Απορίες αλλά και σκέψεις ότι, ίσως, στο παρασκήνιο εξυφαίνονται σχέδια και ασκούνται πιέσεις από τον «διεθνή παράγοντα» και προς τις δύο πλευρές προκαλεί η δημόσια εκφραζόμενη αισιοδοξία ότι μέχρι το καλοκαίρι θα έχει βρεθεί λύση για το «Μακεδονικό», παρά τις απαισιόδοξες εξελίξεις των τελευταίων ωρών.
Τόσο ο κ. Νίμιτς, αμέσως μετά τις συναντήσεις που είχε στα Σκόπια, όσο και ο υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς, μετά τη σύσκεψη που είχε με τον κ. Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου, φάνηκαν πολύ αισιόδοξοι για επικείμενη λύση. «Παραβλέποντας» το γεγονός ότι ο Σκοπιανός υπουργός Εξωτερικών κ. Ντιμιτρόφ λίγες ώρες πριν είχε σκληρύνει την αδιάλλακτη στάση του, δηλώνοντας παρουσία του κ. Νίμιτς ότι «δεν θα υπάρξει λύση για το όνομα αν χρειαστεί διαπραγμάτευση για αλλαγή στην εθνικότητα, τη γλώσσα και την ταυτότητα».
Και συμπλήρωσε «καταλαβαίνουμε κάποιους πολίτες στην Ελλάδα που αυτοπροσδιορίζονται ως Μακεδόνες, αλλά ούτε οι Έλληνες γείτονές μας ούτε κανένας άλλος στην Ευρώπη του 21ου αιώνα μπορεί να αρνηθεί το δικαίωμά μας να να είμαστε "Μακεδόνες" και να μιλάμε τη "μακεδονική" γλώσσα, ως μέρος των σλαβικών γλωσσών».
Ο παριστάμενος κ. Νίμιτς, «παρεμβαίνοντας» στις δηλώσεις Ντιμιτρόφ σημείωσε ότι το ζήτημα της εθνικής ταυτότητας δεν είναι θέμα του ΟΗΕ, πρόσθεσε όμως πως «στις συναντήσεις που είχε με την ελληνική πλευρά δεν ει ακούσει κάτι που θα σήμαινε άρνηση της ταυτότητας του λαού της πΓΔΜ». Η παρατήρηση αυτή του ειδικού μεσολαβητή του ΟΗΕ, προκάλεσε δυσαρέσκεια και αμηχανία στην Αθήνα, και σε σχετική βραδινή απάντηση κύκλων του υπουργείου Εξωτερικών σημειωνόταν με μεγάλη προσοχή ότι «εμείς, έχουμε διατυπώσει τις απόψεις μας με σαφήνεια. Δεν ερμηνεύουμε τον κ. Νίμιτς. Δεν ερμηνεύει ο κ. Νίμιτς εμάς...»
Πόθεν η αισιοδοξία;
Οι εξελίξεις αυτές, λογικό είναι να οδηγούν στην άποψη ότι στις διαπραγματεύσεις (οι οποίες από δω και πέρα θα γίνονται σ’ επίπεδο υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών, και όχι σ’ επίπεδο διπλωματικών υπηρεσιών...) προέκυψε ένα νέο αδιέξοδο.
Παρά ταύτα, όμως, ο μεν κ. Νίμιτς εμφανίσθηκε... υπεραισιόδοξος για την επίτευξη λύσης τονίζοντας ότι «τώρα έχουμε το καλύτερο momentum από ποτέ!», ο δε Έλληνας ΥΠΕΞ κατηγορηματικά και με αναφορά στον... Μέγα Αλέξανδρο «που μας απέδειξε πως πρέπει να κόβουμε του γόρδιους δεσμούς!» εξέφρασε την πεποίθησή του ότι «μέχρι τον Ιούνιο (σσ: οπότε και θα συζητηθεί στο ΝΑΤΟ η αίτηση των Σκοπίων για ένταξη στην συμμαχία) το θέμα θα έχει διευθετηθεί...»
Σύμφωνα με πληροφορίες πολιτικών και διπλωματικών κύκλων στην Αθήνα, η αισιοδοξία αυτή εδράζεται σε διαβεβαιώσεις που έχουν δώσει στην ελληνική πλευρά ΗΠΑ και ΕΕ ότι ασκούνται (και θα ενταθούν...) πιέσεις αλλά και ανάλογα... ανταλλάγματα προς την ηγεσία της πΓΔΜ να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία που της προσφέρεται και την καλή διάθεση των Αθηνών, αν η χώρα θέλει την ευρωπαϊκή και ατλαντική της «ολοκλήρωση», την μόνη που διασφαλίζει την μελλοντική της ασφάλεια και ευημερία.
Ειδικότερα, λένε οι ίδιοι κύκλοι, έχει επισημανθεί στην Σκοπιανή πλευρά ότι επείγει η επίλυση του ονοματολογικού, κατ’ αρχήν, για να αρχίσουν οι ευρώ-ατλαντικές διεργασίες (κάτι που ξεκαθάρισε πριν λίγες μέρες στον κ. Ζάεφ και ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ) και σταδιακά- και υπό αίρεση για την τελική ένταξη σε ΕΕ και ΝΑΤΟ- και των υπολοίπων «διαφορών» με την Ελλάδα, δηλαδή αλυτρωτικά, γλώσσα, εθνότητα.
Προφανώς λόγω αυτής της ενδεχόμενης «σταδιακής» επίλυσης του συνολικού προβλήματος που εξετάζεται και μεθοδεύεται, ο κ. Μητσοτάκης (αλλά και η κ. Γεννηματά) επανέλαβαν χθες την επιμονή τους η λύση να είναι ενιαία, δηλαδή να περιλαμβάνει όνομα, συνταγματικές αλλαγές για τα αλυτρωτικά, γλώσσα και εθνότητα.
Εκτιμάται ότι η ξαφνική σκλήρυνση της στάσης του κ. Ντιμιτρόφ, έχει καθαρά επικοινωνιακό χαρακτήρα, προς το εσωτερικό της χώρας του, για να δείξει ότι δεν απεμπολεί, χάριν της λύσης, τα «εθνικά δίκαια» και να... προετοιμάσει την κοινή γνώμη για την τελική αναδίπλωση που μεθοδεύεται «για λόγους εθνικής επιβίωσης», αφού δεν απέδωσε η σκληρή και ανυποχώρητη τακτική.
Η επιμονή του κ. Κοτζιά στην αισιοδοξία, μέχρι σημείου... βεβαιότητος, ότι το πρόβλημα θα έχει λυθεί μέχρι τον Ιούνιο και την κρίσιμη σύνοδο του ΝΑΤΟ, εκτός από τις παρασκηνιακές διαβεβαιώσεις που φαίνεται να έχει λάβει από εταίρους και συμμάχους, επιδέχεται και δεύτερης ανάγνωσης: αν, τελικά, οι διμερείς και διεθνείς προσπάθειες για λύση δεν καρποφορήσουν, η κυβέρνηση Τσίπρα θα μπορεί να επικαλείται, τόσο στο εσωτερικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, ότι...«έκανε ότι καλύτερο μπορούσε, δεν δίστασε να ασχοληθεί με ένα δύσκολο χρονίζον εθνικό θέμα, αλλά...», και μάλιστα ρίχνοντας εκ του ασφαλούς τις ευθύνες τόσο στην αδιαλλαξία των Σκοπίων, όσο και στην... ανευθυνότητα και την δεξιά πατριδοκαπηλία της αντιπολίτευσης!