Διευκρινίσεις στους ιδιοκτήτες ακινήτων για την απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών για την ακυρότητα θέσεων στάθμευσης σε πιλοτή πολυκατοικία δίνει η Πανελληνία Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων.
Οπως αναφέρει, το Πρωτοδικείο, που ασχολήθηκε με την ακυρότητα των θέσεων στάθμευσης στην πιλοτή συγκεκριμένης πολυκατοικίας, που είχαν αγοραστεί παλαιόθεν ως ανεξάρτητες ιδιοκτησίες από τρίτους, μη κατοίκους της ίδιας πολυκατοικίας, απέδωσε την πάγια νομολογία των δικαστηρίων.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση είχε κριθεί με προηγούμενη απόφαση ότι οι θέσεις αυτές ήταν για το λόγο αυτό νομικά άκυρες και τους είχε απαγορευτεί η χρήση τους, γι΄αυτό και με τη νεώτερη απόφαση προβλέφθηκε πρόστιμο 1.000 ευρώ και προσωπική κράτηση για τη μη συμμόρφωση των εναγομένων στο διατακτικό της.
Δεν αφορά ενοικιαστές και εκμισθώσεις πάρκινγκ
Η ΠΟΜΙΔΑ διευκρινίζει ότι η απόφαση αυτή δεν αφορά σε καμιά περίπτωση ενοικιαστές ούτε θέτει θέμα απαγόρευσης μίσθωσης των νομίμων ανοικτών θέσεων στάθμευσης στην πιλοτή σε ενοίκους του ιδίου κτιρίου.
Κυρίως η απόφαση αυτή δεν θίγει στο παραμικρό την νομιμότητα των εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων στάθμευσης σε όλη τη χώρα που ανήκουν ως παραρτήματα στα διαμερίσματα της ίδιας πολυκατοικίας, και κατ΄επέκταση των λίγων εκείνων θέσεων σε παλαιές πολυκατοικίες που είναι μεν οριζόντιες ιδιοκτησίες, πλην όμως ανήκουν κατά κυριότητα σε ιδιοκτήτες διαμερισμάτων της ίδιας πολυκατοικίας, οπότε σύμφωνα με την πάγια νομολογία των δικαστηρίων μας, είναι έγκυρες κατά μετατροπή (άρθρο 182 Α.Κ.), ως παραρτήματα των διαμερισμάτων τους.
Η ρίζα του προβλήματος
Το θέμα των πάρκινγκ στις πιλοτές δεν είναι καινούργιο αλλά έχει ξεκινήσει από χρόνια. Οπως εξηγεί η Η ΠΟΜΙΔΑ σήμερα είναι πλέον υποχρεωτική σε κάθε νέα οικοδομή, η κατασκευή μιας τουλάχιστον θέσης στάθμευσης ανά οριζόντια ιδιοκτησία. Δεν ήταν όμως πάντοτε έτσι.
Οι παλαιότερες πολυκατοικίες της Αθήνας συνήθως δεν διέθεταν καμιά απολύτως θέση στάθμευσης. Από τη δεκαετία του 70, όταν άρχισαν οι κατασκευές υπογείων γκαράζ και πιλοτών στις πολυκατοικίες, οι διαθέσιμες θέσεις στάθμευσης κάλυπταν περίπου τα μισά διαμερίσματα.
Έτσι οι μισοί συνιδιοκτήτες πλήρωναν και αγόραζαν μια θέση, ή την έπαιρναν με αντιπαροχή, ενώ οι άλλοι μισοί δεν αγόραζαν, είτε γιατί δεν είχαν χρήματα, είτε γιατί δεν την χρειάζονταν τότε, είτε γιατί δεν πρόλαβαν να αγοράσουν και εκείνοι.
Τα χρόνια όμως πέρασαν και από τη δεκαετία του 90 οι οικογένειες άρχισαν να αποκτούν και δεύτερο αυτοκίνητο, και ήδη σήμερα συχνά και τρίτο! Ζήτημα λοιπόν καθημερινό, κυρίαρχο και πιεστικό η εξεύρεση θέση στάθμευσης των αυτοκινήτων, όχι μόνον στην Αθήνα, αλλά σε όλες πια τις πόλεις της χώρας...
Ουδέποτε αμφισβητήθηκε το νομικό καθεστώς και η εγκυρότητα των θέσεων στάθμευσης στα υπόγεια των πολυκατοικιών, όπως και των κλειστών ισόγειων θέσεων στάθμευσης, που νόμιμα διαθέτουν χιλιοστά επί του οικοπέδου.
Όμως το 1981 η νομοθεσία χαρακτήρισε αναδρομικά άκυρες τις ήδη συνεστημένες ανοικτές θέσεις στάθμευσης στην πυλωτή πολυκατοικιών, ως αυτοτελείς οριζόντιες ιδιοκτησίες, αφού κατά τα προηγούμενα χρόνια είχαν ήδη καταρτιστεί και μεταγραφεί αρκετές χιλιάδες συστάσεις οριζοντίων ιδιοκτησιών σε όλη τη χώρα, που προσδιόριζαν θέσεις στάθμευσης στις πυλωτές δμε δικά τους χιλιοστά στο οικόπεδο!
Περί το 1999, το θέμα αυτό έγινε αφορμή έντονων αντιπαραθέσεων, μέσα και έξω από τις αίθουσες των δικαστηρίων, στις γενικές συνελεύσεις των κτιρίων, στους δρόμους, στα πεζοδρόμια, αλλά κυρίως... στις πυλωτές των παλαιών πολυκατοικιών, εξ αιτίας ωρισμένων δικαστικών αποφάσεων και δημοσιευμάτων που ερμηνεύοντάς τις, παρότρυναν τους συνιδιοκτήτες χωρίς θέση στάθμευσης, να σταθμεύσουν στις θέσεις των δικαιούχων συνιδιοκτητών τους, γιατί τάχα είναι όλες άκυρες, και συνεπώς ...κοινόχρηστες!
Τον Ιούνιο του 2007 νέα αναταραχή ξέσπασε για το θέμα, με τη δημοσιοποίηση μιας απόφασης του Μ.Π.Α. για συγκεκριμένη πολυκατοικία με κανονισμό του 1980, η οποία θεώρησε ως άκυρες τις ανεξάρτητες θέσεις στάθμευσης στην πυλωτή της πολυκατοικίας αυτής.