Επί σκηνής μια σπουδή για την ανθρωποφαγική σχέση, αναγνώστη-συγγραφέα. Είναι το Misery το συγκλονιστικό θρίλερ του μετρ των ιστοριών τρόμου Στρίβεν Κινγκ που παρουσιάζεται στο θέατρο Ιλίσια Βολανάκης.
Η παράσταση ανεβαίνει σε σκηνοθεσία του Τάκη Τζαμαργιά με πρωταγωνιστές την Ρένη Πιττακή και τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο στο ρόλο του διάσημου συγγραφέα που έχει ένα ατύχημα μέσα στην χιονοθύελλα.
Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος μιλάει για το έργο στο iefimerida και δικαιολογεί τις προσδοκίες που «γεννά» η παράσταση.
-Στιβεν Κίνγκ, θρίλερ, σημαντικοί συντελεστές, από μόνα τους τα στοιχεία για το Μisery «φωνάζουν» επιτυχία.
«Ναι, κι εγώ την ίδια αίσθηση έχω. Είναι ένας πολύ δυνατός και ενδιαφέρων συνδυασμός προσώπων και πραγμάτων, που δημιούργησε αίσθηση πριν ακόμα ανέβει η παράσταση. Τώρα πια, βλέποντας τις αντιδράσεις του κόσμου, το πώς παρακολουθούν το έργο, το πώς αντιδρούν σε διάφορα σημεία, πώς ταυτίζονται με την ιστορία, πώς ξεσπούν στο τέλος, στο χειροκρότημα, καταλαβαίνω ότι έχουμε στα χέρια μας μία μεγάλη επιτυχία».
-Έναν λόγο για τον οποίο είπατε «ναι» σε αυτή την παράσταση.
«Οι λόγοι ήταν πολλοί και πάντα είναι πολλοί όταν κάνεις μία επιλογή. Θέλεις ένα πλαίσιο πραγμάτων που να σου εξασφαλίσουν μία καλή συνεργασία. Έτσι, πολύ βασικό στοιχείο ήταν η παρουσία της Ρένης στον ρόλο της Άννυ Ουίλκς, όπως του Τάκη που μόλις είχε κάνει την «Τάξη μας» στο Εθνικό θέατρο, των παραγωγών που τολμάνε σε τόσο δύσκολους καιρούς, το ανακαινισμένο θέατρο και φυσικά το έργο του Κίνγκ. Όμως αφού έχουν εξασφαλιστεί όλες οι συνθήκες, πολύ σημαντικό είναι να σου αρέσει ο ρόλος, να έχεις κάτι να πεις μέσα από αυτόν. Και ο Πολ Σέλτον είναι ένας εμβληματικός ρόλος, ένας ρόλος πρόκληση, με μία πολύ μεγάλη και σύνθετη διαδρομή».
-Θα μας συστήσετε τους ήρωες και το ρόλο σας.
«Είναι η Άννυ Ουίλκς, μία γυναίκα ταυτισμένη με την βασική πρωταγωνίστρια των βιβλίων του συγγραφέα Πολ Σέλντον, την Μisery. Eίναι η νούμερο ένα θαυμάστρια του Πολ, θα τον σώσει από το ατύχημα που είχε και θα τον ‘φιλοξενήσει’ στο σπίτι της αφού οι δρόμοι για το νοσοκομείο είναι κλειστοί από τα χιόνια. Είναι πρώην νοσοκόμα και ‘φλερτάρει’ συνέχεια με τα ‘άκρα’. Μετά είναι ο Μπάστερ, ο σερίφης της πόλης, που ψάχνει τα ίχνη του εξαφανισμένου ‘σταρ’, και ο Πολ Σέλντον, ο διάσημος συγγραφέας ρομαντικών μυθιστορημάτων που χάθηκε μέσα στην χιονοθύελλα.
Ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε μία δύσκολη στιγμή της ζωής του, που αποφασίζει να κάνει στροφή στην καριέρα του και να γράψει επιτέλους για πιο σοβαρά θέματα. Έρχεται αντιμέτωπος με τους δαίμονές του, και θα πάρει ένα σπουδαίο μάθημα ζωής».
