Κινδύνους τόσο για την κυβερνητική πλειοψηφία όσο και για την κομματική συνοχή στη ΝΔ προοιωνίζεται η προοπτική επίτευξης συμφωνίας για το πρόβλημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ.
Ένα πρόβλημα που «σέρνεται» και ταλαιπωρεί το κύρος και την αξιοπιστία της Ελλάδας τα τελευταία 25 χρόνια... Οι δύο πλευρές έχουν κάνει θετικά βήματα προς την κατεύθυνση μιας συμβιβαστικής λύσης, όπως κατέδειξαν οι τελευταίες συναντήσεις στις Βρυξέλλες υπό την αιγίδα του ειδικού μεσολαβητή του ΟΗΕ κ. Μάθιου Νίμιτς και η αισιοδοξία την οποία αυτός εξέφρασε ότι «μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2018, είναι δυνατόν το πρόβλημα να λυθεί οριστικά».
Η αλλαγή ηγεσίας στη γειτονική χώρα και η ανάληψη της εξουσίας από τον μετριοπαθή πρωθυπουργό κ. Ζόραν Ζάεφ, ο οποίος έχει δηλώσει διατεθειμένος ακόμη και να πέσει η κυβέρνησή του προκειμένου να λήξει το πρόβλημα που αποτελεί εμπόδιο για την ευρωαντλαντική ένταξη της χώρας του, αποτέλεσε και τον καταλύτη των αισιόδοξων εξελίξεων.
Στην Αθήνα, όμως, αυτή η προοπτική προκαλεί τριγμούς στο πολιτικό σκηνικό. Κατ’ αρχάς, λόγω της δήλωσης του κυβερνητικού εταίρου και υπουργού Άμυνας κ. Καμμένου ότι «τον δεσμεύει η απόφαση του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, του 1992, κατά την οποία συμφωνήθηκε η μη χρήση του όρου "Μακεδονία" ή παραγώγου της» και ως εκ τούτου για οποιαδήποτε άλλη απόφαση θα πρέπει να συγκληθεί εκ νέου Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών...». Και συνακόλουθα από την θέση που πήρε η ΝΔ, ότι δεν πρόκειται να συναινέσει σε οποιαδήποτε λύση, αν δεν την προσυπογράψει και ο κ. Καμμένος, επιχειρώντας έτσι να προκαλέσει (πρόσθετες) τριβές στην κυβερνητική πλειοψηφία.
Η αντίδραση του Μεγάρου Μαξίμου σ’ αυτή την στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ήταν ότι η ΝΔ προβάλλει... προφάσεις εν αμαρτίαις. Και ότι εκμεταλλεύεται την αντίδραση Καμμένου για να συγκαλύψει τις σοβαρές αντιδράσεις που προκαλεί σε σημαντική εσωκομματική μερίδα η προοπτική συμβιβασμού για το όνομα της ΠΓΔΜ. Παράλληλα, καλεί την ΝΔ να δημοσιοποιήσει την δική της πρόταση και θέση, χωρίς να... ετεροπροσδιορίζεται από την στάση του Καμμένου καθώς και άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Ώρες ευθύνης
Το επίμαχο ζήτημα του ονόματος θα έπρεπε και θα μπορούσε να έχει λυθεί εδώ και χρόνια στην βάση ενός ρεαλιστικού συμβιβασμού στο πλαίσιο των ραγδαίων ανακατατάξεων και αλλαγών των γεωπολιτικών συσχετισμών και ισορροπιών, τόσο στα Βαλκάνια όσο και διεθνώς. Δεν κατέστη εφικτό, εξαιτίας του λαϊκισμού και ενός υποδαυλιζόμενου «εθνικισμού» που κυριάρχησαν όλα αυτά τα χρόνια , κάτω από... θρησκευτικά λάβαρα και «αιματοβαμμένες σημαίες».
Αποτέλεσμα; Η ακραία και ανεξέλεγκτη έκρηξη εθνικιστικού λαϊκισμού και αδιαλλαξίας στη γειτονική χώρα (την οποία με την δική μας αδιάλλακτη στάση μεταβάλλαμε από «κρατίδιο» σε κράτος με διεθνή απήχηση και υποστηρικτές...) και η ψευδής επικράτηση της αίσθησης ότι όποια ελληνική κυβέρνηση προχωρούσε σε συμβιβαστική λύση, θα διέπραττε εσχάτη προδοσία!
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, έγκαιρα και διορατικά, είχε διατυπώσει την άποψη ότι «σε 10 χρόνια, κανείς δεν θα θυμάται το όνομα...», και είχε επιχειρήσει να λύσει το θέμα ως πρωθυπουργός, με μια ονομασία που... ξανακουβεντιάζεται λίγο-πολύ και σήμερα! Το δάκρυ του...Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, και ο κοντόφθαλμος «πατριωτικός» οίστρος του Αντώνη Σαμαρά, δεν του το επέτρεψαν. Και τελικά, ανετράπη...
