Slate: Είναι καιρός να τελειώνουμε με τον μύθο της Παριζιάνας [εικόνες]

Ενα ριζοσπαστικό άρθρο δημοσίευσε το έγκριτο σάιτ Slate, το οποίο αποδομεί το προφίλ της τέλειας Παριζιάνας-πρότυπο και εξηγεί γιατί κάτι τέτοιο πραγματικά δεν υφίσταται.

«Ντυθείτε σαν Παριζιάνα. Διακοσμήστε το διαμέρισμά σας σαν Παριζιάνα. Φάτε σαν Παριζιάνα. Αγαπήστε σαν Παριζιάνα. Ολα αυτά πρέπει να σταματήσουν», γράφει το σάιτ και συνεχίζει:

«Στην αρχή, αυτός ο θαυμασμός από το πουθενά, ήταν μάλλον κολακευτικός. Ολες οι Αμερικανίδες, οι Κινέζες και οι Αγγλίδες ήθελαν να μοιάσουν με την Παριζιάνα, ένα μυθικό δημιούργημα, με απαράμιλλη κομψότητα, λεπτή σιλουέτα και φυσική ομορφιά.
Ο μύθος της Παριζιάνας έφτασε σε σημείο να μπει στο Πάνθεον των γαλλικών αξιών, μαζί με τον Διαφωτισμό, την διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου, την Μαρί Κιουρί, τον Μαλρό, τον Καμύ, την Σιμόν Βέιλ και τόσους άλλους.

Η πρώτη που κατάλαβε την εμπορική αξία του μύθου της Παριζιάνας ήταν η Mireille Guiliano, πρώην ιδιοκτήτρια μιας μεγάλης μάρκας σαμπάνιας, η οποία κατανόησε ότι οι Αμερικανίδες τρελαίνονταν να το πιστεύουν.
Ετσι, το 2005 έγραψε το βιβλίο «Αυτές οι Γαλλίδες που δεν παχαίνουν». Το βιβλίο κυκλοφόρησε σε 42 χώρες, μεταφράστηκε σε 37 γλώσσες, πουλήθηκε σε 3 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και έγινε best-seller στις ΗΠΑ, ακριβώς πίσω από τον Harry Potter.

Η επιτυχία του βιβλίου βασίζεται σε συνταγές-θαύματα: «Το ψωμί, η σαμπάνια, η σοκολάτα και ο έρωτας είναι τα κλειδιά για μια ισορροπημένη ζωή και διατροφή», γράφει χαρακτηριστικά.

Περιέργως, η Mireille δεν αναφέρει πουθενά τις Γαλλίδες που μισούν το σώμα τους, κάνουν εμετό για να αδυνατίσουν ή ακολουθούν δίαιτες, απλά και μόνο επειδή ο Karl Lagerfeld δήλωσε μια μέρα: «Οι τρύπες στο ασφαλιστικό δημιουργήθηκαν γιατί οι χοντροί άνθρωποι αρρωσταίνουν».

Η Mireille ακολούθησε το δικό της μονοπάτι. Το επόμενο βιβλίο της είχε τίτλο «Αυτές οι Γαλλίδες που δεν γερνάνε» στο οποίο εξηγούσε ότι το λίφτινγκ και η αισθητική χειρουργική δεν κάνουν τίποτα μπροστά στα μυστικά των γυναικών του Παρισιού!

Και, τότε, πώς εξηγείται η έρευνα του Παρατηρητηρίου Υγείας, του 2014, ότι «Στις 400 000 αισθητικές επεμβάσεις που διενεργούνται κάθε χρόνο στη Γαλλία, η επίπεδη κοιλιά είναι η δεύτερη προτεραιότητα των γυναικών, ιδίως στις ηλικίες από 25 ως 34 ετών. Η λιποαναρρόφηση και οι επεμβάσεις για κυτταρίτιδα χρησιμοποιούνται για να επιτευχθεί το αποτέλεσμα. Οι επεμβάσεις για την καταπολέμηση των ρυτίδων βρίσκονται επίσης στο top 3 των συχνότερων χειρουργείων, μαζί με το λίφτινγκ και τα ενέσιμα Botox»;

