Τη φετινή θεατρική σεζόν, η Βίκυ Παπαδοπούλου πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Η λίμνη που δεν είναι πια».
Εκεί υποδύεται μια γυναίκα που λόγω μιας μεγάλης απώλειας και μη μπορώντας να αντέξει την πραγματικότητα, δημιουργεί μια δική της για να μπορέσει να επιβιώσει.
Ετσι, ζει η «Ιρένε» του έργου. Ομως, η Βίκυ Παπαδοπούλου μακριά από τη θεατρική σκηνή και τα τηλεοπτικά πλατό κοιτά τη ζωή κατάματα με την αλήθεια της και την αποδέχεται όπως ακριβώς είναι. Η ηθοποιός αφηγείται τη ζωή της στη BOVARY: τα παιδικά της χρόνια και όσα έμαθε, τις αναμνήσεις από τη συνεργασία της με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη πριν από 12 χρόνια που πέρασαν γρήγορα, πράγματα που τόλμησε και προσπέρασε, όσα δεν γνωρίζαμε για εκείνη. Η Βίκυ Παπαδοπούλου είναι ένα κορίτσι που έμαθε να μην φοβάται και βρίσκεται «Σε μόνιμη αναζήτηση».
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Χαλάνδρι και συνεχίζω να μένω εκεί μέχρι σήμερα. Για την ακρίβεια, μεγάλωσα στο συνοικισμό του Χαλανδρίου και πέρασα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια εκεί. Ηταν σαν μια κλειστή κοινωνία: σαν να βρίσκομαι στην Πάτμο, γιατί ο άλλος τόπος που αγαπώ πολύ είναι η Πάτμος. Από εκεί έχει καταγωγή η γιαγιά μου. Την επισκέπτομαι όσο πιο συχνά γίνεται, εκεί ξεκουράζομαι πραγματικά γιατί έχω αγαπημένους συγγενείς και φίλους. Ο πατέρας μου είναι από την Κορώνη. Η μητέρα μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αυστραλία...».
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη της Βίκυς Παπαδοπούλου στο bovary.gr.