Δεν του καίγεται καρφί του Γουίλεμ Νταφόε αν χάσει για τρίτη φορά το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού, τον επόμενο μήνα.
«Δεν το κάνω γι’ αυτό το λόγο» δήλωσε ο ηθοποιός, που ήταν επίσης υποψήφιος για την ταινία «Πλατούν» το 1987 και «Στη Σκιά του Βρυκόλακα», 13 χρόνια μετά.
Ωστόσο, θα είναι άδικο αν η ταινία «The Florida Project», το φιλμ χαμηλού προϋπολογισμού για τα φτωχά παιδιά που μεγαλώνουν στη σκιά του Walt Disney World στο Ορλάντο, δεν πάρει τίποτα.
Ο Νταφόε, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων πως «απογοητεύτηκε όταν ο σκηνοθέτης Σον Μπέικερ δεν εισέπραξε κάποια αγάπη επειδή η ταινία του πραγματικά ήταν πολύ καλή».
«Ήλπιζα πως είτε η ταινία ή αυτός ή κάποιος από τους άλλους ηθοποιούς θα αναγνωριστούν αλλά αυτό δε συνέβη».
Και δεν ήταν ο μόνος. Οι κριτικοί έμειναν άναυδοι από την ερμηνεία των τριών παιδιών που πρωταγωνιστούν στο φιλμ και τους οποίους ανακάλυψε ο Μπέικερ – το ένα μάλιστα σε ένα σούπερ μάρκετ.
Η συγκινητική ιστορία του Μπέικερ που γυρίστηκε σε ένα φτηνό μοτέλ στο δρόμο που οδηγεί στο θεματικό πάρκο, χρησιμοποιώντας μερικούς από τους άστεγους κατοίκους της περιοχής, εξέπληξε τους κριτικούς και βρέθηκε στην κορυφή των καλύτερων ταινιών της χρονιάς.
Σε αυτήν ο Νταφόε παίζει έναν επιστάση που προσπαθεί να προστατεύσει το χαρακτήρα της Μπρία Βινέτ, μιας ελεύθερης μητέρας, από τον ίδιο της τον εαυτό.
Ζώντας μαζί με την 7χρονη κόρη της (Μπρούκλιν Πρινς) από τις φιλανθρωπίες, η ταινία αποτελεί ένα τρυφερό και αμείλικτο πορτρέτο των οικογενειών που έχουν παγιδευτεί στη φτώχεια στις πύλες του θεματικού πάρκου που η Disney περιγράφει ως «το πιο ευτυχισμένο μέρος της Γης».
Ο Μπέικερ και ένα μεγάλο μέρος του cast ζούσε στο ξενοδοχείο ενώ εργάζονταν για την ταινία και ο Νταφόε είπε πως η εμπειρία αυτή του άνοιξε τα μάτια.
«Κάποιοι από τους κατοίκους της περιοχής έκαναν δύο ή και τρεις δουλειές, αλλά δεν κατάφερναν να κερδίσουν αρκετά για να τα βγάλουν πέρα. Πληρώνουν ενοίκιο όσο ενός διαμερίσματος και ουσιαστικά μένουν σε ένα μόνο δωμάτιο. Κάποιοι είναι πολύ εθισμένοι, κάποιοι έχουν μπλεχτεί σε ένα αδύναμο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας. Όταν γνωρίζει κανείς τους ανθρώπους αυτούς και ακούσει τις ιστορίες τους, έχει διαφορετική κατανόηση της φτώχειας» λέει ο Νταφόε.
Για πολλούς μάλιστα από τους ενοίκους του μοτέλ, η ταινία ήταν «σαν να ήρθε το τσίρκο στην πόλη». «Μπορεί να ήταν περισσότερο ενθουσιασμένοι αν ήταν εκεί ο Μπραντ Πιτ ή η Τζένιφερ Λόρενς, αλλά ήμουν το καλύτερο που θα μπορούσαν να έχουν» πρόσθεσε.