Mε καζάνι που βράζει μοιάζει τις τελευταίες εβδομάδες η ΝΔ και το μόνο ερώτημα που υπάρχει είναι ποιός θα τραβήξει το καπάκι για να ξεσπάσει σε όλη της την ένταση η εμφύλια εσωκομματική σύρραξη.
Τα επεισόδια που έχουν δει μέχρι τώρα το φώς της δημοσιότητας, δηλ. η αποστροφή του Σαμαρά για τον Καραμανλή στην ομιλία του στην Βουλή, ο καβγάς για τα ψηφοδέλτια, οι έριδες για τα άρθρα του Φαήλου Κρανιδιώτη, οι αντιφατικές δηλώσεις τομεαρχών για το χρέος, οι δηλώσεις Μιχελάκη για την απογραφή αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου και δεν αποκαλύπτουν σε όλο τους το εύρος τις διεργασίες που συντελούνται αυτήν την εποχή στο εσωτερικό της παράταξης.
Τις εξελίξεις ουσιαστικά πυροδότησαν οι αλλεπάλληλες δηλώσεις στελεχών της ΝΔ κατά του καραμανλικού παρελθόντος.
Πολλοί πιστεύουν ότι το κόμμα οδηγείται στην επιλογή του πλήρους διαχωρισμού των ευθυνών της παρελθούσης με την παρούσα ηγεσία γιατί βλέπουν ότι εκείνες αποτελούν βαρίδι στην προσπάθεια ανάταξης των ποσοστών του κόμματος. Οι δημοσκοπήσεις το επιβεβαιώνουν με μεγάλη καθαρότητα και ουσιαστικά εξωθούν την ηγεσία να πάρει τις αποστάσεις της από την περίοδο Καραμανλή για να μπορέσει να διεκδικήσει αξιόπιστα τόσο την ψήφο των απογοητευμένων νεοδημοκρατών που απείχαν από τις εκλογές όσο και των αναποφάσιστων.
Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι ενόψει των διαφαινόμενων πρόωρων εκλογών και της ήττας που θα έρθει, η περί τον Σαμαρά ηγετική ομάδα άρχισε από τώρα, εγκαίρως, σε ανύποπτο χρόνο, να οικοδομεί δικαιολογίες για ένα πιθανό άσχημο αποτέλεσμα προκειμένου να ελέγξει μετά το κόμμα.
Αυτό που πάντως μετά βεβαιότητας γίνεται σαφές είναι ότι ο αρχηγός της ΝΔ έλαβε μία απόφαση με μεγάλο ρίσκο. Να πορευθεί στο μέλλον χωρίς την συμμαχία της Καραμανλικής πτέρυγάς στελεχών η οποία τον στήριξε στην τελική φάση για την ανάρρηση του στην αρχηγία. Η ρήξη είναι πλήρης. Ακόμα και οι παλαιοί Καραμανλικοί διατυπώνουν πλέον προβληματισμούς στις κατ ιδίαν συζητήσεις τους για την πορεία του κόμματος. Αν αυτή η κίνηση βγει στον Σαμαρά ,και επιβραβευθεί στις κάλπες τότε θα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος και αναμφισβήτητος ηγέτης της κεντροδεξιάς για τα επόμενα χρόνια. Ως επιτυχία θα εκληφεί μία νίκη του στις κάλπες ή ακόμη και μια οριακή ήττα δύο μονάδων.
Αν αντιθέτως το εγχείρημα δεν στεφθεί από επιτυχία, τότε ανοίγει ο ασκός του Αιόλου σε ένα παιχνίδι με πρωταγωνιστές τους Καραμανλή, Ντόρα, και Αβραμόπουλο που μπορεί υπό προϋποθέσεις να οδηγήσει στην αναδιοργάνωση της ΝΔ και στην μετονομασία της σε άλλη παράταξη.
Ο τέως πρωθυπουργός δεν επιθυμεί καμία εμπλοκή στα εσωκομματικά δρώμενα και θα συνεχίσει την μακρά ιδιότυπη σιωπή του. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ε.Αντώναρος σε συνεντεύξεις του τονίζει με έμφαση ότι "ο Καραμανλής δεν ασχολείται με τα εσωκομματικά της ΝΔ" για να υποδηλώσει την απόσταση του από όσα συμβαίνουν.
Από την άλλη όμως, κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσει αν του ασκηθεί πίεση να αναμιχθεί εκ νέου. Το 1997, θυμίζουμε, δεν εξεδήλωσε ενδιαφέρον. Tου ζητήθηκε.
Η Ντόρα από την πλευρά της βλέπει ότι το κόμμα της δεν έχει απήχηση στον λαό και δεν έχει εγκαταλείψει την σκέψη της επιστροφής της στην παράταξη. Για να συμβεί αυτό όμως πρέπει να χάσει ο Σαμαράς καθαρά και να μην μπει στο παιχνίδι ο Καραμανλής. Για το πρώτο, κάνει τα πάντα στο παρασκήνιο. Ακόμα και οι κοιμώμενοι πυρήνες της στην κοινοβουλευτική ομάδα. Για το δεύτερο, η απόφαση της να αποκηρύξει τον Καραμανλισμό στο πρόσωπο του Πέτρου Μολυβιάτη είναι ενδεικτική.
Ο Αβραμόπουλος από την πλευρά του είναι δίπλα στον Σαμαρά αλλά κρατά την αυτόνομη πορεία του και καρτερεί..Κρατά καλή επαφή με την μία πτέρυγα της λαϊκής δεξιάς(Καρατζαφέρης) αλλά αποστάσεις από την άλλη(Ψωμιάδης).
Είναι σαφές λοιπόν πως όσα βλέπουμε πάνω στην ...σκηνή αποτελούν τα προεόρτια ενός σκληρού εσωκομματικού μπρά ντέ φέρ, του σκληρότερου ίσως στην ιστορία της παράταξης από το 1974 μέχρι σήμερα.
Αν το κερδίσει ο Σαμαράς που σήμερα ακολουθεί μία ριψοκίνδυνη επιθετική τακτική , θα βάλει την σφραγίδα του στην νέα φυσιογνωμία της ΝΔ για τα επόμενα χρόνια..Αν όχι, τότε η μεταπολίτευση θα αρχίσει από την κεντροδεξιά..