… Εγώ, ο Μήλας,ο Πέρδας κι η Αφγοδίτη. Έτσι συστήνονταν τότε γιατί την παίδευε το ρο… Περίφημο κουαρτέτο! Και οι τρείς ερωτευμένοι μαζί της κι αυτή ερωτευμένη μαζί μας. Στην είχα πει αυτή την ιστορία; Σίγουροι για τα αισθήματα μας, συζητούσαμε την ολοκλήρωση της σχέσης μας για μέρες…Η Αφροδίτη πρότεινε τον κήπο της Αγίας Τριάδας. Μας κολάκεψε αυτή η επιλογή, παρότι δεν ξέραμε τίποτα για σουρεαλισμό.
Το ραντεβού κλείστηκε για το σχόλασμα. Συναντηθήκαμε στα σκαλιά της εκκλησίας και μαλώναμε για το ακριβές σημείο της «συνεύρεσης». Ο Μήλας προτιμούσε το Ιερό. Ήξερε καλά τα κατατόπια, αφού από εκεί έκλεβε συχνά τις μαυροδάφνες. Ο Πέρδας για να μην ξευτιλιστούμε πρότεινε το ξέφωτο, πίσω από το Ιερό. Εγώ δεν μιλούσα. Τόσο σημαντικές στιγμές δεν ήθελα να τις πνίξω στην έμφυτη φλυαρία μου…Τελικά πήρε πρωτοβουλία η Αφροδίτη. Πιαστήκαμε χεράκι-χεράκι ,στοιχηθήκαμε και ξεκινήσαμε. Περπατήσαμε δυο-τρία λεπτά και βγήκαμε σε ένα μέρος που και ξέφωτο ήταν και ασφαλές. Έμοιαζε με καμαρούλα περιστοιχισμένη από ακακίες. Ο Μήλας κι ο Πέρδας για τους δικούς τους λόγους έμοιαζαν πανευτυχείς.
Εγώ επέμενα να μη μιλάω. Στη σοβαρότητα προστέθηκε και το τρακ. Το μόνο που με καθησύχαζε ήταν η υποψία ότι η Αφροδίτη είχε ξανάρθει στο κρησφύγετο. Μόνη της; Με παρέα; Ποτέ δεν έμαθα…
Βιάστηκε πάντως να λύσει αμέσως τα τεχνικά προβλήματα. Μας περνούσε όλους καμιά δεκαριά πόντους και έπρεπε να φροντίσει γι’ αυτό. Με δική της εντολή λοιπόν ξαμοληθήκαμε αναζητώντας την πέτρα των ονείρων μας.
Ο Μήλας ως συνήθως λούφαρε. Μια πέτρα που βρήκαμε σε μια ξεχαρβαλωμένη μάντρα ,είδαμε και πάθαμε να την κουβαλήσουμε κοντά στην Αφροδίτη. Αυτή μας καμάρωνε μες το γαλάζιο της φόρεμα και μας χαμογελούσε όλο υποσχέσεις. Με την πέτρα το πρόβλημα της…ανισότητας λύθηκε .Έμενε να λυθεί κι αυτό της προτεραιότητας. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα την αξία των χρημάτων. Έβγαλα από την τσέπη μου ένα δίφραγκο και το έστριψα στον αέρα, ποντάροντας στα γράμματα.
Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που πόνταρα στα γράμματα. Το δίφραγκο «έδειξε» πρώτα την κεφάλα του Πέρδα και μετά του Μήλα. Όμως ο ενθουσιασμός του πρώτου έγινε καταστρεπτικός. Μετέτρεψε το κρησφύγετο σε…θάλαμο αερίων και μας έτρεψε σε άτακτη φυγή! Εκείνος όμως ανένδοτος. Ανέβηκε στην πέτρα και περίμενε!
Όταν ο «κίνδυνος» είχε περάσει, επιστρέψαμε κι εμείς βρίζοντας. Ο Μήλας κι εγώ σταθήκαμε πίσω του κι η Αφροδίτη μπροστά του. Τη φίλησε στο δεξί μάγουλο, πήδηξε από την πέτρα και έτρεξε πίσω μου ο αχόρταγος. Ο Μήλας προτίμησε το αριστερό μάγουλο. Το ίδιο θα έκανα κι εγώ εάν ήμουν δεύτερος στη σειρά. Ήμουν όμως τρίτος κι έπρεπε να διαλέξω. Σκεφτόμουν τις φάτσες τους πίσω μου και δίσταζα. Ίσως έτρεμαν και τα χείλη μου λίγο. Για ποιο λόγο άλλωστε ,θα μου τα φιλούσε η Αφροδίτη; Όλα πήγαιναν μια χαρά μέχρι που ο Πέρδας πήρε αέρα κι άπλωσε χέρι.
Το παιχνίδι χάλασε. Εγώ κλωτσούσα στον αέρα ,η Αφροδίτη έμπηξε τα κλάματα κι ο Νίδας το έβαλε στα πόδια. Την επόμενη μέρα κάτι άκουσα για εισβολή στο νησί της Αφροδίτης…Τότε, δεν έμαθα λεπτομέρειες, ντράπηκα μόνο…»
Από το post του Κωστή Τσιακανίκα στο Facebook
“Παρακαλώ, μην με κρίνετε ως συγγραφέα αλλά ως…ψυκτικό!Μη σας ξεγελά το Βραβείο Διηγήματος 2017 του International Art Society.Δεν είναι το…Νόμπελ! To “Ψυγείο ψευδαισθήσεων”,ως e-book,βρίσκεται ήδη στις προθήκες των ηλεκτρονικών βιβλιοπωλείων.Ήρθε η ώρα να το μοιραστώ μαζί σας!Αφού πρώτα σας εξηγήσω πως γίνεται: Για να το “κατεβάσετε” σε οποιαδήποτε συσκευή επιλέξτε ,για παράδειγμα,το παγκόσμιο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο kobo.com: Πατήστε στο λίνκ https://www.kobo.com/ και αφού γίνετε μέλη με εύκολο τρόπο και μόνο το email σας,πληκτρολογήστε στο πλαίσιο αναζήτησης με κεφαλαία γράμματα το όνομα ΚΩΣΤΗΣ ΤΣΙΑΚΑΝΙΚΑΣ… Θα πέσετε πάνω στο “Ψυγείο”! Ελπίζω να σας αρέσει!”
