Ούτε στο πιο τρελά τους όνειρα οι ακρίτες της νησιωτικής Ελλάδας δεν είχαν δει ότι κάποια ημέρα θα βρίσκονταν στην ίδια μοίρα με τα πιο πλούσια νησιά του Αιγαίου.
Αυτή η ημέρα ήρθε και πλέον οι κάτοικοι νησιών, που βρίσκονται σκορπισμένα στο Αιγαίο, θα έχουν τον ίδιο ακριβώς ΦΠΑ με τη Μύκονο, την Πάρο, τη Νάξο, τη Σαντορίνη, τη Ρόδο.
Ποια είναι αυτά τα νησιά, που χάνουν τους ειδικούς, μειωμένους κατά 30% συντελεστές ΦΠΑ:
- Ικαρία
- Φούρνοι
- Άγιος Μηνάς
- Θύμαινα
- Σαμοθράκη
- Πάτμος
- Αστυπάλαια
- Κάλυμνος
- Κάσος
- Νίσυρος
- Σύμη
- Τήλος
- Καστελόριζο
- Αγαθονήσι
- Αλιμία
- Αρκοί
- Αρμάθια
- Χάλκη
- Φαρμακονήσι
- Γυαλί
- Κίναρος
- Λέβιθα
- Λειψοί
- Μάραθος
- Νίμος
- Ψέριμος
- Σαρία
- Στρογγυλή
- Σύρνα
- Τέλενδος
- Λήμνος
- Ευστράτιος
- Οινούσσες
- Ψαρά
- Αντίψαρα
Τι σημαίνει πρακτικά η απώλεια του ειδικού καθεστώτος ΦΠΑ για τα παραπάνω νησιά, τουλάχιστον για αυτά που έχουν μόνιμους κατοίκους; Ο κανονικός συντελεστής από 17% γίνεται 24%, ο μειωμένος συντελεστής ανεβαίνει από το 9% στο 13% και ο υπερμειωμένος συντελεστής από το 4% “σκαρφαλώνει” στο 6%. Οι επιβαρύνσεις είναι προφανείς κι όλοι γνωρίζουν ότι λόγω του κόστους των μεταφορικών, τα πρϊόντα στα νησιά του Αιγαίου, ειδικά στα απομακρυσμένα σημεία, εκτός από δυσεύρετα ήταν ήδη “αλμυρά”, πόσο μάλλον τώρα.
Πώς θα πορευτούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Θα πρέπει να βολευτούν στο πρώτο εξάμηνο του έτους με το... παραπανίσιο κοινωνικό μέρισμα- όχι όλοι αλλά μόνο όσοι πληρούν τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια- που βρήκε η κυβέρνηση κι εν συνεχεία να περιμένουν το αποκαλούμενο “μεταφορικό ισοδύναμο”, δηλαδή μια πατέντα, που θεωρητικά θα φέρνει στο ίδιο επίπεδο, το υψηλό κόστος μεταφοράς στα νησιά, με το αντίστοιχο κόστος στην Ηπειρωτική Ελλάδα. Πώς θα χρηματοδοτείται αυτή η διαφορά; Με κονδύλια από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.
Η κατάργηση του ειδικού καθεστώτος ΦΠΑ στα νησιά ήταν από τις πιο παλιές απαιτήσεις των δανειστών, με επιχείρημα ότι οι συντελεστές πολλών ταχυτήτων και τα διαφορετικά καθεστώτα ΦΠΑ, δημιουργούν γραφειοκρατία και εστίες φοροδιαφυγής. Τελικά αυτή η απαίτηση “πέρασε” με την υπογραφή του 3ου Μνημονίου τον Αύγουστο του 2015, χωρίς να έχει δοθεί ποτέ μια πειστική απάντηση τουλάχιστον από την πλευρά των Ευρωπαίων, για το ότι την ώρα που πίεσαν μέχρι ασφυξίας την Ελλάδα να άρει το ειδικό καθεστώς για τη νησιωτική χώρα, σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες προβλέπονται ανάλογα καθεστώτα π.χ. στη Μαδέιρα της Πορτογαλίας.
Τα μόνα νησιά που διατηρούν προσωρινά, δηλαδή ως τις 30 Ιουνίου, τους ειδικούς, μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ είναι Λέρος, Λέσβος, Κως, Σάμος και Χίος, δηλαδή τα νησιά που δέχονται το κύμα προσφύγων.
Οι συντελεστές του φόρου μειώνονται κατά 30%, εφόσον πρόκειται για αγαθά, τα οποία κατά το χρόνο που ο φόρος γίνεται απαιτητός:
• βρίσκονται στα νησιά αυτά και παραδίδονται από υποκείμενο στο φόρο που είναι εγκαταστημένος στα νησιά αυτά
• πωλούνται με προορισμό τα νησιά αυτά από υποκείμενο στο φόρο, εγκαταστημένο σε οποιοδήποτε μέρος του εσωτερικού της χώρας, προς αγοραστή υποκείμενο ή προς μη υποκείμενο στο φόρο νομικό πρόσωπο, εγκαταστημένο στα νησιά αυτά
• αποστέλλονται ή μεταφέρονται προς υποκείμενο στο φόρο ή προς μη υποκείμενο στο φόρο νομικό πρόσωπο που είναι εγκαταστημένο στα νησιά αυτά, στα πλαίσια της ενδοκοινοτικής απόκτησης αγαθών
• εισάγονται στα νησιά αυτά.
Η πιο πάνω μείωση των συντελεστών δεν ισχύει για τα καπνοβιομηχανικά προϊόντα και τα μεταφορικά μέσα.
Όσον αφορά στην παροχή υπηρεσιών οι μειωμένοι συντελεστές Φ.Π.Α. ισχύουν, εφόσον οι υπηρεσίες παρέχονται από υποκείμενους στον φόρο που έχουν την εγκατάστασή τους στις εν λόγω νησιωτικές περιοχές. Στην έννοια της εγκατάστασης περιλαμβάνεται η ύπαρξη της έδρας ή του κεντρικού ή υποκαταστήματος που λειτουργεί μόνιμα και όχι ευκαιριακά, από τα οποία πραγματοποιείται η παροχή των υπηρεσιών. Η εκτέλεση των υπηρεσιών ολοκληρώνεται υλικά εντός των νησιωτικών αυτών περιοχών.