-Ποια η σχέση σας με την κωμωδία; Δεν την επιλέγετε;
«Η κωμωδία είναι κάτι που μου αρέσει πολύ, που αγγίζει μία πλευρά του εαυτού μου πολύ έντονα. Το χιούμορ είναι σημαντικό στοιχείο στην ζωή μου, είναι ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα. Όταν έχω την δυνατότητα να παίξω σε μια καλή κωμωδία, όπως το «Γαϊτανάκι του έρωτα» του Άρθουρ Σνίτσλερ που είχαμε παίξει με το ‘θέατρο 9 και κάτι’ η το «Κέικ» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη που ανεβάσαμε στο Εθνικό, το επιλέγω με μεγάλη μου χαρά. Απλώς είναι πολύ δύσκολο να βρεις μία κωμωδία καλή, που να έχει ιδιαίτερο χιούμορ, ενδιαφέροντες ρόλους, θέμα που να μας αφορά».
-Τι ρόλο παίζει για εσάς το χειροκρότημα στο τέλος της παράστασης, η κριτική, ένα σχόλιο;
«Αυτά είναι τρία τελείως διαφορετικά πράγματα. Το χειροκρότημα είναι η άμεση αντίδραση του κοινού σε αυτό που είδε, μία μεγάλη ξεκούραση για τον ηθοποιό.
Οι κριτικές και τα σχόλια όμως είναι κάτι που δεν με αφορούν, παρά μόνο στο επίπεδο που προέρχονται από ανθρώπους που τους εμπιστεύομαι απόλυτα. Όχι ότι δεν είναι ωραίο να ακούς ωραία λόγια, αλλά το θέμα είναι μία κριτική να σε προχωρά, να σε κάνει καλύτερο, και αυτό γίνεται μόνο από ανθρώπους που παρακολουθούν την δουλειά σου, που ενδιαφέρονται για σένα, που είναι καλοπροαίρετοι».
-Η σχέση σας με την τηλεόραση;
«Μου αρέσει η τηλεόραση, η δύναμή της, η αμεσότητά της, και ταυτόχρονα με τρομάζει. Είναι τόσο μεγάλη η έκθεση, που πάντοτε είχα έναν φόβο μαζί της. Το θέατρο ήταν ο λόγος που έγινα ηθοποιός και αυτό ήταν πάντα η προτεραιότητά μου. Στο θέατρο αισθάνομαι πιο ασφαλής, ελέγχω τα πράγματα πολύ περισσότερο. Όταν είχα να επιλέξω ανάμεσα σ’αυτό και την τηλεόραση, επέλεγα πάντα το θέατρο. Έπειτα, τώρα πια στην τηλεόραση είναι ελάχιστες οι δουλειές που έχουν κάποιο ενδιαφέρον και με πολύ χαμηλές αμοιβές».
-Θέατρο και βιοπορισμός, πώς είναι η κατάσταση πίσω από τα λαμπερά φώτα της σκηνής;
«Η κατάσταση τα τελευταία χρόνια είναι πολύ δύσκολη στο χώρο μας. Ανεργία, κακοπληρωμένες δουλειές, χωρίς ρίσκο, συνήθως χωρίς επαγγελματικό επίπεδο. Άνθρωποι που πατάνε στην κρίση για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Κάποτε το θέατρο μπορούσε να σου εξασφαλίσει ένα ικανοποιητικό επίπεδο ζωής, τώρα πια πρέπει να είσαι πολύ τυχερός. Δηλαδή να έχεις φτιάξει έτσι την ζωή σου, χωρίς πολλές οικονομικές απαιτήσεις, ώστε να αντέξεις αυτήν την τεράστια πίεση που υφίστασαι».
Αν δεν ήμουνα ηθοποιός θα ήμουν μουσικός
-Αν δεν ήσασταν ηθοποιός, ποιο θα ήταν το επάγγελμά σας;
«Νομίζω θα ήμουν μουσικός. Από μικρός σπούδαζα κλασσική κιθάρα και έτσι ονειρευόμουν το μέλλον μου, παρ’όλο που το θέατρο με τραβούσε από πολύ μικρή ηλικία. Παρακολουθούσα παραστάσεις στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο, και από την στιγμή που άρχισα να πηγαίνω μόνος μου θέατρο, δεν έχανα καμία παράσταση του Θεάτρου Τέχνης. Όμως η μουσική στο μυαλό μου ήταν απόλυτα ταυτισμένη με την επαγγελματική μου πορεία, ίσως γιατί θαύμαζα πάρα πολύ τους δασκάλους μου, τον Βαγγέλη Ασημακόπουλο και την Λίζα Ζώη».
