Η Μαριέττα Γιαννάκου δεν μοιάζει με τις άλλες γυναίκες. Συνδύασε σπουδές, καριέρα και μητρότητα, μη αμφισβητώντας ποτέ την επιλογή της αυτή και διακρίθηκε στην πολιτική, εντός και εκτός Ελλάδας. Κι όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει τα πραγματικά μεγάλα προβλήματα -στην υγεία της, στάθηκε τόσο δυνατή, που μπορεί να ενόχλησε κιόλας.
«Από τα παιδικά μου χρόνια κρατάω την ελευθερία που είχα να διαβάζω ό,τι θέλω, βιβλία που ήταν πάντα για μεγαλύτερους, να ντύνομαι όπως θέλω, να έχω τη γνώμη μου, να την εκφράζω. Αυτό το χρωστάω στο οικογενειακό μου περιβάλλον. Δεν έζησα περιορισμούς γιατί ήμουν κορίτσι. Αλλά κι εγώ, τηρούσα κάποιους κανόνες. Δεν είχα έρθει ποτέ σε σύγκρουση με το σπίτι μου για τέτοια θέματα. Ηταν ανοιχτά μυαλά. Διαβάζαμε πολλές εφημερίδες, παρακολουθούσαμε τα γεγονότα.
Από μικρή ενδιαφερόμουν για τα πράγματα που συνέβαιναν γύρω μου. Θυμάμαι, σε ηλικία δέκα ετών, έκανε το σχολείο μια ολοήμερη θεατρική όπου συμμετείχαν όλα τα παιδιά. Εγώ είχα διαλέξει έναν μονόλογο: Ανέβαινα λοιπόν με μια βαλίτσα και έλεγα ότι μόλις γύρισα από το Παρίσι και θα πάω στο Λονδίνο, και θα κάνω το ένα και θα κάνω το άλλο.... Είχα πάντα κοσμοπολίτικη αντίληψη. Είναι θέμα περιβάλλοντος αλλά και κάποιων άλλων παραγόντων που αν και ακόμα δεν τους γνωρίζουμε, μας καθορίζουν.
Ο θάνατος του πατέρα μου, ήμουν έντεκα ετών, με δυνάμωσε...
Διαβάστε τη βαθιά ανθρώπινη συνέντευξη της Μαριέττας Γιαννάκου στο Bovary.gr