Μια ευχάριστη έκπληξη επιφύλαξε λίγες μέρες πριν από τις γιορτές ο Στέλιος Μάινας, σε βορειοελλαδίτες -κυρίως- θεατρόφιλους, παρουσιάζοντας τη μουσική - θεατρική παράσταση, προάγγελο των Χριστουγέννων, με τίτλο:«Ο Στέλιος Μάινας συναντά τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη».
Ο δημοφιλής ηθοποιός υπό τους ήχους των ψαλτάδων και μουσικών Κώστα Κωσταντάτου και Ουρανίας Πάτζιου, σε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα, διάβαζε μερικά από τα αριστουργηματικά διηγήματα του ονομαζόμενου «άγιου των ελληνικών γραμμάτων».
Ξεκινώντας από τα Γιάννενα στις 9 Δεκεμβρίου ο Στέλιος Μάινας παρουσίασε την παραπάνω παράσταση διαδοχικά στην Πτολεμαΐδα, τη Φλώρινα, τη Νάουσα, τη Θεσσαλονίκη, τη Δράμα, την Καβάλα, την Κομοτηνή, την Κοζάνη, το Κιλκίς, την Αριδαία και τη Μυτιλήνη.
Σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων χαρακτήρισε τον Παπαδιαμάντη «γνήσιο εκφραστή μιας ελληνικότητας που σημαίνει ταπεινότητα, λιτότητα, εσωτερικότητα, διαύγεια, καθαρότητα», εξηγώντας τους λόγους που τον ώθησαν να… συναντήσει επί σκηνής τον «άγιο των ελληνικών γραμμάτων».
Ακολουθεί η συνέντευξη του Στέλιου Μάινα στον Νίκο Γιώτη για το Αθηναϊκό-Μακεδονικό πρακτορείο Ειδήσεων:
- Πώς αποφασίσατε να... συναντήσετε τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη επί σκηνής;
Τον Παπαδιαμάντη δεν τον αποκάλεσαν τυχαία «άγιο των ελληνικών γραμμάτων», επειδή όλα τα διηγήματά του, τα μετέφερε με ένα δόσιμο ψυχής και με μία εσωτερικότητα που ταιριάζει σ' αυτό που λέμε «στη δική μας ελληνικότητα». Δηλαδή ο Παπαδιαμάντης είναι ο γνήσιος εκφραστής μιας ελληνικότητας που σημαίνει ταπεινότητα, λιτότητα, εσωτερικότητα, διαύγεια, καθαρότητα δηλαδή και δυναμική. Αυτά είναι βασικά μας χαρακτηριστικά αν θέλετε, και δεν το λέω με περηφάνια ότι αυτός είναι ο λαός μας, αλλά ότι αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του λαού μας. Ο Παπαδιαμάντης λοιπόν ήταν έτσι ως άνθρωπος. Ένας κοσμοκαλόγερος -"ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων"- αλλά αυτό το κλίμα το μετέφερε και στα διηγήματά του, στο έργο του. Ολόκληρο το έργο του διαπνέεται απ' αυτήν την εσωτερική δυναμική. Αυτό λοιπόν προσπαθήσαμε να κάνουμε μαζί με τον Κώστα Κωνσταντάτο και την Ουρανία Πάτζιου που τραγουδάνε και παίζουνε όργανα μεταφέροντας αυτό το κλίμα της δημοτικής μας παράδοσης -γιατί παίζουν και δημοτικά τραγούδια κι όχι μόνον- μαζί με το λόγο του Παπαδιαμάντη που προσπαθώ να ερμηνεύσω εγώ, από τρία συγκλονιστικά διηγήματά του που είναι: «Η υπηρέτρα», «Το μοιρολόι της Φώκιας» και το «Έρως Ήρως». Τον καμβά των τριών αυτών διαφορετικών πραγμάτων εμείς παίζουμε εποχιακά στις γιορτές του Πάσχα και των Χριστουγέννων.
- Σε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα...
Κατανυκτικός είναι ο λόγος του Παπαδιαμάντη ούτως ή άλλως, οπότε και η ατμόσφαιρα είναι κατανυκτική.
- Πώς δέχεται το κοινό μία παράσταση όπως η συγκεκριμένη;
Συνταξιδεύει μαζί μας κι αυτός είναι και ο σκοπός της δουλειάς αυτής, να ταξιδεύουμε μαζί με το κοινό, δηλαδή να δίνουμε την αίσθηση ότι μαζί με το κοινό μεταφερόμαστε στον κόσμο του Παπαδιαμάντη, ταξιδεύουμε μαζί σ' έναν συγκλονιστικό κόσμο που μοιάζει πολύ με τη σημερινή εποχή. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα όταν έχει ανταπόκριση αυτή η παράσταση.
- Πότε την παρουσιάσατε πρώτη φορά;
Ξεκινήσαμε την παράσταση αυτή πριν από δύο χρόνια με τον Γιώργο Πουλίδη και τα παιδιά από έναν ιερό ναό! Κάναμε πρεμιέρα -και ήταν μεγάλη τύχη για μας- από τον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Θεράποντος Ζωγράφου, με τεράστια επιτυχία και ίσως ήταν η μόνη «παράσταση» που πέρασε το κατώφλι ενός ιερού ναού και στάθηκε στον άμβωνα. Και ο λόγος του Παπαδιαμάντη -το διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι- μπορεί πραγματικά να σταθεί ως ένας λόγος από άμβωνος...
- Ετοιμάζετε κάποια δουλειά που θα παρουσιάσετε κατά το νέο έτος, δηλαδή μετά την ολοκλήρωση της περιοδείας σας με τον «Παπαδιαμάντη»;
Βεβαίως. Έχω κάποια συγκεκριμένα σχέδια τα οποία όμως δεν θέλω να ανακοινώσω πριν ολοκληρωθούν, ώστε αν κάτι δεν πάει καλά και δεν υλοποιηθούν, να μην διαψεύσω αργότερα τον εαυτό μου...