Δεν με ενδιαφέρουν οι ρυτίδες αλλά η νεανικότητα
-Για τους άντρες (λένε πως είναι πιο εύκολο) ωστόσο, ως ένας ωραίος άντρας, ποια η σχέση σας με τον χρόνο που περνάει;
«Η σχέση μου με τον χρόνο είναι μάλλον καλή. Εννοώ ότι ‘ακούω’ τον χρόνο και τον σέβομαι. Θέλω να διατηρήσω την ενέργειά μου, την φυσική μου κατάσταση και προσπαθώ γι’αυτό. Δεν με ενδιαφέρουν οι ρυτίδες αλλά η νεανικότητα, η λάμψη στα μάτια και όχι το ‘πόδι της χήνας’. Από τα πιο ωραία πρόσωπα που έχω δει είναι εκείνο του Μπέκετ, ένα πρόσωπο απόλυτα σκαμμένο από το χρόνο, αλλά γεμάτο νεανική πνευματικότητα».
-Ποια ανατροπή θα θέλατε να δείτε γύρω σας;
«Ίσως την επικράτηση του ωραίου, του δίκαιου, του έντιμου, του αληθινού,του καλού γούστου, της ευγένειας».
-Μία φράση από το Μisery που θα έπρεπε να κρατήσουμε;
«Δεν είναι μία φράση του έργου αλλά μία φράση του Νίτσε που ο Κίνγκ χρησιμοποιεί σαν επικεφαλίδα στο πρώτο κεφάλαιο του μυθιστορήματος του και λέει ‘όταν κοιτάζεις την άβυσσο, η άβυσσος σε κοιτάζει κι αυτή’.
-Επόμενα σχέδια;
Κάτι που αγαπώ πάρα πολύ και που το ήθελα πολύ καιρό. Θα ανεβάσω τον Άμλετ σε μονόλογο, σε μία απόλυτα hand made παραγωγή, στο θέατρο Small Argo, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, από τα μέσα Μαρτίου και παράλληλα με το Μisery. Είναι μία προσπάθεια παρουσίασης ενός ολόκληρου έργου μέσα από έναν άνθρωπο, κάτι πολύ γοητευτικό και ταυτόχρονα μία τεράστια πρόκληση για έναν ηθοποιό. Θα λέγεται ‘Άμλετ- Οργή’ και θα μιλάει για τα ‘μεγάλα’ που φθίνουν και χάνονται μέσα στον χρόνο».
Το Μisery του Στίβεν Κινγκ στην σκηνή του Ιλίσια Βολανάκης
Το βιβλίο μεταφέρθηκε στην μεγάλη οθόνη το 1990 από τον Ρόμπ Ραϊνερ με τους: Τζέιμς Κάαν και Κάθι Μπέιτς. Η τελευταία για τον ρόλο της Άννυ Γουίλκς βραβεύτηκε με το Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου.
Το σενάριο είναι του William Goldman ο οποίος βασίστηκε στο ομώνυμο μπεστ σέλερ του Στίβεν Κίνγκ ενώ πρόκειται για μια ολοκαίνουργια διασκευή του η οποία παίχτηκε για πρώτη φορά στο Broadway, το 2016, με πρωταγωνιστές τους Bruce Willis και Lauren M.
Πρωταγωνιστούν: Ρένη Πιττακή , Λάζαρος Γεωργακόπουλος , Δημήτρης Καραμπέτσης
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος, Σκηνοθεσία - Δραματολογική Επεξεργασία : Τάκης Τζαμαργιάς, Σκηνικά - Κοστούμια: Εδουάρδος Γεωργίου, Μουσική: Κωστής Ξενόπουλος, Κινησιολογική Επιμέλεια: Φρόσω Κορρού, Φωτισμός : Αλέκος Γιάνναρος, Ηχητικός Σχεδιασμός (Sound design) : Κατερίνα Βάμβα, Ειδικά εφφέ: Αφοί Αλαχούζοι, Βοηθός Σκηνοθέτη : Ιωάννα Ζέρβα, Φωτογραφίες της παράστασης: Γιώργος Αλεξανδράκης, Υπεύθυνη Παραγωγής : Ηλεάνα Μπάλλα, Παραγωγή: Παναγιώτα Παρασκευοπούλου, Κωστής Ξενόπουλος
Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη: 20.00, Πέμπτη :20.00, Παρασκευή : 21.15, Σάββατο : 21.15, Κυριακή :20.00
Διάρκεια παράστασης: 140΄
Τιμές εισιτηρίων : 14, 15,16,17,19 ευρω
Kάθε Τετάρτη ισχύει ενιαίο εισιτήριο λαϊκής απογευματινής 12 ευρώ
Θέατρο Ιλίσια Βολανάκης, Παπαδιαμαντοπούλου 4, Ιλίσια