Το απίστευτο επάγγελμα του Πούτιν πριν μπει στην KGB [εικόνες]

Με τον μύθο που έχει χτίσει ο Βλαντιμίρ Πούτιν τον ξέρουμε ως λάτρη των ακραίων σπορ, ο οποίος δεν φοβάται ούτε τις βαθιές θάλασσες, ούτε τα χιονισμένα ύψη, ούτε την στέπα της Σιβηρίας.
Ξέρουμε, επίσης, ότι έχει μαύρη ζώνη στο τζούντο από την εποχή που κέρδισε το πρωτάθλημα στο Λένινγκραντ, το 1976.

Αγνοούσαμε ωστόσο ότι ο Πούτιν ήταν κασκαντέρ στα νιάτα του, σε πατριωτικές ταινίες.

Το ρωσικό, ανεξάρτητο κανάλι Dojd («η βροχή»), το οποίο μεταδίδει μέσω ίντερνετ, ρώτησε πολλούς πρώην συντρόφους του Ρώσου προέδρου. Ολοι επιβεβαίωσαν ότι στη δεκαετία του 1970 ο νεαρός Βλαντιμίρ Πούτιν είχε παίξει σε πολλές ταινίες, θέτοντας τις αθλητικές του ικανότητες στην υπηρεσία κάποιων ηρωικών ταινιών για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με αντάλλαγμα δέκα ρούβλια την ημέρα.

Ενας από τους παλιούς φίλους του, ο Vassili Shestakov, θυμήθηκε δύο από τις ταινίες στις οποίες έπαιξε ο Πούτιν: «Blocus» και «Η διμοιρία του Izhorski», ξεχνούσε το όνομα μια τρίτης. Πάντα έπαιζε έναν ρώσο ή γερμανό στρατιώτη. «Ο Πούτιν ποτέ δεν μπήκε σε ρόλους φασίστα», δήλωσε ο πρώην φίλος του Alexandre Massarski.
Ερωτηθείς από το κανάλι Dojd για την καριέρα που έκανε ως κασκαντέρ ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο εκπρόσωπος τύπου της ρωσικής προεδρίας, Dmitri Peskov, απάντησε ότι δεν γνώριζε κάτι.

Το κύκλωμα του τζούντο
Εκείνη την εποχή, ο νεαρός Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς δεν είχε ακόμη διασυνδέσεις με την KGB. Περνούσε τη μέρα του στην πίσω αυλή του δημόσιου διαμερίσματος που είχαν οι γονείς του, στο Λένινγκραντ. Το τζούντο ήταν ένας τρόπος για να ξεφύγει από την γκρίζα καθημερινότητα και από τους πειρασμούς της μικρο-εγκληματικότητας. Το τζούντο επέτρεπε επίσης σε κάποιον κοντό και αδύνατο άνδρα, όπως ήταν εκείνος, να μην φοβάται τους πιο ρωμαλέους.

Οι σχέσεις που έχτισε εκείνη την εποχή διατηρήθηκαν με τα χρόνια. Εγιναν μάλιστα ένα είδος κυκλώματος το οποίο ο δημοσιογράφος των New York Times Steven Lee Myers αποκαλεί «Τζουντοκρατία», στη βιογραφία του για τον Ρώσο πρόεδρο (The New Tsar: The Rise and the Reign of Vladimir Poutine).

Υπό την καθοδήγηση κάποιου Anatoli Rakhline, οι νεαροί μάθαιναν τζούντο αλλά και sambo (ακρωνύμιο στα ρωσικά που σημαίνει «άμυνα χωρίς όπλο»), κάτι μεταξύ τζούντο και μποξ, το οποίο είχε εισαχθεί στον Κόκκινο Στρατό στις δεκαετίες 1920-1930. Η αγάπη του Πούτιν για τον προπονητή του συνεχίστηκε ακόμη και όταν ο νεαρός άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλιά της εξουσίας. Το 2013, στην κηδεία του προπονητή Rakhline, που θεωρούσε τον εαυτό του «δεύτερο πατέρα του Πούτιν», για πρώτη φορά ο Ρώσος πρόεδρος, ο οποίος θεωρείται «κρύο αίμα», είχε δώσει κάποια σημάδια συγκίνησης.

Η «συμμορία» του τζούντο και της KGB
Αυτή η «συμμορία» του τζούντο είναι μαζί με την KGB τα δύο κλειδιά του συστήματος Πούτιν. Εκτός από τους φίλους του Massarski και Shestakov που προαναφέρθηκαν, στην «συμμορία» ανήκουν επίσης τα αδέλφια Rotenberg, ο Arkadi και ο Boris, οι οποίοι προέρχονται από μια καλή οικογένεια της σοβιετικής νομενλατούρας. Στο γυμναστήριο του Rakhline, όλοι αυτοί οι έφηβοι ήταν αχώριστοι .

Σήμερα, ο Arkadi Rotenberg οφείλει την τεράστια περιουσία του σε εκείνον που τότε ήταν παρτενέρ του στο τζούντο. Χάρη στον Πούτιν έγινε ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη Ρωσία και το όνομά του βρίσκεται στα Panama Papers. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, η περιουσία του κυμαίνεται στα 1,5 με 4 δις δολάρια. Μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι persona non grata στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στις ΗΠΑ.

Μόλις είχε πρωτογίνει πρωθυπουργός με απόφαση του Γιέλτσιν, λίγους μήνες πριν γίνει πρόεδρος, ο Βλαντιμίρ Πούτιν είχε ιδρύσει, το 1999, μια δημόσια επιχείρηση πώλησης βότκας, την Rosspiritprom, και είχε θέσει επικεφαλής τον Rotenberg. Η εταιρεία ήλεγχε πάνω από το ήμισυ της αγοράς ενός ποτού που παραμένει εξαιρετικά δημοφιλές στην Ρωσία. Με τα κέρδη που κατέγραψε από μερικές αγοραπωλησίες με την Gazprom, ο Arkadi Rotenberg ίδρυσε δική του τράπεζα και εταιρεία κατασκευής δημοσίων έργων.

