«Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται», έλεγε ο Μένανδρος.
Κι ρήση του επαληθεύεται, τουλάχιστον εν μέρει, στην περίπτωση της Άνγκελα Μέρκελ.
Υπήρχαν εποχές που ίσως να είχαν δίκιο εκείνοι που παρουσίασαν προ ημερών σ’ ένα άρμα στο καρναβάλι του Ντίσελντορφ την καγκελάριο ως αράχνη «μαύρη χήρα» να στάζει αίμα από το στόμα της, περιτριγυρισμένη από τα οστά και τα κρανία των πολιτικών της αντιπάλων.
Αλλά τώρα, σε μια περίοδο που εμφανίζεται ιδιαίτερα αποδυναμωμένη -ειδικά μετά τις πρόσφατες παραχωρήσεις της προς το αντίπαλον κέρας των Σοσιαλδημοκρατών προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία- κάποιοι απ’ τους βαρώνους της CDU που παραμέρισε στην πορεία της προς την καγκελαρία, ενώνουν τις δυνάμεις τους εναντίον τους, όπως επισημαίνει το Bloomberg.
Όπως ο Φρίντριχ Μερτς, πάλαι ποτέ επικεφαλής των Χριστιανοδημοκρατών στη Μπούντεσταγκ, ή ο Ρόλαντ Κοχ, πρωθυπουργός του κρατιδίου της Έσσης μέχρι το 2010, που κατηγορούν την καγκελάριο ότι γαντζώνεται στην καρέκλα της ξεπουλώντας τις αρχές του κόμματος.
Πολιτικοί αναλυτές επισημαίνουν ότι η Μέρκελ δέχεται πρωτοφανή -για ένα κόμμα όπου είναι σπάνιες οι δημόσιες επιθέσεις κατά των αρχηγών του- πίεση από νυν και πρώην μεγαλοστελέχη της CDU για τη συμμαχία με το SPD.
Και δεν είναι μόνον οι παλιοί εχθροί, οι «δεινόσαυροι» που ξιφουλκούν εναντίον της, αλλά και νέα στελέχη, που της επιρρίπτουν την ευθύνη για το πατατράκ στις ομοσπονδιακές εκλογές του Σεπτεμβρίου και την απόφασή της να παραχωρήσει το υπουργείο Οικονομικών στους Σοσιαλδημοκράτες.
Όμως και η κοινή γνώμη εμφανίζεται κουρασμένη και απογοητευμένη από τη Μέρκελ, αφού σε χθεσινή δημοσκόπηση του πρώτου κρατικού δικτύου ARD μόνον ένας στους δύο Γερμανούς επιθυμούν -ή ανέχονται-μια νέα θητεία της στην καγκελαρία, από 61% στις αρχές Οκτωβρίου.
Οι φωνές που καλούν τη Μέρκελ να ορίσει διάδοχο πληθαίνουν και σ’ αυτές προστέθηκε και εκείνη του Κοχ, ενός απ’ τους σφοδρότερους επικριτές της προτού εγκαταλείψει την πολιτική κονίστρα. «Χρωστά μια απάντηση στους ψηφοφόρους στο ερώτημα ποιος από τη νέα γενιά θα αναλάβει ευθύνες», δήλωσε στην FAZ.
Ο Φρίντριχ Μερτς, τον οποίο η Μέρκελ παραμέρισε για να αναλάβει εκείνη επικεφαλής της ΚΟ των Χριστιανοδημοκρατών το 2002 και να χρησιμοποιήσει το πόστο ως εφαλτήριο για να κερδίσει τις εκλογές τρία χρόνια αργότερα, εμφανίστηκε οργισμένος με τη συμφωνία για τη συγκρότηση συνασπισμού, που η υπηρεσιακή καγκελάριος χαρακτήρισε αναγκαία για να βγει η Γερμανία από την ακυβερνησία. «Αν οι Χριστιανοδημοκράτες αποδεχθούν αυτή την ταπείνωση, αυτό θα σημαίνει ότι το κόμμα εγκατέλειψε τη μάχη», δήλωσε στη Bild.
Ο Νόρμπερτ Ρέτγκεν, τον οποίο η Μέρκελ απέπεμψε πριν από έξι χρόνια από υπουργό Περιβάλλοντος χρεώνοντάς του την ήττα στις τοπικές εκλογές στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, είπε ότι επί των ημερών της καγκελαρίου το κόμμα «ξέμεινε από περιεχόμενο».
Κι αν η καγκελάριος έχει επιλέξει να κάνει πως δεν ακούει τις γκρίνιες των αμφισβητιών της γενιάς της, δεν μπορεί να κάνει το ίδιο με τη νέα γενιά στελεχών της CDU, που διεκδικούν την τοποθέτησή τους σε σημαντικά πόστα, όπως ο 37χρονος Γιενς Σπαν, υφυπουργός Οικονομικών και δριμύς επικριτής της πολιτικής ανοικτών συνόρων της καγκελαρίου, ο 40χρονος οικονομολόγος Κάρστεν Λίνεμαν, που θεωρεί ότι απειλείται η φιλο-επιχειρηματική πολιτική του κόμματος κι η 45χρονη Γιούλια Κλέκνερ, που συχνά προβάλλεται ως πιθανή διάδοχος της Μέρκελ.
Ήδη η τελευταία έδειξε ότι έχει λάβει το μήνυμα, αφού σε συνέντευξη που παραχώρησε προ ημερών είπε ότι «θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν» για να προωθήσουμε νέα πρόσωπα στην κυβέρνηση. Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει, αφού στις 26 Φεβρουαρίου αναμένεται να παρουσιάσει, όπως υποσχέθηκε, σε συνέδριο της CDU τους υποψηφίους για τα υπουργικά πόστα.