Η εμβληματική ιστορία εκδίκησης του ευρωπαϊκού θεάτρου, ο «Άμλετ» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, είναι μία από τις παραστάσεις που έχει κερδίσει το κοινό στην θεατρική Αθήνα.
Ο Τάσος Ιορδανίδης τόλμα, με τις επιλογές του, για ακόμα μία φορά και αναμετράται με έναν εξαιρετικά απαιτητικό ρόλο, αυτόν του Άμλετ.
«Πρόκειται για ένα έργο που μπορεί να προσφέρει στο θεατή ύψιστα μηνύματα θέτοντας συνεχή ερωτήματα για την ανθρώπινη ύπαρξη» αναφέρει ο Τάσος Ιορδανίδης μιλώντας στο iefimerida.gr για μία παράσταση που «πρωταγωνιστεί» στις λίστες με τις δημοφιλέστερες της Αθήνας.
Ο Άμλετ του Ανεσις δεν έχει σχέση με όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα, είναι μία φρέσκια ματιά πάνω στο κείμενο του Αγγλου ποιητή και θεατρικού συγγραφέα, μιας και ο σκηνοθέτηςτης Λεβάν Τσουλάτζε, προσαρμόζει ευρηματικά το κείμενο και μεταφέρει την πλοκή στην εποχή μας, αναδεικνύοντας έτσι τη διαχρονικότητα του έργου.
Τελικά, τι ήταν αυτο που κινητοποίησε τον Τάσο Ιορδανίδη να ανεβάσει Άμλετ αυτή τη σεζόν;
«Πρόκειται για ένα έργο που μπορεί να προσφέρει στο θεατή ύψιστα μηνύματα θέτοντας συνεχή ερωτήματα για την ανθρώπινη ύπαρξη. Νομίζω ότι στα τέλη αυτής της δεκαετίας που βρισκόμαστε οι αγωνίες της σύγχρονης κοινωνίας περιστρέφονται γύρω από αυτές τις καταστάσεις που περιγράφει ο Σαίξπηρ με κυρίαρχο ερώτημα, το αν ζούμε υπακούοντας στους κανόνες της δυτικής ζούγκλας, στα στεγανά μιας διαβρωμένης κατάστασης όπου ο ισχυρός με μεγάλη ευκολία μπορεί να συντρίψει τον αδύναμο».
«Ένας άλλος λόγος ήταν ότι μετά το ‘Έγκλημα και τιμωρία’ που ήταν η προηγούμενη παραγωγή μας, ο καλλιτεχνικός πήχης θα έπρεπε να διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα. Αυτό θα γινόταν μόνο με ένα έργο τέτοιας δυναμικής. Όταν αντιλήφθηκα ότι οι συνθήκες πραγμάτωσης ενός τέτοιου εγχειρήματος ήταν ευνοϊκές, πήρα την απόφασή μου. Αυτές οι συνθήκες ονομάζονται συντελεστές. Για να ανεβάσεις κάτι τόσο εμβληματικό είναι προαπαιτούμενοι. Ο σκηνοθέτης μας, ο Λεβάν Τσουλάτζε, χωρίς να το έχει ανάγκη, έχει αποδείξει την ικανότητά του στα προηγούμενα ανεβάσματα έργων στο Άνεσις (Λεωφορείο ο πόθος, Έγκλημα και τιμωρία) και δουλεύοντας μαζί του γνωρίζω πάντα την ασφάλεια και τη γνώση με τις οποίες περιχαρακώνει τις δουλειές του. Έπειτα ο θίασος. Σχηματίσθηκε μία ομάδα καλλιτεχνών που είναι ζηλευτή. Ουσιαστικά ζηλευτή».
-Τόσους μήνες μετά πιστεύετε, ή βάση στοιχείων θα λέγατε, ότι έχετε δικαιωθεί για την επιλογή σας;
«Η απήχηση που έχει η παράσταση σε κοινό και ειδήμονες, αυτό δείχνει. Αν αναλογισθείτε ότι έχουμε καταπιαστεί, σε ένα ελεύθερο ανεξάρτητο θέατρο,με ένα τέτοιο κείμενο και ο κόσμος μας ωθεί να σκεφτόμαστε πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο της συνέχισης της παράστασης και για την ερχόμενη σαιζόν,αισθάνομαι δικαιωμένος».
-Τι δυσκολίες έχει για να επιβιώσει ένας πολυπρόσωπος θίασος με αναγνωρισμένους και σημαντικούς συντελεστές (ποιο όνομα πρώτο, οικονομικά, απαιτήσεις);
«Στο Άνεσις δεν έχω αντιμετωπίσει ποτέ τέτοιου είδους προβλήματα. Όλοι οι συνάδελφοι που με έχουν τιμήσει μέχρι σήμερα με τη συνεργασία τους, όπως και ο υπάρχον θίασος, ήταν και είναι άψογοι συνοδοιπόροι της συνολικής προσπάθειας. Άλλωστε με τους περισσότερους βρίσκομαι πολλά χρόνια μαζί και με όσους έχουμε χωριστεί, θεωρούμε δεδομένο ότι θα ξαναβρεθούμε».
