Ο Πέτρος Κωστόπουλος κάνει την αυτοκριτική του για την πτώση της ΙΜΑΚΟ, δηλώνει πως εκείνος φταίει για όλα αναλαμβάνοντας την ευθύνη που του αναλογεί «στο τέλος μίας εποχής», όπως λέει.
Ο πρώην ισχυρός εκδότης σε συνέντευξη του στο Πρώτο Θέμα μιλάει για τα εικοσιπέντε χρόνια που έζησε στο χώρο των εκδόσεων, για τη διαδρομή που τον απογείωσε και τον προσγείωσε απότομα. Υποστηρίζει πως εκείνος φταίει γιατί δεν φρόντισε όταν δημιούργησε την εταιρεία να της δώσει μία δομή για να αντέξει σε δύσκολες συνθήκες. «Η ΙΜΑΚΟ παρασύρθηκε από την ευφορία των 90s, από τη ραγδαία αύξηση της διαφήμισης. Έτσι παρασύρθηκα σε δαπάνες που δεν έπρεπε να είχαν γίνει, στον παράλογο αριθμό υπαλλήλων και στους υψηλούς μισθούς που επέβαλε η βιομηχανία και ο ανταγωνισμός της τηλεόρασης».
Ο Πέτρος Κωστόπουλος απαντά και στο γιατί δε θέλησε να προσφύγει στο άρθρο 99. «Να πάω και να κοροϊδέψω ποιον; Εμένα ή τους άλλους; Το μόνο που θα γινόταν σε μία τέτοια περίπτωση θα είχε ως αποτέλεσμα να αυξάνω τα χρέη. Μόνο καρκίνο δεν έβγαλα τα δύο τελευταία χρόνια, βάζοντας λεφτά τη μία μέρα και χάνοντας τα την άλλη. Ναι, λάθος έκανα. Έπρεπε να έχω σταματήσει την προσπάθεια. Δεν ξέρω πως σκατά γίνεται κάθε φορά, αλλά από όσες συμβουλές μου δίνουν οι άλλοι άνθρωποι εγώ πάντα διάλεγα τις χειρότερες».
Ο ίδιος κατάλαβε πως το οριστικό τέλος της ΙΜΑΚΟ είχε έρθει πέρυσι στα τέλη Φεβρουαρίου. «Τότε το διαπιστώσαμε. Όταν στην ΙΜΑΚΟ περιμέναμε μία επιπλέον 15% πτώση και αυτή έφτασε το 40%. Θυμάμαι ότι όταν μου το ανακοίνωσε ο οικονομικός μου διευθυντής έπαθα ψυχολογικό breakdown».
Τότε ήταν που έμαθε τι είναι η κατάθλιψη, «νόμιζα ότι ήταν μία μεγάλη στενοχώρια που μετά από λίγο καιρό σου περνάει. Επαθα κλινική κατάθλιψη μέσα σε μία ημέρα. Με έπιασε τρόμος, φόβος για κάθε τηλέφωνο που χτύπαγε, δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι και κρυβόμουν κάτω από τα σκεπάσματα. Δεν μπορούσα να ανέβω σκάλες γιατί ο εγκέφαλος μου δεν επικοινωνούσε μα τα πόδια μου... Η Τζένη είχε πάθει πλάκα βλέποντας τον άντρα της μετά από 18 χρόνια γάμου να είναι σαν σκιαγμένο κουνέλι».
Ο Πέτρος Κωστόπουλος αναφερόμενος στις ευθύνες που του καταλογίζουν ότι εκείνος έφερε το lifestyle στην Ελλάδα απαντά πως «Δεν είμαι εγώ αυτός που αβαντάριζε το Καγιέν, το χρυσό ρολόι και το πρώτο τραπέζι - πίστα, πράγματα που τα έχω ξεσκίσει στο κράξιμο. Σαφώς και έχω ευθύνες με την έννοια ως λογικός και μορφωμένος άνθρωπος έπρεπε να καταλάβω που πήγαινε το βιολί. Αλλά όσο το κατάλαβαν δέκα εκατομμύρια Έλληνες, άλλο τόσο το κατάλαβα και εγώ».
