Τη συνέχιση του δικαστικού ελέγχου των αποφάσεων του μουφτή και κατά το νέο καθεστώς εκούσιας δικαιοδοσίας, δηλαδή προαιρετικής εφαρμογής της Σαρίας, ζήτησε ο Ευάγγελος Βενιζέλος με τροπολογία που κατέθεσε στη Βουλή.
Στο κείμενο της αιτιολογικής έκθεσης ο κ. Βενιζέλος υπενθυμίζει ότι ήδη από το 1990 προβλέφθηκε ότι η απόφαση του μουφτή δεν μπορεί να εκτελεστεί και να αποτελέσει δεδικασμένο, αν δεν κηρυχθεί εκτελεστή από το Μονομελές Πρωτοδικείο της έδρας του μουφτή που ερευνά μόνο αν η απόφαση εκδόθηκε μέσα στα όρια δικαιοδοσίας του μουφτή και αν οι διατάξεις που εφαρμόστηκαν αντίκεινται στο Σύνταγμα.
Με την προτεινόμενη τροπολογία ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ζητεί να συνεχιστεί ο δικαστικός έλεγχος και κατά την προαιρετική εφαρμογή της Σαρίας, χωρίς όμως να περιορίζεται στον έλεγχο της συνταγματικότητας των διατάξεων, αλλά και στο αν αυτές είναι σύμφωνες και με κανόνες υπερνομοθετικής ισχύος, (όπως πρωτίστως η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και άλλοι Κανόνες του Διεθνούς Δικαίου σχετικοί με την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων).
Με τον τρόπο αυτό «καλύπτεται και η περίπτωση τυχόν αντίθεσης των κανόνων που εφαρμόστηκαν προς κανόνες δημόσιας τάξης καθώς τυχόν αντίθεση σε κανόνες δημόσιας τάξης συνεπάγεται και αντίθεση προς συνταγματικούς κανόνες ή άλλους κανόνες σχετικά αυξημένης τυπικής ισχύος που, επιπλέον, επηρεάζουν την ερμηνεία του Συντάγματος».
Σύμφωνα, εξάλλου, με τον κ. Βενιζέλο «είναι επίσης αναγκαίο παρόμοιας φύσης και δυσκολίας νομικά θέματα να ανάγονται στη κρίση ανώτερων δικαστηρίων και τελικά του Αρείου Πάγου μέσω της άσκησης των τακτικών και έκτακτων ένδικων μέσων».
Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τοποθετήθηκε και στο θέμα εκλογής μουφτή ένα θέμα που όπως είπε θα το βρούμε μπροστά μας στο μέλλον.
«Κλείνω με κάτι που θα συζητηθεί στο μέλλον φαντάζομαι, το ζήτημα του μουφτή. Δεν θέλω να τοποθετηθώ σε αυτό τώρα, αλλά από την εμπειρία μου επί σειρά ετών και από τη συνέχεια των συζητήσεων, γιατί υπάρχει και συνέχεια του κράτους, πουθενά δεν επιβάλλεται να συμπίπτουν σε ένα πρόσωπο οι ιδιότητες του θρησκευτικού λειτουργού και του Ιεροδίκη, του Μουφτή και του Καδή, και κάλλιστα μπορούν να διαχωριστούν οι ιδιότητες αυτές.
Μπορεί να είναι άλλα τα προσόντα του Μουφτή και η διαδικασία ανάδειξης και άλλα τα προσόντα και η διαδικασία διορισμού του Καδή. Το έχουμε συζητήσει αυτό πολλές φορές και υπάρχει νομίζω πολύ μεγάλη κατανόηση του νομικού και του πολιτικού ζητήματος. Επίσης, δεν νομίζω ότι υπάρχει κανέναν ενδιαφέρον από την πλευρά της Τουρκίας για την εφαρμογή του ιερού μουσουλμανικού νόμου στην Ελλάδα, δεν τίθεται κάποιο ζήτημα, το οποίο να μετατρέπεται και σε μία άσκηση πίεσης, διότι θα ήταν και παράταιρο ένα λαϊκό κράτος, ένα état laïque, ένα secular state να θέτει παρόμοιο ζήτημα το οποίο αφορά την Ελλάδα. Εν πάση περιπτώσει, νομίζω ότι η καταγραφή αυτών των θεμάτων στα πρακτικά, που είναι εργαλείο ερμηνείας του νόμου από τα δικαστήρια και η ωρίμανση των σχετικών θεμάτων στη δική μας σκέψη θα μας βοηθήσει να κάνουμε και τα ολοκληρωμένα βήματα στο μέλλον».