Αλλά οι στατιστικές δεν ενδιαφέρουν, όπως φαίνεται. Δεν ενδιαφέρει αν οι Παριζιάνες δεν φοράνε όλες Dior αλλά Desigual. Δεν ενδιαφέρει αν οι Παριζιάνες είναι κυρίως παχουλές. Μόνο ο μύθος ενδιαφέρει. Δηλαδή η Γαλλία του Christian Dior, του Guerlain, του LVMH με μια δόση από sixties, με Κατρίν Ντενέβ, Μπριζίτ Μπαρντό, Μαριόν Κοτιγιάρ, Βανέσα Παραντί κλπ.

Ετσι γεννήθηκε ο μύθος και την δάδα πήρε η αξεπέραστη Inès de La Fressange, ιέρεια της γαλλικής κομψότητας και πρώην μοντέλο, η οποία αναφέρει στο σάιτ της σειράς ρούχων που λανσάρει:
«Η Inès ενσαρκώνει ένα πλήρες στιλ ζωής, μια γλυκιά μείξη ανάμεσα στην χαρούμενη πολυτέλεια και το μποέμ πνεύμα, τα οποία αναγνωρίζονται σε όλο τον κόσμο».

Το 2010, το πρώην μοντέλο δημοσίευσε το βιβλίο La Parisienne, το οποίο πούλησε 150 000 αντίτυπα στη Γαλλία και 1 εκατομμύριο αντίτυπα στον κόσμο. Ο κόσμος της Inès, η οποία γεννήθηκε «στον Σεν Τροπέ», όπως αναφέρει, είναι απλός σαν ένα ταξίδι στην Ντοβίλ, με τζην και μαρινιέρα συνδιασμένα με μοκασίνια Tod’s: «να είστε ροκ και ποτέ μπουρζουά», είναι το σύνθημά της. Οι συμβουλές της συνδιάζονται με σκίτσα στα οποία η Παριζιάνα είναι πάντα ψηλή και λεπτή (ίσως γιατί τρέφεται με τον φρέσκο αέρα της γαλλικής πρωτεύουσας και με εκθέσεις στα Μουσεία).

Ενα άλλο εθνικό μνημείο της κομψότητας χωρίς κόπο είναι σίγουρα η Garance Doré, αρχιέρεια του καλού γούστου και μπλόγκερ. Το 2015 δημοσίευσε το βιβλίο Love x Style x Life, με το οποίο φιλοδοξεί, όπως γράφει, να βοηθήσει τις γυναίκες να είναι «όμορφες απ’έξω κι από μέσα». Οχι, δεν συμβουλεύει τις γυναίκες να τρώνε φυτικές ίνες αλλά να αγοράζουν τα ρούχα που πουλάει στο σάιτ της, όπως ένα καφτάνι αξίας 420 ευρώ.

Ναι, πράγματι, όταν μια γυναίκα θέλει να αγοράσει ένα καινούριο τζιν, πρέπει να ακούει την σοφή Garance που επαναλαμβάνει ότι «το αληθινό στιλ έρχεται από μέσα».

Είναι προφανές ότι «η Παριζιάνα» έγινε ένα εργαλείο μάρκετινγκ που αναζωογονεί τα νούμερα της γαλλικής βιομηχανίας ένδυσης και των εκδοτικών οίκων... Ετσι, για παράδειγμα, η Inès επαναπροωθεί την φίρμα ρούχων της, μετά την εκδοτική της επιτυχία, και στρέφεται τώρα στους άνδρες με το καινούριο βιβλίο της «Οι Παριζιάνοι», το οποίο κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 2017.

