Ψυχάρες: Η ποδοσφαιρική ομάδα αναπήρων πολέμου της Συρίας -Παίζουν με τις πατερίτσες τους [βίντεο]

Στον αγωνιστικό χώρο, ο διαιτητής σφυρίζει την έναρξη του ματς. Στηριζόμενος στις πατερίτσες του ένας νεαρός κλωτσά την μπάλα, δίνοντας το εναρκτήριο λάκτισμα του ποδοσφαιρικού αγώνα.

Αγώνας που θα φέρει αντιμέτωπες ομάδες αναπήρων του πολέμου που ρήμαξε τη Συρία.

Ακολουθεί ένας χορός βιρτουόζων. Στηριγμένοι στις πατερίτσες τους, ο ποδοσφαιριστές αλλάζουν πάσες, ένας επιθετικός προωθείται προς τα καρέ του αντιπάλου. Ο μονόχειρας τερματοφύλακας πέφτει στα γόνατα για να μπλοκάρει την μπάλα, που αναπηδά και καταλήγει στο τέρμα, μέσα σε ιαχές.

Στην επαρχία του Ιντλιμπ, την τελευταία ζώνη της ανατολικής Συρίας που δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχο του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Ασαντ, ένα κέντρο φυσιοθεραπείας ένωσε τον περασμένο Δεκέμβριο 19 ανάπηρους ασθενείς για να στήσει μία ποδοσφαιρική ομάδα.

Αμαχοι ή βετεράνοι αντάρτες μαχητές, όλοι έχουν ένα κοινό σημείο: ο πόλεμος που αιματοκυλά τη χώρα από το 2011 τούς έχει αφαιρέσει ένα πόδι ή ένα χέρι.

«Μερικές φορές, η μπάλα περνά από μπροστά μου, θέλω να την σταματήσω με το αριστερό μου πόδι, αλλά θυμάμαι ότι είναι κομμένο», λέει ατάραχος ο Σάλαμ Αμπού Αλι, καθισμένος στην άκρη του αγωνιστικού χώρου.
«Υπάρχουν πολλές δυσκολίες, το τρέξιμο για παράδειγμα, ή το να είσαι γρήγορος», παραδέχεται.

Ο 23χρονος βρισκόταν μπροστά στο σπίτι του στη Ράκα, την μέχρι πρότινος πρωτεύουσα του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, όταν τραυματίσθηκε από βομβαρδισμό πριν από έναν χρόνο.

Ολέ, ολέ, ολέ

Στην ομάδα συμμετέχουν έφηβοι, αλλά και σαραντάρηδες. Προπονείται τρεις φορές την εβδομάδα, μέχρι και δύο ώρες κάθε φορά.

Ο στόχος είναι διπλός: εκγύμναση, αλλά, και κυρίως, ανύψωση του ηθικού. Και για τον Αλι, «μία νέα ζωή αρχίζει».

Πριν, «έμενα στο σπίτι, δεν ήθελα να δω κανέναν, σκεφτόμουν μόνο το παρελθόν», θυμάται ο ψηλόλιγνος νεαρός με το κοντοκομμένο μούσι.
Σήμερα, τού αρέσει και πάλι να βγαίνει: «η ζωή δεν σταματά επειδή έχασες ένα μέλος».

Το κέντρο φυσιοθεραπείας δημιουργήθηκε εδώ και έναν χρόνο από εθελοντές και φροντίζει περί τους 900 ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες, ανθρώπους με αναπηρία ή κατάγματα.
«Οι νέοι φάνηκαν πολύ ενθουσιώδεις» στην ιδέα της ποδοσφαιρικής ομάδας, λέει ο φυσιοθεραπευτής Μοχάμεντ Μάρεϊ. Και μέσα σε λίγες εβδομάδες τα θετικά αποτελέσματα στην φυσική κατάσταση , αλλά και στο επίπεδο της ψυχολογίας και του ηθικού ήταν ορατά.
Το κέντρο δεν θα σταματήσει στο ποδόσφαιρο και λογαριάζει να αρχίσει προπόνηση μυικής ενδυνάμωσης, αλλά και κολύμβηση.

Η ποδοσφαιρική ομάδα αγωνίστηκε πρόσφατα σε φιλικό ματς που οργανώθηκε από φιλανθρωπική οργάνωση του Ιντλιμπ. Οι ποδοσφαιριστές, χωρισμένοι σε δύο ομάδες, φόρεσαν πορτοκαλί και πράσινες φανέλες, κάλυψαν με γάζες τα ακρωτηριασμένα μέλη τους. Πριν από την έναρξη του αγώνα σχημάτισαν ένα κύκλο: «ολέ, ολέ, ολέ» φώναξαν ξεσπώντας στα γέλια.

«Η ζωή δεν σταματά»

Ορθιος κοντά στον αγωνιστικό χώρο, ο Αμπντελ Καντέρ αλ-Γιούσεφ κάνει γκελ με τη μπάλα με τη βοήθεια της πατερίτσας του, πολύ υπερήφανος.
Αυτός ο πρώην κομμωτής από τη Χομς κατατάχθηκε στις δυνάμεις των ανταρτών και έχασε το πόδι του κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων με τις δυνάμεις του καθεστώτος της Δαμασκού το 2015.
Οταν επέστρεψε από τον φιλικό αγώνα στο Ιντλιμπ, ο γιος του Αμερ έτρεξε στη αγκαλιά του.
«Κοίτα τι κέρδισε ο μπαμπάς σήμερα, θέλεις να παίξουμε μπάλα;», του είπε ο Αμπντέλ Καντέρ περνώντας στον λαιμό του ένα μετάλλιο.

Καθισμένος σε ένα στρώμα στο πάτωμα, παραδέχεται ότι ο ακρωτηριασμός του ήταν μεγάλο σοκ.
Αλλά γι΄αυτόν τον τρελαμένο με το ποδόσφαιρο, που πριν από τον πόλεμο έπαιζε στην ποδοσφαιρική ομάδα νέων της πόλης του, το κέντρο φυσιοθεραπείας άλλαξε τα πάντα.
«Στη αρχή, ήταν δύσκολο, διότι είχα να τρέξω πολύ καιρό, έμενα καθισμένος», λέει ο 24χρονος με το περιποιημένο γένι και τα σγουρά μαλλιά δεμένα με μαύρο μαντήλι.
«Με την προπόνηση, το σώμα μου είναι πιο δυνατό από πριν, μπορώ και πάλι να κάνω ένα σωρό πράγματα που δεν μπορούσα να κάνω πια, όπως να κουβαλήσω μία φιάλη γκαζιού».
«Πρέπει κανείς να έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και να μην χάνει την ελπίδα. Η ζωή δεν σταματά», λέει ο νεαρός πατέρας που εργάζεται πλέον ως οδηγός σε φιλανθρωπική οργάνωση.

Ομως στη Συρία, ο πόλεμος δεν είναι ποτέ πολύ μακριά. Από την αρχή της σύρραξης περισσότεροι από 340.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους.

Και η ομάδα δεν έμεινε αλώβητη. Ενας από τους ποδοσφαιριστές σκοτώθηκε το περασμένο Σάββατο από την έκρηξη βόμβας σε πλατεία του Ιντλιμπ.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