-Τρίτη συνεχόμενη συνεργασία με τον Λεβάν Τσουλάτζε. Ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει;
«Ποτέ. Κοιτάξτε, κακά τα ψέμματα οι νίκες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Αλλά και οι ήττες είναι μέσα στο παιχνίδι. Με το Λεβάν και να χάσουμε, αν συνεχίσει να θέλει να δουλεύουμε μαζί, θα δουλεύουμε μαζί. Η σχέση μας δεν περιορίζεται σε αυστηρά επαγγελματικά πλαίσια. Ο Λεβάν είναι ένας εμπεριστατωμένος καθοδηγητής, ένας σπάνιος άνθρωπος, μία καλλιτεχνική φυσιογνωμία που δε συναντά κάποιος κάθε μέρα».
-Υπάρχουν φορές που έρχεται σε αντίθεση ο ρόλος σας ως καλλιτεχνικός διευθυντής με αυτόν του ηθοποιού; Για τις επιλογές σας, ίσως;
«Ο ηθοποιός με τον καλλιτεχνικό διευθυντή τα πάνε μια χαρά. Οι δυο τους δεν τα πάνε κάποιες φορές καλά με τον παραγωγό. Ας πούμε, θα ήθελα πάρα πολύ κάποια στιγμή να ανεβάσω την Όπερα της πεντάρας του Μπρεχτ. Ωστόσο, και γεμάτο να είναι το θέατρο κάθε βράδυ, οικονομική απόσβεση, δε θα γίνει ποτέ».
-Να ανοίγαμε τη συζήτηση για το θέμα των θεατρικών επιχορηγήσεων; Η θέση σας;
«Είναι πολύ σημαντικό το κράτος να βρίσκεται δίπλα στις καλλιτεχνικές προσπάθειες, διπλά σε ανάγκες πολιτιστικής έκφρασης και πολιτισμικών αναζητήσεων. Πιστεύω βαθιά,ότι αν η κοινωνία μας είχε ως βασικούς συμμάχους μια υψηλή παιδεία και έναν εκλεπτυσμένο πολιτισμό, η οικονομία δε θα είχε πέσει σε μαύρη τρύπα».
Η ψωρίαση δεν κολλάει
-Είχατε αναφερθεί στο παρελθόν, δημόσια, για την ψωρίαση που σας ταλαιπωρεί. Ένα μήνυμα σας για όσους πάσχουν από το ίδιο αυτοάνοσο, ή για αυτούς που νομίζουν ότι κολλάει.
«Δεν κολλάει, δεν κολλάει, δεν κολλάει! Υπερθεματίζω γιατί απαντώ αυτή την ερώτηση σχεδόν καθημερινά. Για τους συμπάσχοντες… όσο δύσκολο και αν φαντάζει, ας προσπαθήσουμε να αγαπήσουμε λίγο περισσότερο τον εαυτό μας και ας ιεραρχήσουμε με μία σωστότερη δομή τις ανάγκες μας».
-Παρότι και θεατρικά είσαστε κάτω από την ίδια στέγη με τη σύζυγό σας Θάλεια Ματίκα επιλέξατε να μην είστε στο ίδιο έργο. Τιπς, θα λέγαμε, που προφυλάσσουν τη σχέση σας;
«Έτυχε. Περιμένω με ανυπομονησία πότε θα ξαναβρεθούμε μαζί στη σκηνή».
-Μία φράση του Άμλετ που θα κρατήσετε και μετά την παράσταση.
«Η συνείδηση μάς κάνει δειλούς...».
«Αμλετ» του Σαίξπηρ στο θέατρο Ανεσις
Παίζουν
Τάσος Ιορδανίδης:΄Αμλετ, Άρης Λεμπεσόπουλος :Κλαύδιος, Πέμυ Ζούνη: Γερτρούδη, Ιωάννα Παππά: Οφηλία, Νίκος Πουρσανίδης: Λαέρτης, Δημήτρης Καπετανάκος: Ρόζενγκρατς, Δημήτρης Διακοσάββας: Γκίλντενστερν, Θοδωρής Κανδυλιώτης: Φάντασμα //ηθοποιός, Ιάσονας Παπαματθαίου: Οράτιος και Θοδωρής Κατσαφάδος: Πολώνιος
Μετάφραση: Δημοσθένης Παπαδόπουλος
Σκηνοθεσία – Φωτισμοί - Μουσική επιμέλεια: Λεβάν Τσουλάτζε
Σκηνικά: Σταύρος Λίτινας
Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδήρη
Θεατρολόγος: Ιωάννα Μπλάτσου
Σκηνοθεσία trailer: Αλέξανδρος Ζαρμπής
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφιδάς
Δείτε το τρέιλερ της παράστασης
Ημέρες και ώρες παραστάσεων : Τετάρτη 19.30, Πέμπτη 20.00, Παρασκευή 20.30, Σάββατο 20.30, Κυριακή 19.30
Θέατρο Ανεσις, Λεωφ. Κηφισίας 14,Αμπελόκηποι Τηλ.: 2107488881, 2107488882.