Και βρέχει ...βιβλία, φυσικά: «Ο έρωτας σύμφωνα με μια Παριζιάνα» (Florence Besson, Eva Amor και Claire Steilen), οι καλοί τρόποι με το βιβλίο «Σαβουάρ βιβρ της Παριζιάνας» (Laurence Caracalla ), το φαγητό με το βιβλίο «Τα αγαπημένα μαγαζιά μιας Παριζιάνας» (Élodie Rouge).

Οι στόχοι με τον καιρό πολλαπλασιάζονται: όσες Αμερικάνες, Κινέζες ή Γιαπωνέζες δεν έχουν το σωστό DNA δεν έχουν παρά να διαβάσουν το βιβλίο How to be a Parisian wherever you are, το οποίο έγραψε το μοντέλο Caroline de Maigret. Η συγγραφέας αγαπάει τα στερεότυπα, δηλαδή το τσιγάρο στο στόμα, τα καφέ του Παρισιού και το βιβλίο της έγινε best-seller από τους New York Times.

Την ζήλεψε η Sarah Lavoine, ιέρεια του καλού γούστου, η οποία μόλις εξέδωσε το βιβλίο Chez Moi: Decorating Your Home and Living like a Parisienne. Ναι, ακόμη και η Αμερικάνα που ζει στη Μινεσότα δικαιούται να διακοσμήσει το σαλόνι της σε στιλ γαλλικής εξοχής, με λεπτομέρειες από την νορβηγική φύση!

Προφανώς, οι Αμερικανίδες δεν έμειναν αδιάφορες από αυτό την κερδοφόρα μανία και άρχισαν μόνες τους να γράφουν σχετικά βιβλία: French Chic - The Secret to French Style, The French Capsule Wardrobe, How to Dress Like a French Woman, Une Femme française: The Seductive Style of French Women, κλπ.

Ταυτόχρονα, τα αμερικανικά γυναικεία σάιτ ρίχτηκαν με τα μούτρα στο θέμα της κομψής Γαλλίδας. Τα σάιτ The Cut και Allure κάνουν τα πάντα για να αποκωδικοποιήσουν τον μύθο της. Στο σάιτ της Goop, η Gwyneth Paltrow –γκουρού του lifestyle για τις γυναίκες που κερδίζουν 10 φορές τον μισθό σας- εκστασιάζεται για τα προϊόντα ομορφιάς που αγοράζει κανείς στα γαλλικά φαρμακεία. Μάλιστα, το σατυρικό σάιτ Reductress, έγραψε πρόσφατα ένα άρθρο για την μανία με την Παριζιάνα με τίτλο How to shit like a French woman.

Το αποκορύφωμα είναι η μπλόγκερ Jeanne Damas. Με 682.000 φαν στο Instagram, ένδειξη της επιρροής της στον κόσμο, μετά τις δεκάδες χιλιάδες πόζες, έβγαλε επιτέλους κι εκείνη βιβλίο τον Οκτώβριο του 2017. Με τίτλο À Paris, το it girl γράφει πορτρέτα γυναικών του Παρισιού που θα κάνουν όλες να ονειρεύονται.

Μια Παριζιάνα που προέρχεται, όπως αναφέρει, «από όλους τους ορίζοντες, όλες τις κοινωνικές τάξεις και όλες τις κουλτούρες». Μια Παριζιάνα που τρώει σαν την Nathalie Dumeix, η οποία είναι πολύ αδύνατη «παρότι παραγγέλνει αυγά μπρουγιέ, ζαμπόν και πατάτες σοτέ».

Η Παριζιάνα της Jeanne Damas είναι συνήθως ηθοποιός, πρώην μοντέλο, δημοσιογράφος, στυλίστρια, βιβλιοπώλης ή φωτογράφος. Μια Παριζιάνα που λέει και λίγο «fuck» στη ζωή, όπως η Sophie Fontanel, η οποία εξηγεί ότι περνάει «ένα μεγάλο μέρος του χρόνου στο κρεβάτι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εργάζομαι. Αυτό που χαρακτηρίζει τις Παριζιάνες, στην πραγματικότητα, είναι το cool».

