Λίγα 24ωρα πριν από τις κρίσιμες επαφές για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ (στη Ν. Υόρκη μεταξύ των δύο αντιπροσωπειών, υπό την αιγίδα του Μάθιου Νίμιτς και, πιθανότατα, στο Νταβός μεταξύ Τσίπρα και Ζάεφ) η κυβέρνηση εμφανίζεται όλο και πιο εγκλωβισμένη, σε ένα θέμα το οποίο έδειχνε να ελέγχει σχεδόν απολύτως.
Ο τελευταίος (αλλά όχι και έσχατος) σκόπελος στην πορεία της υπόθεσης που χαράχθηκε από την κυβέρνηση με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση, ήταν η ρουκέτα που εξαπέλυσε χθες ο υπουργός Άμυνας Πάνος, ζητώντας την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το όνομα των Σκοπίων. Την ίδια μέρα που δημοσιευόταν δημοσκόπηση η οποία κατέγραφε ότι το 68% της κοινωνίας, είναι κάθετα αντίθετο με την χρήση του όρου Μακεδονία ή παραγώγων της...
Ο υπουργός Εξωτερικών κ. Νίκος Κοτζιάς, πολύ πρόσφατα απέρριψε την αναγκαιότητα δημοψηφίσματος («υπάρχει υπεύθυνη κυβέρνηση που διαπραγματεύεται...»), γνωρίζοντας τους τεράστιους κινδύνους που συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Ο κ. Καμμένος, στην... προτελευταία kolotouba του, είπε ότι έχει απεριόριστη εμπιστοσύνη στις ικανότητες και την υπευθυνότητα του κ. Κοτζιά. Και χθες, ζήτησε δημοψήφισμα...
Το σκεπτικό του προέδρου των συγκυβερνώντων ΑΝΕΛ, είναι ελαφρώς αντιφατικό και στρεψόδικο: αφού επαναλαμβάνει ότι εμμένει στην απόφαση του Συμβουλίου πολιτικών αρχηγών του 1992 αλλά... και στην ελληνική θέση στο Βουκουρέστι του 1998 (η πρώτη αποκλείει κάθε χρήση του όρου Μακεδονία ή παραγώγων της, η δεύτερη δέχεται την χρήση σύνθετου ονόματος με τον όρο Μακεδονία...), ο κ. Καμμένος επιχειρεί με την πρόταση περί δημοψηφίσματος και τον ρόλο του «εθναμύντορα» να επιβεβαιώσει, ώστε να ανατρέψει την κάθετα καθοδική δημοσκοπική του πορεία, αλλά και να μην διαταράξει εμφανώς την κυβερνητική «συμμαχία των προθύμων».
Ο κ. Καμμένος, γνωρίζει πολύ καλά ότι η θέση της Ελλάδος στο Βουκουρέστι (και την οποία προσυπέγραψε...), να δεχθεί τη «σύνθετη ονομασία», προέκυψε από την ανάγκη να δοθεί κάποιος προσδιορισμός (γεωγραφικός ή άλλος) στη λέξη «Μακεδονία» ή παραγώγου της που θα υπήρχε στο όνομα. Γιατί, αν το κράτος αυτό επρόκειτο να ονομασθεί, λ.χ., «Πυγαία», ποιος ο λόγος σύνθετης ονομασίας;
Κύκλοι της αντιπολίτευσης (όχι μόνο της αξιωματικής...), εκτιμούν ότι όλα αυτά τα μπρος- πίσω του κυβερνητικού εταίρου δεν είναι δυνατόν να γίνονται χωρίς κάποια προσυνεννόηση με τον πρωθυπουργό. Και δεν κρύβουν, ότι ενδεχομένως ν' αποσκοπούν σε μια μεθόδευση ναυαγίου της προσπάθειας επίλυσης του προβλήματος, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, αλλά με τρόπο που το κόστος του ναυαγίου να το χρεωθεί η αντιπολίτευση! Ο κ. Τσίπρας, έχοντας υποστεί πιέσεις τόσο από τις ΗΠΑ (κυρίως) όσο και την ΕΕ για λύση του ονόματος, προκειμένου η ΠΓΔΜ να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την Ενωμένη Ευρώπη λόγω ραγδαίων γεωπολιτικών ανακατατάξεων στα Βαλκάνια, θέλει να δείξει στις δυο αυτές πλευρές ότι κάνει ότι περνάει από το χέρι του. «Αλλά...» οι εγχώριοι πολιτικοί συσχετισμοί δεν το επιτρέπουν.