Αυτή η εταιρεία του, με την επωνυμία Stroigazmontach, ανέλαβε το έργο κατασκευής της γέφυρας και της σιδηροδρομικής γραμμής στο Kerch, εκεί που χωρίζεται η Κριμαία από την Ρωσία. Το 2016, το περιοδικό Forbes αποκαλούσε τον Arkadi Rotenberg «βασιλιά των δημοσίων έργων».

Ο προπονητής τους στο τζούντο Anatoli Rakhline, που τους γνώριζε όλους αυτούς από τότε που ήταν δέκα ετών, είχε δίκιο όταν έλεγε: «Ο Πούτιν δεν αξιοποιεί τους φίλους του από την Αγία Πετρούπολη γιατί έχουν ωραία μάτια, αλλά γιατί εμπιστεύεται μόνο ανθρώπους που τον στήριξαν και του είναι πιστοί», είχε δηλώσει στην κυβερνητική εφημερίδα Izvestia.

Ο Vassili Shestakov υπήρξε βουλευτής του Πούτιν, ένας από τα ιδρυτικά μέλη του πρώτου κόμματος που ίδρυσε ο Ρώσος πρόεδρος και στη συνέχεια μεταπήδησε στο «Δίκαιη Ρωσία», το δεύτερο κόμμα της χώρας που στηρίζει ...τον Πούτιν. Το 2004, μαζί με τον Πούτιν έγραψε το βιβλίο Judo, History, Theory, Practice.

Ο Πούτιν στην KGB

Στην Αγία Πετρούπολη, το 1991, ο Χένρι Κίσινγκερ, πρώην υπουργός Εξωτερικών των αμερικανών προέδρων Νίξον και Φορντ, λέει απευθυνόμενος στον Βλαντιμίρ Πούτιν, αντιδήμαρχο στην πόλη:

Χένρι Κίσινγκερ: Από πότε εργάζεστε εδώ;
Βλαντιμίρ Πούτιν: Εδώ κι ένα χρόνο.
ΧΚ: Και πριν από το δημαρχείο του Λένινγκραντ;
ΒΠ: Σπούδαζα στο πανεπιστήμιο
ΧΚ: Και πριν το πανεπιστήμιο;
ΒΠ: Ημουν στο στρατό.
ΧΚ: Σε ποιά μονάδα;
ΒΠ: Δούλευα στις μυστικές υπηρεσίες.
ΧΚ: Δουλέψατε και στο εξωτερικό;
ΒΠ: Ναι, στη Γερμανία.
ΧΚ: Δυτική ή Ανατολική;
ΒΠ: Ανατολική.
ΧΚ: Ολοι οι άνθρωποι με ικανότητες άρχισαν στις μυστικές υπηρεσίες. Κι εγώ, απάντησε ο Χένρι Κίσινγκερ, ο οποίος υπηρέτησε στις στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες το 1945, στη Γερμανία.

Το όνειρο για την KGB
Στην πραγματικότητα, ο Πούτιν είχε μια μέτρια καριέρα στην KGB. Αλλά το πέρασμά του από εκεί έχτισε τη φήμη του και εξηγεί την θεαματική του άνοδο μεταξύ 1990 και 2000, την περιφρόνησή του για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις δολοφονίες δημοσιογράφων, τις βίαιες αποφάσεις για την Τσετσενία, την Γεωργία και την Ουκρανία, τις ανδροπρεπείς πόζες.
Ο Πούτιν πέρασε 16 χρόνια από τη ζωή του στην KGB, από το 1975 ως το 1991, αλλά εκτελούσε δευτερεύουσες δουλειές. Εμεινε μόνο πέντε χρόνια στο εξωτερικό, και όχι στη Δύση. Εφυγε αθόρυβα απο την KGB το 1991.

Για τον Πούτιν, η KGB ήταν ένα όνειρο νεότητας. Πολλά βιβλία και κυρίως μια ταινία τον σημάδεψαν, όπως πολλούς νέους της γενιάς του: «Η Ασπίδα και το Ξίφος», τίτλος που θυμίζει τα σύμβολα της KGB. Το διάβασε σε ηλικία 16 ετών. Αφορά την πολιορκία του Λένινγκραντ, στην οποία πολέμησε και τραυματίστηκε και ο πατέρας του.
Ωστόσο, αρχικά ήθελε να γίνει πιλότος ή να υπηρετήσει στο Ναυτικό. Τα βιβλία και οι ταινίες για κατασκόπους άλλαξαν τα σχέδιά του.

«Ηθελα να εργαστώ στις μυστικές υπηρεσίες. Ηταν ένα όνειρο, αλλά μου φαινόταν απραγματοποίητο, σαν να ήθελα να πάω στον πλανήτη Αρη», έχει δηλώσει ο ίδιος.
Ξεκίνησε τότε σπουδές Νομικής στο Λένινγκραντ. Στο πανεπιστήμιο περίμενε τέσσερα χρόνια για να μπει στην KGB. Ο θρύλος λέει ότι έλαβε ένα ανώνυμο τηλεφώνημα, μια μέρα και του έδωσαν ραντεβού στο χολ του πανεπιστημίου.
«Ολα είναι εντάξει Βολόντια. Τι θα έλεγες αν σε παίρναμε στις μυστικές υπηρεσίες;», του είπε ο ανώνυμος και ο Πούτιν δεν δίστασε ούτε ένα λεπτό.