Η Μίνα Αδαμάκη έχει διαγράψει τη δική της πορεία: Μικροσκοπική, με μια ευελιξία σώματος και σκέψης, πορεύεται με σταθερή αφετηρία το Θέατρο Τέχνης, που καθόρισε τη ζωή της. Και τώρα κάνει «Come back», αν και δεν είχε φύγει ποτέ….
«Η μαμά μου ήθελε να με βγάλει Χαρούλα. Ημουν ένα ανοιχτό, χαρούμενο παιδί. Πήρα όμως το όνομα της γιαγιάς μου, από την πλευρά της μητέρας μου, Ασημίνα - Μίνα. Πέρασα ωραία παιδικά χρόνια, φωτεινά. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Βόλο. Είχα την αποδοχή όλων. Στην Αθήνα ήρθα για να σπουδάσω.
Τα καλοκαίρια πηγαίναμε στο Πήλιο, κυρίως στη Μακρυνίτσα, το χωριό του πατέρα μου που το λάτρευε αλλά και στο Μούρεσι, της μητέρας μου. Αν και με πόνεσε πολύ, πουλήσαμε τα σπίτια στο Πήλιο. Πρέπει να έχεις χρόνο να πηγαίνεις και πολλά λεφτά για να τα συντηρείς κι εμείς οι καλλιτέχνες δεν έχουμε. Ούτε στον Βόλο πηγαίνω πια συχνά. Η παιδική, κολλητή μου φίλη, ήταν εδώ στην Αθήνα. Την έχασα πρόσφατα.
«Οι έρωτες καθόρισαν τη ζωή μου. Αναζητούσα πάντα κάτι έντονο. Το κλίμα ήταν πιο ανοιχτό τότε. Ηταν όμορφα. Συνέβαιναν πολλά γύρω μας, δεν τα προλαβαίναμε. Οταν είχα μια σχέση ήμουν μέσα στη σχέση. Αλλά δεν έκανα ούτε γάμο ούτε παιδιά. Ηταν επιλογή μου, αν και μου έτυχαν περιπτώσεις που με ενδιέφεραν. Κάποια στιγμή με απασχόλησε, για λίγο, το θέμα παιδί, αλλά γρήγορα το άφησα. Δεν ήμουν γι΄αυτά».
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη της Μίνας Αδαμάκη στο Bovary.gr