Στις 22 Σεπτεμβρίου 2013 η ΑΕΚ έδινε το πρώτο παιχνίδι στην ιστορία της σε ερασιτεχνικό πρωτάθλημα.
Στην Φυλή με τον Μανδραϊκό στην πρεμιέρα της Γ’ εθνικής. Τέσσερα χρόνια μετά η ΑΕΚ είναι... διαφορετική, «μεγάλωσε», γύρισε εκεί που την θαύμαζαν φίλοι και αντίπαλοι της για δεκαετίες.
Χθες βράδυ στο «Ερνστ Χάπελ» της Αυστρίας το 0-0, η 5η ισοπαλία στον όμιλο και το 8o σερί αήττητο παιχνίδι στην Ευρώπη την έστειλαν στους «32» του Europa League. Ως πρόκριση από μόνη της δεν συνιστά τεράστια επιτυχία. Ομως, η ιστορία της ΑΕΚ, όσα έζησε και το πως ξεκίνησε πριν 4 χρόνια, την καθιστούν... άθλο στα μάτια των ανθρώπων του ποδοσφαίρου. Και κάπως έτσι είναι.
Η Ενωση είναι πρώτη στο πρωτάθλημα μετά από 13 αγωνιστικές, είναι η μόνη ελληνική ομάδα που συνεχίζει στην Ευρώπη, αποπνέει υγεία σε όλα τα επίπεδα και έχει ξεκινήσει τα έργα για το νέο της γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια. Το project συνεχίζεται με αργά και σταθερά βήματα. Η ΑΕΚ προχωρά με τον ίδιο προπονητή εδώ και ένα χρόνο (Μανόλο Χιμένεθ), με βασικό «κορμό» 2-3 ετών, πολλούς καλούς Ελληνες παίκτες και αρκετούς ποιοτικούς ξένους. Όλα αυτά σε ένα μπάτζετ που κινείται σε πολύ λογικά πλαίσια δίχως σπατάλες, όπως ορίζει η πολιτική του Δημήτρη Μελισσανίδη στην ΑΕΚ από το καλοκαίρι του 2013.
Βεβαίως ο μεγάλος καημός των οπαδών και της οικογένειας της ΑΕΚ είναι η κατάκτηση ενός πρωταθλήματος μετά από 24 χρόνια (1994 το τελευταίο) και η επιστροφή στη Νέα Φιλαδέλφεια. Για το πρώτο βρίσκεται σε καλό δρόμο και κοντά στον τίτλο της «πρωταθλήτριας χειμώνα» που είναι μια καλή βάση, για το δεύτερο πρέπει συνεχώς να ξεπερνά εμπόδια και προβλήματα μέχρι να δει να «σηκώνεται» η «Αγιά Σοφιά».