Η διαβεβαίωση Καμμένου ότι δεν θα ψηφίσει μεν συμφωνία για σύνθετη ονομασία στο Σκοπιανό, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να ρίξει την κυβέρνηση, δημιουργεί νέα δεδομένα στο... παζλ και επιτρέπει την ανάπτυξη πολλών σεναρίων. Τόσο για το «ονοματολογικό» αυτό καθ’ αυτό, όσο και για τους συσχετισμούς και τις ισορροπίες στο πολιτικό σκηνικό.
Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ και υπουργός Άμυνας εκτιμά, προφανώς, ότι δεν επίκειται στο άμεσο μέλλον η εξεύρεση κοινά αποδεκτής λύσης, κυρίως εξ αιτίας των προβλημάτων που υπάρχουν στα Σκόπια. Κάτι που του επιτρέπει προσώρας να μείνει αμετακίνητος στις θέσεις του για το μακεδονικό και ταυτόχρονα πιστός στην συνεργασία του με τον ΣΥΡΙΖΑ. Σαν να λέει «ας έρθει η συμφωνία στην Βουλή, και βλέπουμε...».
Η «λήξη συναγερμού», όμως, στις δοκιμαζόμενες σχέσεις των δύο κυβερνητικών εταίρων, όπως επισημοποιήθηκε και από το Μέγαρο Μαξίμου με την ανακοίνωση για «διάψευση των ελπίδων κάποιων για ενδοκυβερνητικό ρήγμα...», έχει εκ των πραγμάτων πρόσκαιρο χαρακτήρα:
Ο υπουργός Εξωτερικών κ. Ν. Κοτζιάς, δήλωσε χθες ότι εντός του Φεβρουαρίου η Ελλάδα θα καταθέσει σύμφωνο για την λύση προς την άλλη πλευρά και τους διεθνείς οργανισμούς (ΟΗΕ,ΕΕ,ΝΑΤΟ) με σύνθετη ονομασία (και με τον όρο «Μακεδονία») στην σλαβική γλώσσα και αμετάφραστη. Και αν το σύμφωνο γίνει αποδεκτό και από τα Σκόπια, τότε θα υπάρξει συμφωνία η οποία θα έρθει στην Βουλή προς έγκριση, και στην οποία θα υπάρχει «σαφές χρονοδιάγραμμα για την υλοποίησή της και δέσμευση της άλλης πλευράς για συνταγματικές αλλαγές» προς απάλειψη των «αλυτρωτικών», χωρίς τις οποίες δεν μπορεί να υπάρξει ένταξη της πΓΔΜ στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Ακόμη και αν διαψευσθούν οι ελπίδες του κ. Καμμένου περί μη σύντομης λύσης και επιβεβαιωθεί η αισιοδοξία του κ. Κοτζιά ότι το σύμφωνο θα κατατεθεί εντός του Φεβρουαρίου και τελική συμφωνία για το όνομα θα υπάρξει πριν από την κρίσιμη σύνοδο του ΝΑΤΟ τον Ιούλιο, μια τέτοια εξέλιξη δεν προδικάζει κατ’ ανάγκην μη έγκριση της συμφωνίας στην ελληνική Βουλή, πτώση της κυβέρνησης, πολιτικές ανακατατάξεις ενδεχομένως και... εκλογές!
Αντίθετα, πολιτικοί παρατηρητές (και στους κόλπους της αντιπολίτευσης...), σημειώνουν ότι τελικά είναι πολύ πιθανόν να υπάρξει «λύση»... υπό αίρεση του προβλήματος, η οποία μάλιστα θα... ικανοποιεί όλους και κανέναν! Οι «καλύτερες» λύσεις στην πολιτική! Μια τέτοια συμφωνία (με σύνθετη ονομασία στα σλάβικα και αμετάφραστη) με αναφορά σε αναγκαίες συνταγματικές αλλαγές για τα αλυτρωτικά, ανοίγει τον δρόμο για την ένταξη στο ΝΑΤΟ (σσ: η συμμαχία έχει θέσει ως προϋπόθεση συμφωνία για το «ονοματολογικό»), η οποία όμως δεν θα ολοκληρωθεί μέχρις ότου περάσουν και οι συνταγματικές αλλαγές... Που προς το παρόν, είναι δύσκολες λόγω κοινοβουλευτικής αδυναμίας της κυβέρνησης Ζάεφ, αλλά πιθανές στο μέλλον, όχι και το τόσο απόμακρο...
