Mία συνέντευξη-εξομολόγηση έδωσε ο βουλευτής της Ν.Δ Νίκος Δένδιας, στην οποία αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στις δύσκολες εποχές των παιδικών του χρόνων.
Μιλώντας στην Βίβιαν Μπενέκου και την εφημερίδα espresso, ο πρώην υπουργός αναφέρεται σε διάφορες φάσεις της ζωής του απο μικρό παιδί και αναφέρει, μεταξύ άλλων:
Θυμάσαι καλά παιδικά χρόνια;
Εως τα 8 μου ζούσα στο νησί και ύστερα πήρα υποτροφία και πήγα στο Κολλέγιο. Μεγάλωσα ως εσωτερικός μαθητής στο Κολλέγιο Αθηνών, στο Ψυχικό.
Εσωτερικός μαθητής στο Κολλέγιο;
Το Κολλέγιο είχε απίστευτα σκληρό πρόγραμμα για ένα παιδί. Ξυπνούσα στις 6 το πρωί και ύστερα ήταν όλα προγραμματισμένα. Περνούσα από επιθεώρηση ακόμη και για το πώς τοποθετούσα τα πράγματά μου. Ημουν υποχρεωμένος να τρώω με γραβάτα και κοστούμι, και να ελέγχομαι για το πώς είναι το κοστούμι μου. Ηταν ένα πολύ πειθαρχημένο περιβάλλον με αυστηρές ποινές.
Δύσκολη ζωή για ένα οκτάχρονο, όμως, μακριά από το σπίτι του, στο δωμάτιο ενός σχολείου. Τίνος απόφαση ήταν αυτή;
Ηταν μια καθαρή απόφαση που πήρα περισσότερο με τον πατέρα μου, παρά με τη μάνα μου. Το κουβεντιάσαμε, σαν μια ευκαιρία καλύτερης μόρφωσης, γιατί εγώ ήμουν ένα φτωχό παιδί. Για την ακρίβεια, ως παιδί έχω περάσει διάφορα στάδια, γιατί ο πατέρας μου πότε είχε λεφτά και πότε όχι. Οντας έμπορος τροφίμων, υπήρχαν εποχές που δεν είχαμε καθόλου χρήματα, μα καθόλου. Θυμάμαι τοκογλύφους στο σπίτι. Ποτέ στη ζωή μου, ως δικηγόρος, δεν είχα τοκογλύφο πελάτη, ακριβώς για αυτό. Χάσαμε το σπίτι μας σε πλειστηριασμό και αυτό στην παιδική ηλικία είναι πολύ δυσάρεστο να το βιώνεις. Δεν είχαμε λεφτά για να πάρω παιχνίδια τότε και γι’ αυτό και ως ενήλικας έχω πάρα πολλά παιχνίδια... Επίσης, ένας από τους λόγους που θέλω να προστατεύεται η πρώτη κατοικία σήμερα είναι ότι ξέρω τι σημαίνει να χάνεις το σπίτι σου. Να παίρνεις τα πράγματά σου και να ξεσπιτώνεσαι επειδή έχασες το σπίτι σου. Εγώ το έζησα αυτό.
Τι παιχνίδια αγοράζεις σήμερα που δεν μπορούσες ως παιδί;
Μου αρέσουν τα συναρμολογούμενα αεροπλανάκια. Εχω δύο βιβλιοθήκες γεμάτες αεροπλανάκια-μοντέλα. Και τώρα, για την Πρωτοχρονιά, έκανα δώρο στον εαυτό μου ένα DC3, Dacota. Ενα στρατιωτικό αεροπλάνο.
Πώς ένα φτωχό παιδί ισορρόπησε σε ένα σχολείο πλούσιων γόνων;
Το Κολλέγιο ήταν, στα δικά μου μάτια, μια εξαιρετική ευκαιρία, αν και όντως υπήρχε μια μεγάλη διαφορά μεταξύ των παιδιών, οικονομική και κοινωνική. Φυσικά το σχολείο επέτρεπε την εξίσωση, μη σου πω ότι την επέβαλλε κιόλας. Δεν ήταν ένα σχολείο νεόπλουτων. Η διαφορά η δική μου με τους εύπορους συμμαθητές μου δεν φαινόταν μέσα στην εβδομάδα. Ηταν εκεί, όμως, τα Σαββατοκύριακα. Η διαφορά ανάμεσα σε αυτόν που ζει σε μια βίλα στο Ψυχικό το Σαββατοκύριακο και σε αυτόν που ζει σε μια σοφίτα στην Κέρκυρα είναι μεγάλη. Όμως, το σχολείο αυτό το εξισορροπούσε.
