Όλοι γνωρίζουν τα κλισέ για το Παρίσι και τους κατοίκους του: την αγένεια, τις αδύνατες γυναίκες, την απροθυμία να βοηθήσουν τους τουρίστες, τους εφιάλτες του Μετρό.
Η Local ζήτησε από την Παριζιάνα δικηγόρο που έγινε κωμικός Ζούλι Κολλάς, να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Η 41χρονη Ζούλι Κολλάς, γνωρίζει καλά το Παρίσι. Ξεκίνησε την καριέρα της ως δικηγόρος και πέρασε πολλά χρόνια στην οικονομική περιοχή La Defense, ένα μέρος που η ίδια αποκαλεί: «ένα γκουλάγκ για τους Παριζιάνους με τα πολλά διπλώματα». Αλλά εγκατέλειψε τη σταδιοδρομία της το 2015 για να γίνει κωμικός και τώρα είναι το αστέρι της εκπομπής «Ω Θεέ μου είναι Παριζιάνα» στην οποία δίνει μια σατιρική ματιά στον τρόπο που ζουν οι Παριζιάνοι και ταυτόχρονα επιβεβαιώνει ή διαψεύδει ορισμένους μύθους για τους κατοίκους της γαλλικής πρωτεύουσας.
Η Ζουλί Κολλάς. Φωτογραφία: Facebook
Ας δούμε μερικά από αυτά τα κλισέ:
Το Παρίσι δεν είναι φιλικό προς τα παιδιά
Πραγματικότητα: Μας αρέσουν τα παιδιά, απλά δεν θέλουμε να τα βλέπουμε σε εστιατόρια και μπαρ. Απλά θέλουμε να είναι κλειδωμένα στα σχολεία όλη την ημέρα. Το Παρίσι δεν είναι πραγματικά μια φιλική προς τα παιδιά πόλη. Θέλω να πω ότι υπάρχουν παιδικές καρέκλες στα εστιατόρια του Παρισιού, αλλά αυτές τις βρίσκετε παντού στην Ευρώπη.
Νομίζω ότι ένας λόγος για τον οποίο τα παιδιά δεν είναι ευπρόσδεκτα στα εστιατόρια είναι ότι καταλαμβάνουν πολύ χώρο, οπότε οι Παριζιάνοι αισθάνονται άσχημα να τα φέρνουν μαζί τους σε τόσο στενά μέρη.
Οι σερβιτόροι είναι αγενείς
Μύθος και πραγματικότητα: Εξαρτάται από το πού πηγαίνετε στο Παρίσι. Αν πάτε σε μερικά από τα νέα μοντέρνα cafe, οι άνθρωποι είναι ευγενικοί αλλά αν πάτε σε τουριστικές περιοχές, το προσωπικό μπορεί να είναι πολύ αγενές.
Στους Παριζιάνους δεν αρέσει να μιλάνε με τους τουρίστες
Μύθος και πραγματικότητα: Μισούμε να δίνουμε οδηγίες στους τουρίστες, αλλά συχνά οφείλεται στο γεγονός ότι δεν μας αρέσει να μιλάμε αγγλικά, όχι επειδή είμαστε αγενείς. Οι Παριζιάνοι είναι πολύ ντροπαλοί όταν πρέπει να μιλήσουν αγγλικά, αλλά δεν πρέπει να είμαστε γιατί όλοι αγαπούν την προφορά μας.
Προς υπεράσπισή μας πάντως, υπάρχουν τόσοι πολλοί τουρίστες στο Παρίσι, οπότε ίσως δεν πρέπει να κατηγορούμε τους Παριζιάνους επειδή μερικές φορές νιώθουν κουρασμένοι να μιλούν με ξένους.
Η διέλευση των οδών είναι επικίνδυνη
Πραγματικότητα: Δεν επιτρέπω στα παιδιά μου να διασχίσουν μόνα τους το δρόμο. Ακόμη κι όταν τα φανάρια έχουν ανάψει το πράσινο ανθρωπάκι, πρέπει να περιμένετε δύο δευτερόλεπτα προτού διασχίσετε το δρόμο, επειδή κάποια αυτοκίνητα περνούν με κόκκινο. Νομίζω ότι το 80% αυτών των ατυχημάτων, είναι ηλικιωμένοι που ξεκινούν να διασχίσουν το δρόμο αμέσως μόλις ανάψει το πράσινο.
Το μετρό είναι εφιάλτης
Εν μέρει πραγματικότητα: Μερικές φορές δεν μπορείτε καν να μπείτε μέσα στο βαγόνι και μπορεί να χρειαστεί να περιμένετε να περάσουν πολλά τρένα. Θα σύστηνα να μην χρησιμοποιείτε το μετρό μεταξύ 8πμ και 9πμ. Απλά πάρτε ένα ποδήλατο. Και μην περιμένετε να σας δώσει κάποιος τη θέση του αν είστε έγκυος.
Οι Παριζιάνες είναι αδύνατες
Πραγματικότητα: Όλοι μιλάνε για το πόσο αδύνατοι είναι οι κάτοικοι του Παρισιού. Είναι επειδή τρώμε μικρές μερίδες και δεν τρώμε κρουασάν για πρωινό καθημερινά. Επίσης δεν τρώμε σνακ ανάμεσα στα γεύματα και πρέπει να περπατάμε πολύ στο Παρίσι, πράγμα που μπορεί να εξηγεί γιατί είμαστε τόσο αδύνατοι. Επίσης, δεν πίνουμε ένα μεγάλο ποτήρι γάλα πριν πάμε για ύπνο. Αν δείτε υπέρβαρα άτομα στη γαλλική πρωτεύουσα, πιθανότατα δε θα είναι κάτοικοι του Παρισιού ή θα είναι τουρίστες.
Οι οδηγοί στο Παρίσι είναι γενικά τρελοί
Πραγματικότητα: Είναι φρικτό. Είναι σαν να έχουν μια κρίση πανικού μονίμως. Δεν σε αφήνουν καν να παρκάρεις. Αρχίζουν να σου κορνάρουν αμέσως μόλις μπλοκάρεις το δρόμο. Δεν τους νοιάζει καν αν χτυπήσουν τα αυτοκίνητα άλλων ανθρώπων.