Αναφερόμενος στην εποχή των 90s λέει πως η Ελλάδα δεν μπορούσε να ζει με το lifestyle του 80 και του 70 όταν «άρχισαν τα λεφτά να τρέχουν στους δρόμους με το τσουβάλι, Τα δανεικά». Μάλιστα αναφέρει χαρακτηριστικά «θυμάμαι τους παρκαδόρους να είναι κολλημένοι στο τηλέφωνο με τον χρηματιστή τους και με μία οικονομική εφημερίδα παραμάσχαλα. Εχω ένα φίλο που το 98-99 δούλευε σε οικονομική εφημερίδα και κάποιες πληροφορίες που έπιανε στον αέρα για μετοχές που θα κάλπαζαν τις παίζαμε κορόνα - γράμματα αν θα αγοράσουμε με αέρα Καμπά ή Κεράνη για να κονομήσουμε κανά εκατομμύριο δραχμές την ημέρα. Ποιος λοιπόν, κορόιδευε ποιον;... Όπως και να ναι παίρνω το μερίδιο μου σε οποιαδήποτε ευθύνη θέλουν να μου καταλογίσουν, αλλά να μη λέμε και μαλακίες κιόλας. Αν είναι έτσι με μένα, κάποιους πρέπει να τους κρεμάσουν στο Σύνταγμα».
Φυσικά από τη συνέντευξη δεν θα μπορούσε να απουσιάσει και η Μύκονος, με τον Πέτρο Κωστόπουλο να λέει πως «στη Μύκονο μετά το '95 άρχισαν να πλακώνονται όλοι. Νεόκοσμοι, νεόπλουτοι, όλα τα ''νούμερα'' της χώρας, οι βίζιτες, οι της προσκολλήσεως και οι ''καραγκιόζηδες'' των πλουσίων. Σύμβολο ολωνών τους ήταν πόσο υψηλό λογαριασμό θα πλήρωναν στα εστιατόρια, κι εκεί μάσησα και είμαι απαράδεκτος γι' αυτό. Γιατί με τα χρόνια η κατάσταση έγινε εμετική και εγώ μέρος του θιάσου».
Ο ίδιος δηλώνει πως στον Τύπο θα ήθελε να επιστρέψει για ένα και μόνο λόγο για την οικογένεια του. «Στις κόρες μου που είναι μεγαλύτερες έχουμε μιλήσει με την Τζένη εδώ και καιρό και ξέρουν πάρα πολύ καλά που βρισκόμαστε σήμερα. Μου έγραψαν δύο πανγλυκες κάρτες που μου λένε πόσο πιστεύουν σε μένα και ότι θα τα ξανακαταφέρω. Ο πιτσιρικά δεν έχει ανάγκη νομίζει πως είμαι ο πραγματικός Μπάτμαν και αυτός ο Ρόμπιν».
Κλείνοντας επισημαίνει «Ο άνθρωπος που φαλιρεί πρώτα μπαίνει στην άρνηση ότι μπορεί να του συμβαίνει αυτό, μετά περνάει στην αποδοχή, στην κατάθλιψη, κατόπιν παίρνει μία κόλλα χαρτί, τραβάει μία γραμμή στη μέση και γράφει ονόματα δεξιά και αριστερά. Και είμαι ευτυχής γιατί ανακάλυψα πως ότι κάποιο άνδρες και φίλοι τίμησαν αυτή την περίοδο αυτό που λέγεται ανδρική φιλιά.... Τελειώνοντας πιστεύω ότι όλο το αρνητικό που τρώω από κάποιους τώρα, δεν έχει καμία σχέση με τη δουλειά μου, όπως προσπαθούν να πουν. Έχει σχέση με μένα και τη ζωή που έζησα».