Τα απολιθωμένα λείψανα ενός αρχαίου πιγκουίνου, που είχε το ύψος ενός ενήλικα άνδρα, βρέθηκαν σε μια παραλία της Νέας Ζηλανδίας.
Τα οστά ανακαλύφθηκαν στη περιοχή Οτάγκο του Νότιου Νησιού και σύμφωνα με μια νέα μελέτη ανήκαν σε έναν από τους μεγαλύτερους πιγκουίνους που έζησαν ποτέ στον πλανήτη.
Μετά από ενδελεχή μελέτη των απολιθωμάτων οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο πιγκουίνος αυτός έφθασε στη διάρκεια της ζωής του ύψος περίπου 1,75 μ. Και ζύγιζε γύρω στα 100 κιλά και για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό αρκεί να αναφέρουμε ότι ο αυτοκρατορικός πιγκουίνος - ο μεγαλύτερος που υπάρχει σήμερα- φτάνει μόλις τα 1,2 μέτρα σε πλήρη ανάπτυξη και σε βάρος τα 50 κιλά.
Λόγω του μεγέθους του οι ερευνητές βάφτισαν το πτηνό Kumimanu biceae, που σημαίνει «πουλί τέρας» στη γλώσσα των Μαορί.
Τα οστά χρονολογήθηκαν στην Ύστερη Παλαιόκαινο Εποχή, κάπου πριν από 59 έως 56 εκατομμύρια χρόνια. Ο Kumimanu είναι ένας από τους μεγαλύτερους πιγκουίνους που υπήρξαν ποτέ και σύμφωνα με τους ερευνητές μόνον κάποια αρχαία είδη που εντοπίστηκαν στην Ανταρκτική τον ξεπερνούν σε μέγεθος.
Στην έρευνα που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Nature Communications, η ομάδα των Νεοζηλανδών και Γερμανών ερευνητών επισημαίνει ότι ο Kumimanu εξελίχθηκε σε ένα τόσο μεγάλο πτηνό επειδή δεν μπορούσε να πετάξει.
«Τα απολιθώματα συγκαταλέγονται στα αρχαιότερα γνωστά ευρήματα πιγκουίνων και είναι αξιοσημείωτο ότι σ’ αυτές τις πρωταρχικές μορφές τους ήταν τεράστιοι», επεσήμανε ο Δρ Γκέραλντ Μάιρ του Ερευνητικού Ινστιτούτου Σένκεμπεργκ της Φρανκφούρτης, στην ιστοσελίδα του οποίου δημοσιεύονται φωτογραφίες των λειψάνων και συγκριτικά γραφήματα . «Ο Kumimanu δείχνει ότι ο γιγαντισμός δεν ήταν ασύνηθες φαινόμενο στους πρώτους πιγκουίνους και εμφανίστηκε στα πρώτα εξελικτικά στάδια αυτών των πτηνών».
Οι ερευνητές ανέπτυξαν μάλιστα μια θεωρία γιατί δεν υπάρχουν σήμερα γιγάντιοι πιγκουίνοι στη Γη. Εικάζουν ότι οι γιγάντιοι πιγκουίνοι αναπτύχθηκαν αμέσως μετά τη μαζική εξαφάνιση των δεινοσαύρων και του 75% της χλωρίδας και της πανίδας της Γης πριν από περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια. Η εξαφάνιση των μεγάλων θαλάσσιων ερπετών επέτρεψε στους πιγκουίνους να αποκτήσουν νέες οργανικές λειτουργίες. Αλλά όταν επανεμφανίστηκαν αργότερα μεγάλοι θαλάσσιοι θηρευτές, όπως οι φώκιες και οι φάλαινες με δόντια, οι πιγκουίνοι αυτοί εξαφανίστηκαν, είτε γιατί έγιναν ένα από τα αγαπημένα τους θηράματα, είτε γιατί δεν τα κατάφεραν στον ανταγωνισμό για την εξεύρεση τροφής.