Ποιά ήταν η πρώτη δουλειά σου;
Ως φοιτητής δούλεψα στην εταιρεία καλλυντικών "Σαράντης" και αυτή ήταν η πρώτη δουλειά μου. Έβγαζαν τη φίρμα "Prosar ". Ο Σαράντης ήταν συμμαθητής μου στο σχολείο και έτσι βρήκα αυτή τη δουλειά. Ήμουν βοηθός λογιστηρίου. Κατηγοριοποιούσα τους μπαταχτζήδες της εταιρείας.
Ήσασταν, από όσο γνωρίζω, συμμαθητές με τον Καραμανλή. Πως και πότε γνωριστήκατε;
Ασχολήθηκα με τον συνδικαλισμό στο πανεπιστήμιο και εκεί γνώρισα τον Καραμανλή. Πρώτη φορά τον γνώρισα με στολή ναύτη στο χολ της Νομικής. Ήρθε να ψηφίσει στις φοιτητικές εκλογές και με ψήφισε για το διοικητικό συμβούλιο της σχολής. Μου έριξε μια φάπα και μου είπε "καλή τύχη". Εκείνος υπηρετούσε ως ναύτης. Υπήρχε μια υπηρεσία τότε απέναντι από το πολυκατάστημα Μινιόν και ήταν εκεί. Βεβαίως γνωριζόμαστε και από την Ο.Ν.ΝΕ.Δ., όταν ο Καραμανλής ήταν πρόεδρος. Ήμασταν τότε στην οδό Καρνεάδου, σε ένα υπόγειο. Θυμάμαι τον Καραμανλή να οδηγεί τότε ένα Fiat 132 "Top Manager”. Ο Καραμανλής είχε μια υπερχειλίζουσα προσωπικότητα κai έναν ηγετικό χαρακτήρα που διαμόρφωσε πολιτικά πολλούς από εμάς, είτε άμεσα είτε έμμεσα.
Στα νιάτα τους οι περισσότεροι είναι αριστεροί. Εσύ γιατί όχι; Γεννήθηκες δεξιός;
Την ταύτιση με τη Ν.Δ. την απέκτησα στο πανεπιστήμιο διά του αποκλεισμού. Είδα τι δεν είμαι. Η Αριστερά τότε είχε στοιχεία βιαιότητας. Ήταν καθεστώς. Το να είσαι νεοδημοκράτης στο πανεπιστήμιο το 1978 απαιτούσε γενναιότητα. Δεν ήταν απλό να πας να μιλήσεις σε συνέλευση της Δ.Α,Π. Στις συνελεύσεις ερχόταν κύμα αντίδρασης κατά πάνω μας, που στην καλύτερη περίπτωση μας έβριζε μόνο. Ένα κομμάτι ψήφων ήταν κρυφό.
Κλαίνε οι άντρες, και δη οι Κερκυραίοι;
Φυσικά και κλαίνε. Κλαίω κι εγώ, είμαι πολύ συναισθηματικός. Έχω κλάψει ακόμη και για τον Παναθηναϊκό, όταν χάσαμε τρία μηδέν από τον Άγιαξ στο Ολυμπιακό στάδιο . Έκλαψα με κλάμα γοερό, έσκασα. Ήμουν φοιτητής στην Αγγλία τότε και πήγα στο γήπεδο με χρήματα που κέρδισα στο καζίνο. Παίζοντας για πλάκα με φίλους, κατά τύχη, μαύρα-κόκκινα, μου ήρθε δεκαεπτά φορές μαύρο. Με αυτά τα λεφτά έκανα δυο πράγματα: Πήγα στο Άμστερνταμ, είδα τον Παναθηναϊκό που έπαιζε εκεί, όπου κερδίσαμε 1-0, και μετά έρχομαι στην Αθήνα και τρώμε τρία γκολ προτού συμπληρωθεί το πρώτο ημίχρονο. Κατέρρευσα κι έκλαψα. Ο Παναθηναϊκός είναι κομμάτι της ζωής μου πολύ σημαντικό.
Τι άνθρωπος είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης;
Ο Κυριάκος είναι πολύ πιο ενδιαφέρων άνθρωπος από αυτό που κανείς έχει την εντύπωση ότι είναι. Του αρέσουν πράγματα που μου αρέσουν κι εμένα, όπως τα αυτοκίνητα, οι λεπτομέρειες για τα πράγματα ή η ζωγραφική. Έχει γνώσεις ζωγραφικής που τον καθιστούν πολύ ενδιαφέροντα άνθρωπο. Μας αρέσει όμως, ένας σύγχρονος ζωγράφος, ο Αδαμάκος που είναι εξαιρετικός. Ο ίδιος φυσικά δεν ζωγραφίζει.
Τι θέλεις να φέρει η νέα χρονιά;
Θα ήθελα να κερδίσουμε τις εκλογές αυτόν τον χρόνο.