Εξ ου και η κυβερνητική επικοινωνιακή υπεραισιοδοξία για περίπου επικείμενη συμφωνία με τα Σκόπια μετά τον ερχομό στην εξουσία του διαλλακτικού κ. Ζάεφ. Και η επίσπευση των διαπραγματευτικών διεργασιών, ώστε να καταδεχθεί σε Ουάσινγκτον και Βρυξέλλες ότι η Ελλάδα όχι μόνο θετική, αλλά και επισπεύδουσα είναι. Αλλά...
Η άποψη των παρατηρητών στην αντιπολίτευση, είναι επίσης ότι η κυβέρνηση ποντάρει και στις δυσκολίες που υπάρχουν στην κοινωνία αλλά και την πολιτική τάξη της ΠΓΔΜ για οριστική επίλυση των διαφορών μεταξύ των δύο χωρών, ώστε ν' αποφύγει αυτή το ενδεχόμενο ναυάγιο. Γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση ποντάρει και στις δικές της διχογνωμίες για το όνομα, τόσο εντός της ΝΔ όσο εντός του Κινήματος Αλλαγής, εκμεταλλεύονται την στάση της να... μην παίρνει θέση όσο οι δύο κυβερνητικού εταίροι εμφανίζονται με διαφορετική πολιτική, και ροκανίζει τον χρόνο...
Σ' αυτή την τακτική, την βοηθάει και η στάση της άλλης πλευράς: Στα Σκόπια, έχουν ήδη σχεδόν δεσμευτεί για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την τυχόν συμφωνία, την ώρα που η κοινή γνώμη δεν είναι διόλου βέβαιο ότι θα συμφωνήσει με την όποια συμφωνία. Πολύ περισσότερο, που μέχρι στιγμής οι συζητήσεις και οι πληροφορίες για το περιεχόμενο αυτής της συζητούμενης συμφωνίας, δεν κάνουν καμιά αναφορά σε παράπλευρα ζητήματα, που είναι πολύ πιο ουσιαστικά από το όνομα αυτό καθ' αυτό. Όπως η αναγκαία αλλαγή του Συντάγματος, η κατάργηση συμβόλων, εμπορικών σημάτων, το ξεκαθάρισμα του ζητήματος της «μακεδονικής εθνότητας» και της «μακεδονικής γλώσσας».
Χαρακτηριστικό ότι σήμερα ο Σκοπιανός ΥΠΕΞ Νικολάι Ντιμιτρόφ δήλωσε ότι θα πρέπει ν' αλλάξει και η ονομασία της «ελληνικής Μακεδονίας», ώστε κανένα από τα δύο μέρη να μην έχει δικαιώματα αποκλειστικής χρήσης του όρου «Μακεδονία».
Ο κ. Τσίπρας, έχει δεσμευθεί στους ευρωατλαντικούς εταίρους του ότι θα λύσει το πρόβλημα του ονόματος, αφήνοντας στην σκιά τα παράπλευρα ουσιαστικά ζητήματα που προαναφέρθηκαν. Την ίδια στιγμή, γνωρίζει ότι λύση που θα κρινόταν από την κοινωνία ως «μειοδοτική» (και είναι ενδεικτικό το 68% της τελευταίας δημοσκόπησης...), θα στρεφόταν μπούμερανγκ εναντίον του και ενδεχομένως και της σημερινής εύθραυστης κυβερνητικής πλειοψηφίας. Το ίδιο γνωρίζει και ο κ. Καμμένος, που και αυτός ουδεμία διάθεση έχει να εγκαταλείψει την εξουσία.
Εξ ου και οι υποψίες της αντιπολίτευσης ότι από τους δύο εταίρους επιχειρείται μια νέα kolotouba, το κόστος της οποίας θα προσπαθήσουν να το ρίξουν στις πλάτες της...