(Εγώ πάλι πιστεύω ότι αυτό που χαρακτηρίζει τις Παριζιάνες είναι ότι ξυπνάνε στις 6:30 το πρωί, σκοτώνονται να προλάβουν το μετρό και είναι στη δουλειά ως τις 9 το βράδυ, αλλά τέλος πάντων).

Αυτό το βιβλίο είναι μια δήλωση αγάπης για το Παρίσι και βάζει το λιθαράκι του στο στερεότυπο της Παριζιάνας. Και παρότι η συγγραφέας δηλώνει ότι σιχαίνεται τους κανόνες αισθητικής, η Παριζιάνα της είναι πάντα καλοντυμένη, όμορφη και αδύνατη. Με άλλα λόγια, αν δουλεύετε σε τράπεζα, σε εστιατόριο ή στο δημόσιο, κι αν ζυγίζετε πάνω από 57 κιλά, δεν έχετε καμία ελπίδα να βρίσκεστε στο βιβλίο της Jeanne Damas ή να θεωρείστε Παριζιάνα.

Από μύθος, η Παριζιάνα έγινε τελικά καρικατούρα, σφιγμένη σε ένα κοστούμι υπερ-κωδικοποιημένο. Σίγουρα υπάρχουν γυναίκες στο Παρίσι σαν αυτές που περιγράφονται στα βιβλία, αλλά ανήκουν σε έναν κοινωνικό μικρόκοσμο που αποτελείται από μπουρζουά οικογένειες, μοδάτες νεαρές, κορίτσια απο τζάκι, με εισοδήματα.

Αλλά πόσο τελικά είναι ενοχλητικό και πληκτικό όλο αυτό το καλό γούστο, αυτό το στιλ χωρίς προσπάθεια, αυτή η διακριτική κομψότητα, αυτό το dressing που μοιάζει με στολή!

Το δικό μου Παρίσι, αυτό που ζω εδώ και 28 χρόνια, είναι επίσης το Παρίσι των γυναικών από διάφορες εθνότητες, από γυναίκες υπερβολικά και άσχημα βαμμένες, από γυναίκες που φορούν ακόμη επωμίδες, που βρωμάνε παλιομοδίτικα αρώματα. Από γυναίκες που έχουν αποτυχημένες περμανάντ, από γυναίκες που δεν είναι πάντα αδύνατες και όμορφες, από γυναίκες που αδιαφορούν αν θα έχουν μια Chanel στη ντουλάπα τους. Εν ολίγοις, γυναίκες που δεν μπαίνουν στα στενά κουτάκια ενός εμπορικού στερεότυπου.
Δεν εννοώ φυσικά ότι καταδικάζω τις γυναίκες που προσέχουν την εμφάνισή τους. Εγώ πρώτη την προσέχω, αλλά πιστεύω αυτό που γράφει η Mona Chollet στο βιβλίο της Beauté Fatale, les nouveaux visages de l’aliénation féminine: «Το όραμά μας για τη γυναίκα χωράει πια σε μια χούφτα χλιαρά και κομφορμιστικά κλισέ».
Είναι λοιπόν καιρός να πάψουμε να πιστεύουμε στη Γαλλίδα με το φυσικό σικ και την λεπτή σιλουέτα, με τα οποία μας έχουν σπάσει τα αυτιά εδώ και 10 χρόνια. Ισως είναι καιρός να θαυμάσουμε τις Γαλλίδες που είναι επιστήμονες, επαναστάτριες, διανοούμενες είτε φοράνε παλτό Burberry είτε όχι. Θάθελα μια μέρα να χτυπήσω «Γαλλίδες icons» στο google και να βρω πάνω πάνω στη λίστα τα ονόματα των Virginie Despentes, Simone Veil, Christiane Taubira, Julia Ducournau, Mercedes Erra, Léonora Miano, Fidji Simo…Γιατί η Γαλλίδα μπορεί να θέλετε να είναι κομψή, αλλά έχει κι άλλα ταλέντα, επιτέλους».