Η έκβαση των ιταλικών εκλογών της 4ης Μαρτίου φαντάζει άδηλη.
Καμία παράταξη δεν φαίνεται ικανή να αποσπάσει μια ηχηρή πλειοψηφία, αλλά σε ένα πράγμα συμφωνούν οι επαϊοντες: ότι η Κεντροαριστερά οδεύει, όπως όλα δείχνουν, προς μια ταπεινωτική ήττα, σαν αυτή που υπέστησαν οι ομοϊδεάτες της στη Γερμανία και την Ισπανία.
Ο Ματέο Ρέντσι
Κανονικά οι προοπτικές θα έπρεπε να είναι καλύτερες για το Δημοκρατικό Κόμμα του πρώην πρωθυπουργού και πρώην δημάρχου της Φλωρεντίας, Ματέο Ρέντσι, ο οποίος είχε υποσχεθεί πριν από τέσσερα χρόνια να φέρει την αλλαγή και να αναζωογονήσει την οικονομία της χώρας. Μετά την ήττα στο δημοψήφισμα για την αναθεώρηση του Συντάγματος προ διετίας ο Ρέντσι αναγκάστηκε, όμως, να παραιτηθεί από πρωθυπουργός, παραχωρώντας τη θέση του στον πρώην υπουργό Εξωτερικών του αλλά παραμένοντας στην ηγεσία του κόμματος. Ωστόσο, παρά τη βελτίωση των οικονομικών δεικτών υπό την κυβέρνηση του Πάολο Τζεντιλόνι, ο κεντροαριστερός συνασπισμός του Ρέντσι εξασφαλίζει την προτίμηση μόλις ενός στους πέντε Ιταλούς (22%) στις τελευταίες δημοσκοπήσεις.
Πολιτικοί αναλυτές, όπως ο Τζιοβάνι Ορσίνα του Πανεπιστημίου LUISS της Ρώμης, εκτιμούν ότι η κρίση στην ιταλική κεντροαριστερά σοβεί εδώ και χρόνια κι ότι ο Ρέντσι έχασε το πάνω χέρι με μια σειρά λαθών, όπως η αλλαγή του εκλογικού νόμου που προώθησε το κόμμα του, αλλά κατέληξε να βοηθά περισσότερο τους δεξιούς πολιτικούς του αντιπάλους. Κι έτσι η κεντροαριστερά εμφανίζεται διχασμένη μεταξύ των κεντρώων και της αριστερής της πτέρυγας, η οποία απορρίπτει όχι μόνον τις πολιτικές του Ρέντσι, θεωρώντας ότι προωθούν τα συμφέροντα τραπεζών κι επιχειρήσεων, αλλά και τον υπέρμετρα, όπως πιστεύουν, φιλόδοξο χαρακτήρα του. Το αποτέλεσμα μ’ αυτή την εικόνα του διχασμού, την προάσπιση της παγκοσμιοποίησης και την (αναγκαία) διάσωση μεγάλων τραπεζών να μην μπορεί να προσελκύσει τους απογοητευμένους νεαρούς ως επί το πλείστον ψηφοφόρους, οι οποίοι στρέφονται στην κεντροδεξιά και τις νέες πολιτικές δυνάμεις, όπως το Κίνημα 5 Αστέρια (M5S)
Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι καραδοκεί
Και μέσα σ’ αυτό το σκηνικό καραδοκεί για να επωφεληθεί ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, επικεφαλής της Forza Italia και του συνασπισμού της με τα ακροδεξιά κόμματα της Λέγκας του Βορρά και των Αδελφών της Ιταλίας, ο οποίος διεκδικεί την πρωτιά στις εκλογές και ίσως και την απόλυτη πλειοψηφία.
Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι
Μέχρι στιγμής παραμένει άγνωστο αν θα μπορέσει να ξαναγίνει πρωθυπουργός ο ηλικίας 81 ετών πολιτικός, πρωταγωνιστής των διαβόητων «ροζ πάρτι» στις βίλες του την εποχή που είχε στα χέρια του τα ηνία της χώρας,. Μετά την καταδίκη του για φορολογική απάτη είχε αποκλειστεί από τη διεκδίκηση δημοσίου αξιώματος για έξι χρόνια, αλλά έχει προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Όπως και τη δεκαετία του 1990, που κατέβηκε στον πολιτικό στίβο προβάλλοντας εαυτόν ως τη λύση στην «απειλή των κομμουνιστών», έτσι και τώρα ο Μπερλουσκόνι παρουσιάζεται ως η απάντηση στον λαϊκισμό του M5S, ένας έμπειρος, υπεύθυνος πολιτικός που μπορεί να καθίσει στο ίδιο τραπέζι και να κοιτάξει στα μάτια τον Εμανουέλ Μακρόν και την Άνγκελα Μέρκελ. Με τη σημαντική νίκη τον περασμένο Νοέμβριο του κεντροδεξιού συνασπισμού στις περιφερειακές εκλογές στη Σικελία απέδειξε γι’ άλλη μια φορά πώς κατάφερε να κρατηθεί στην εξουσία για πάνω από δέκα χρόνια σε μια χώρα που άλλαζε κυβερνήσεις με καταιγιστικούς ρυθμούς.
Ποιοι είναι οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί της κεντροδεξιάς
Ονόματα έχουν ακουστεί αρκετά ως προς το ποιος θα μπορούσε να αναδειχθεί πρωθυπουργός του κεντροδεξιού συνασπισμού σε περίπτωση που καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση. Δύο, όμως, επιλογές «παίζουν» έντονα: ο πρόεδρος της Ευρωβουλής και στενός συνεργάτης του Μπερλουσκόνι στη Forza Italia, Αντόνιο Ταγιάνι, και ο περιφερειάρχης του Βένετο και σημαίνον στέλεχος της Λέγκας του Βορρά, Λούκα Τζάια.
Δύο δημοσκοπήσεις αυτής της εβδομάδας φέρνουν τον κεντροδεξιό συνασπισμό σε απόσταση αναπνοής από την αυτοδυναμία: στη σφυγμομέτρηση του Tecne πιάνει ποσοστό 39,2% (πολύ κοντά στο 40%, που θα θεωρείται αναγκαίο για να έχει η συμμαχία ρεαλιστικές ελπίδες να κυβερνήσει μόνη της) και σε εκείνη του IPR εξασφαλίζει 38%.
Φυσικά ο Μπερλουσκόνι θα μπορούσε να στραφεί στην Κεντροαριστερά για κυβερνητική συμμαχία σε περίπτωση που δεν εξασφαλίσει την αυτοδυναμία, αλλά προς το παρόν δεν κάνουν κουβέντα για τέτοιο ενδεχόμενο.
Το Κίνημα 5 Αστέρια κατεβάζει τους τόνους για έξοδο από το ευρώ
Ο Μπέπε Γκρίλο και ο βασικός υποψήφιος του Κινήματος 5 Αστέρια, Λουίτζι ντι Μάιο
Στο M5S δεν κάθονται πάντως με σταυρωμένα τα χέρια. Μπορεί παλιότερα να επέμεναν στην ανάγκη διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την παραμονή ή όχι της Ιταλίας στο ευρώ, αλλά επειδή ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα μπορούσε να τρομάξει πολλούς ψηφοφόρους, ο υποψήφιος πρωθυπουργός του Κινήματος 5 Αστέρια, ο ηλικίας 31 ετών Λουίτζι ντι Μάιο, ανέκρουσε πρύμναν τις τελευταίες ημέρες λέγοντας ότι ήρθε η ώρα «να αλλάξουν οι κανόνες του ευρώ, όχι να φύγουμε από το ευρώ.»
Στις δημοσκοπήσεις του Tecne και του IPR το κίνημα του Μπέπε Γκρίλο εμφανίζεται δημοφιλέστερο κόμμα – καθώς προηγείται έξι ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος. Υπολείπεται όμως κατά δέκα μονάδες του κεντροδεξιού συνασπισμού, ο οποίος -εκτός από το όριο του 40% θα πρέπει να εξασφαλίσει και μια διαφορά 12% από τον δεύτερο για να μπορέσει να κυβερνήσει.