Οταν ο Πικάσο ζωγράφισε τη μούσα του -Ενα άγνωστο έργο για πρώτη φορά στην αγορά [εικόνα]

Ο πίνακας Femme au Béret et la robe quadrillée (Marie-Thérèse Walter) του Πάμπλο Πικάσο, ένα έργο αυξημένης ψυχολογικής έντασης, αποτελεί την κορύφωση μιας ταραχώδους και εξαιρετικά φορτισμένης χρονιάς.

Το σπουδαίο αριστούργημα της καριέρας του, η Γκερνίκα, δημιουργήθηκε το 1937 και τον τελευταίο μήνα αυτού του μνημειώδους έτους ζωγράφισε αυτή τη ζωντανή, οδυνηρή και έντονη εικόνα της χρυσής μούσας του Μαρί-Τερέζ Βαλτέρ.

Αυτό το καθοριστικό για την πορεία του έργο, θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά ως κορυφαία παρτίδα στην Απογευματινή Δημοπρασία Ιμπρεσιονιστών & Μοντέρνας Τέχνης του οίκου Sotheby's στο Λονδίνο στις 28 Φεβρουαρίου.

Ιδιοκτησία διακεκριμένης ιδιωτικής συλλογής Pablo Picasso, Femme au béret et à la robe quadrillée (Marie-Thérèse Walter) λάδι σε καμβά, 55 x 46εκ. Ζωγραφίστηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1937

Οι γυναίκες του Πικάσο

Οι γυναίκες της ζωής του Πικάσο είναι ο άξονας της δημιουργικής ιδιοφυΐας του και αναμφίβολα διαδραματίζουν ουσιαστικό ρόλο στις δημιουργικές και πνευματικές του διεργασίες.

Το έργο Femme au béret et à la robe quadrillée (Marie-Thérèse Walter) καταγράφει την εξελισσόμενη σχέση του Πικάσο με τη μούσα του Μαρί-Τερέζ Βαλτέρ, στην οποία εξακολουθούσε φαινομενικά να είναι αφοσιωμένος εκείνη την περίοδο, καθώς και την ολοένα και πιο κυρίαρχη παρουσία της νέας ερωμένης του Ντόρα Μάαρ.

Πράγματι, το έργο φαίνεται να χρησιμοποιήθηκε ως μέσο για να εξερευνήσει τα συναισθήματά του για τις δύο γυναίκες. Υπάρχει μια συνειδητή σύγχυση των δύο στιλ που εμπνεύστηκε από τις δύο μούσες, η οποία φτάνει στο αποκορύφωμα με την ανάδυση της «άλλης» σιλουέτας που εμφανίζεται πίσω από το κύριο θέμα. Είτε αντιπροσωπεύει τη Μάαρ είτε είναι αυτοπροσωπογραφία, υποδηλώνει τη δυαδικότητα και τη σύγκρουση. Ο Πικάσο λέγεται ότι δήλωσε: «Πρέπει να είναι οδυνηρό για ένα κορίτσι να βλέπει σε μια ζωγραφιά ότι πρόκειται να αντικατασταθεί».

Η αρχή της δεκαετίας σηματοδότησε μια περίοδο ύψιστης ευτυχίας για τον Πικάσο, όπως μαρτυρούν οι εξαιρετικά αισθησιακοί και λυρικοί πίνακες της Μαρί-Τερέζ το 1932 - οι οποίοι αποτελούν το αντικείμενο της επιτυχημένης έκθεσης που πραγματοποιείται στο Μουσείο Πικάσο στο Παρίσι και θα παρουσιαστούν προσεχώς και στην Tate Modern στο Λονδίνο.
Αυτός ο εξαιρετικά δυναμικός πίνακας αποκαλύπτει πόσo είχαν αλλάξει τα πράγματα γι’ αυτόν τα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν.

Οι απότομες κυβιστικές γωνίες του έργου, η παχιά στρώση χρώματος και τα μαύρα περιγράμματα της δημιουργούν μια άμεση επίδραση στον θεατή – η εμφατική εκτέλεση και η χρήση ζωηρών χρωμάτων συνδυάζεται με συναισθηματική φόρτιση. Η απεικόνιση της Μαρί-Τερέζ έχει ωριμάσει, αφήνοντας τις αισθησιακές καμπύλες και τη νυσταλέα, παθητική υπαινικτικότητα για τη γυναίκα που γέννησε το παιδί του Πικάσο. Το πορτρέτο δείχνει ότι συνέχισε να έχει κεντρική σημασία για τον καλλιτέχνη.

1937: Η ΓΚΕΡΝΙΚΑ & Η ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΙΚΑΣΟ

Αυτές οι προσωπικές ταραχές αντικατοπτρίζουν την ευρύτερη πολιτική αναταραχή που επικράτησε στην πατρίδα του καλλιτέχνη, την Ισπανία, το 1937, έτος που σηματοδοτήθηκε από μια σειρά διαδοχικών συνταρακτικών γεγονότων, όπως ο βομβαρδισμός της μικρής πόλης Γκερνίκα στη Βασκική Ισπανία - που ενέπνευσε το σπουδαίο αριστούργημά του Γκερνίκα και μια οδυνηρή σειρά γυναικών που κλαίνε. Αυτό το πορτραίτο, με τα πράσινα τρεχούμενα δάκρυά του, έχει αναγνωριστεί ως συνέχεια και αντιστάθμιση της ακολουθίας των γυναικών που κλαίνε: «[Αυτή είναι] εντελώς παραδομένη σε εσωτερικά δάκρυα – μια καρτερική θλίψη, παρ’ όλα αυτά κατακλυσμένη από αγάπη».

Ο Thomas Bompard, Επικεφαλής των Απογευματινών Δημοπρασιών Ιμπρεσιονιστών & Μοντέρνας Τέχνης του Οίκου Sotheby's στο Λονδίνο, δήλωσε:
«Ένα από τα σημαντικότερα πορτρέτα του Πικάσο που εμφανίζεται στην αγορά τα τελευταία χρόνια, αυτή η απεικόνιση της Μαρί-Τερέζ από τη δεκαετία του 1930 -ζωγραφισμένη την ίδια χρονιά με την Γκερνίκα και τη Γυναίκα που Κλαίει - αναδεικνύει τη μαεστρία του Πικάσο στο μοντέρνο πορτρέτο. Από όλα τα διαφορετικά στιλ και όλες τις περιόδους του καλλιτέχνη, πρόκειται για τον πίνακα που αντιπροσωπεύει με τον καλύτερο τρόπο την κληρονομιά του Πικάσο ως ζωγράφου γυναικείων πορτρέτων - με αυτόν τον συγκεκριμένο πίνακα να περιλαμβάνει όλα τα βασικά στοιχεία για τα οποία αναγνωρίζεται και τιμάται. Αναμφισβήτητα αντιπροσωπεύει το πλέον επιθυμητό έργο τέχνης για έναν γνώστη και συλλέκτη της σύγχρονης τέχνης».

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΕΚΘΕΣΗΣ
Χονγκ Κονγκ 30 Ιανουαρίου - 2 Φεβρουαρίου
Ταϊπέι 6 -7 Φεβρουαρίου
Νέα Υόρκη 12- 14 Φεβρουαρίου
Λονδίνο 22 -28 Φεβρουαρίου