Μια τέτοια συμφωνία, δεν θα την ψηφίσουν οι ΑΝΕΛ, όπως έχουν τα πράγματα ούτε η ΝΔ, ούτε ο κ. Λεβέντης, ίσως υπερψηφίσουν κάποιοι στο «Κίνημα Αλλαγής». Με τέτοιους συσχετισμούς, δεν εξασφαλίζεται απόλυτη πλειοψηφία (150+1), αλλά αυτό, όπως επισημαίνουν οι ίδιοι παρατηρητές δεν είναι απαραίτητο για να εγκριθεί η συμφωνία, αφού συνταγματικά απαιτείται απλή πλειοψηφία των παρόντων, δηλαδή με αποχές είναι δυνατόν τελικά η συμφωνία να εγκριθεί με μόνες τις ψήφους των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ!
Έτσι, η κυβέρνηση επιτυγχάνει «λύση» του χρονίζοντος προβλήματος και την πιστώνεται, οι ΑΝΕΛ διατηρούν και επιβεβαιώνουν πανηγυρικά την «εθνικό-πατριωτική» τους πίστη και καθαρότητα, αναγκαία για να ενισχύσουν δημοσκοπικά και εκλογικά τις δυνάμεις τους, η ΝΔ επίσης εμφανίζεται συνεπής στο «όχι συμφωνία χωρίς δεσμεύσεις για τα αλυτρωτικά» (και καθησυχάζει και τα εσωκομματικά της ...) και... είναι όλοι «ολίγον» νικητές!
Βεβαίως, ο κ. Τσίπρας θέλει για λόγους πολιτικού γοήτρου και έμπρακτης απόδειξης ότι διαθέτει την «δεδηλωμένη» στην Βουλή ( η οποία, όμως, δεν αμφισβητείται τυπικά κατά το Σύνταγμα, αν η συμφωνία περάσει με απλή πλειοψηφία) να εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία. Γι’ αυτό και... ρίχνει δίχτυα στην «κεντροαριστερά» και διάφορους ανεξάρτητους βουλευτές. Αλλά, τον βολεύει και μια έγκριση της συμφωνίας με απλή πλειοψηφία, αφού έτσι: «στηρίζει» πολιτικά δια της... πλαγίας τον κυβερνητικό του εταίρο που δεν θέλει να καταποντιστεί, και παράλληλα «απομονώνει» (κατά την εκτίμησή του) και την αξιωματική αντιπολίτευση, για την οποία θα έχει να... καταμαρτυρεί και να καταγγέλλει σε κάθε ευκαιρία που... θα επινοεί, ως «ακραία», υπερδεξιά και εθνικά ανεύθυνη.
Ακόμη και αν τεθεί (πράγμα πολύ αμφίβολο) θέμα εμπιστοσύνης της κυβέρνησης στην Βουλή (επαναλαμβάνουμε: η με σχετική πλειοψηφία έγκριση της συμφωνία, δεν συνεπάγεται αυτόματα απώλεια της δεδηλωμένης), τότε την κυβέρνηση θα πρέπει να την καταψηφίσουν 150+1 βουλευτές, δηλαδή η απόλυτη πλειοψηφία. Αλλά, τα... κουκιά, δεν βγαίνουν, αφού ήδη ο κ. Καμμένος έχει ξεκαθαρίσει ότι ναι μεν την συμφωνία με σύνθετη ονομασία δεν την ψηφίζει, αλλά... την κυβέρνηση δεν την ρίχνει σε καμιά περίπτωση!
Ακόμη και αναγκασθεί ο κ. Καμμένος, να παραιτηθεί από υπουργός Άμυνας, για να μην υλοποιήσει από την θέση αυτή την συμφωνία, όπως πολύ χαρακτηριστικά δήλωσε χθες ο αντιπρόεδρος των ΑΝΕΛ κ. Π. Σγουρίδης...