Και οι πολιτικοί αρχηγοί, στο περιβόητο Συμβούλιό τους του 1992, δεσμεύθηκαν στην μη χρήση του όρου «Μακεδονία» και παραγώγων της, που επικαλείται και σήμερα (25 χρόνια μετά, στην διάρκεια των οποίων ολόκληρος ο κόσμος ήρθε τα πάνω-κάτω!) για τους δικούς του μικροκομματικούς λόγους και ο κ. Καμμένος, «ξεχνώντας» βολικά ότι και ο ίδιος, ως βουλευτής της ΝΔ, είχε συμφωνήσει το 1997 στην συμφωνία όλων των πολιτικών κομμάτων ν αναζητήσουν λύση με σύνθετη ονομασία, στην οποία θα περιλαμβανόταν και ο όρος «Μακεδονία»...
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σωστά και με ρεαλιστική θεώρηση των πραγμάτων, επιζητεί λύση του προβλήματος. Ιδίως στη συγκεκριμένη συγκυρία που και τα Σκόπια εμφανίζονται διατεθειμένα για ρεαλιστικό συμβιβασμό.
Έχει, βεβαίως, σημασία ποια λύση συζητά και μεθοδεύει η κυβέρνηση, σε ποιο όνομα είναι διατεθειμένη να συμφωνήσει. Και φέρει μεγάλη ευθύνη, ως προς αυτό. Θα ήταν προκλητικό και μη ρεαλιστικό να εμφανισθεί «ενδοτική» σε κάποιο όνομα που θα φορτίσει με αντιδράσεις τους «εθναμύντορες», άσχετο με το πώς και από ποιους σχηματίσθηκαν με τα χρόνια οι δυνάμεις τους. Ο Θόδωρος Πάγκαλος, επανέφερε την παλιά πρότασή του να συμφωνηθεί το όνομα «Μακεδονική Δημοκρατία των Σκοπίων», η οποία στον χρόνο θα επικρατήσει ως «Δημοκρατία των Σκοπίων». Ρεαλιστική πρόταση.
Υπεύθυνη στάση, όμως, καλείται να επιδείξει και η ΝΔ. Το συγκεκριμένο ζήτημα, ταλανίζει την χώρα επί ένα τέταρτο του αιώνα! Και δεν προσφέρεται για στείρα αντιπολίτευση. Ιδίως η ΝΔ υπό την σημερινή ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος αναδείχθηκε στην θέση αυτή από τον κόσμο, και όχι από τους κομματικούς μηχανισμούς, για να εκσυγχρονίσει και να μεταρρυθμίσει το κόμμα, να το «ξεσκονίσει» από τον λαϊκισμό, τις ξεπερασμένες αντιλήψεις, τις εμμονές σε «αρχές» που στην πραγματικότητα την αποδυνάμωσαν και της αφαίρεσαν αξιοπιστία. Και ως αυριανή πιθανή κυβέρνηση να αλλάξει την εικόνα της Ελλάδος, οικονομικά, κοινωνικά και διπλωματικά, να την καταστήσει μέρος της λύσης των προβλημάτων, της περιοχής και ευρύτερα, και όχι παράγοντα δημιουργίας ή διαιώνισής τους.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει δεκάδες τομείς στους οποίους μπορεί και οφείλει να ασκήσει την σκληρότερη αντιπολίτευση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που και αυτή φλέρταρε και φλερτάρει με τον λαϊκισμό. Το θέμα των Σκοπίων, όχι μόνο δεν προσφέρεται, αλλά θα είναι και εθνικά επιζήμιο και για τώρα και για το μέλλον, αν το επιχειρήσει.
Είναι αδιανόητο λάθος για έναν δυνάμει πρωθυπουργό που ευαγγελίζεται τον ρεαλισμό και την υπευθυνότητα, να καταφεύγει για λόγους ευκαιριακής αντιπολίτευσης (αλλά και εξασφάλισης «νηνεμίας» στο εσωτερικό του...) σε μικροπολιτικά παιγνίδια του τύπου, «αν όχι ο Καμμένος, ούτε κι’ εγώ...». Δίνοντας, έτσι, την ευκαιρία στον κ. Τσίπρα να τον εκθέτει, αντιτείνοντας του «άσε τον Καμμένο, πες μας την δική σου θέση...»!
Την ίδια μικροπολιτικάντικη στάση, δείχνει να ασπάζεται και το νεοσύστατο κόμμα «Κίνημα Αλλαγής»- και προφανώς προκαλούνται και σ’ αυτό εσωτερικοί τριγμοί, καθώς ο κ. Θεοδωράκης μάλλον εμφορείται από ρεαλισμό και συμβιβαστική διάθεση στο θέμα. Η κ. Γεννηματά, εμφανίζεται διατεθειμένη για τους δικούς της λόγους (των... ίσων αποστάσεων μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ), να μην συμφωνήσει σε μια ρεαλιστική λύση, αν δεν την προσυπογράψει και ο Καμμένος. Τα λάθη, λόγω λαϊκίστικου καιροσκοπισμού, του Ανδρέα Παπανδρέου με τα... εμπάργκο στα Σκόπια και των διακηρύξεων στα παραληρούντα πλήθη στην Θεσσαλονίκη ότι «κανένα όνομα δεν θα γίνει παραδεκτό αν περιλαμβάνει την λέξη Μακεδονία ή οποιοδήποτε παράγωγο...» δεν φαίνεται να την δίδαξαν το παραμικρό...
Γιατί, εν τέλει, τα μικροπολιτικά παιχνίδια με την εξωτερική μας πολιτική μόνο μπελάδες μπορούν να δημιουργήσουν στη χώρα, έστω κι αν βολεύουν προσωρινά τη μικροπολιτική των κομμάτων.