Μπορεί άραγε η Δύση να αμυνθεί και να αναχαιτίσει τους πυραύλους του Κιμ Γιονγκ Ουν σε περίπτωση που ο Βορειοκορεάτης δικτάτορας διατάξει επίθεση με πυρηνικά όπλα;
Παρά τις διαβεβαιώσεις του Ντόναλντ Τραμπ ότι οι ΗΠΑ «θα φροντίσουν» για το βορειοκορεατικό ζήτημα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που φοβούνται ότι η κλιμάκωση της έντασης μετά και την τελευταία δοκιμή διηπειρωτικού πυραύλου από το κομμουνιστικό καθεστώς μπορεί να ανάψει κάποια στιγμή το φιτίλι ενός Γ΄Παγκοσμίου Πολέμου, που θα προκαλέσει το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη.
Ο Hwasong-15 που εκτόξευσε προ ημερών η Πιονγιάνγκ μπορεί, σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών, να διανύσει απόσταση έως και 13.000 χλμ., πράγμα που σημαίνει ότι πρακτικά όλες οι χώρες του ΝΑΤΟ βρίσκονται εντός του βεληνεκούς του.
Κι αν κάποιο από τα 29 μέλη του Βορειοατλαντικού Συμφώνου δεχθεί επίθεση, η πρώτη γραμμή άμυνας θα είναι η Συμμαχία, αφού ισχύει το δόγμα της συλλογικής άμυνας, δηλαδή «όλοι για έναν κι ένας για όλους».
Στη βάση αυτής της λογικής είναι που καταστρώνουν στα επιτελεία του ΝΑΤΟ τα σχέδια αντιμετώπισης της πυραυλικής απειλής από τη Βόρεια Κορέα χρησιμοποιώντας χερσαία, θαλάσσια και εναέρια συστήματα διασκορπισμένα στην Ευρώπη και τη βόρεια Αμερική για τη δημιουργία μιας ομπρέλας προστασίας.
Τα αυτόνομα αυτά συστήματα συνδέονται μέσω ενός γιγάντιου υπερυπολογιστή και του κέντρου επιχειρήσεων στην αμερικανική στρατιωτική βάση στο Ράμσταϊν της Γερμανίας κι η αποστολή των εργαζομένων εκεί είναι να προστατέψουν τον πλανήτη από ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα.
Σε περίπτωση εκτόξευσης πυραύλου δορυφόροι υπέρυθρης ακτινοβολίας ανιχνεύουν τη θερμότητά του και σημαίνουν συναγερμό στα αρχηγεία του ΝΑΤΟ που μεταδίδουν το σήμα αυτομάτως στη βάση του Ράμσταϊν για ανάλυση.
Από τη στιγμή που θα επιβεβαιωθεί η απειλή στέλνεται σήμα σε όλα τα κέντρα διοίκησης της Συμμαχίας -μια διαδικασία που κρατά ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Καθώς ο εχθρικός πύραυλος συνεχίζει την ανοδική του πορεία, ο κινητήρας του καίει όλα τα καύσιμα και οι δορυφόροι δεν μπορούν πλέον να τον εντοπίσουν.
Ραντάρ τύπου AN/TPY 2 (Φωτογραφία: Wikipedia)
Εκεί είναι που αναλαμβάνουν δράση αισθητήρες μεγάλης εμβέλειας όπως το ραντάρ AN/TPY 2 στις ΗΠΑ και το Smart-L που είναι εγκατεστημένο σε γερμανικό πολεμικό σκάφος.
Η φρεγάτα F220 Hamburg του γερμανικού Πολεμικού Ναυτικού είναι εφοδιασμένη με ραντάρ SMART-L (Φωτογραφία: Wikipedia)
Τα υπερσύγχρονα αυτά ραντάρ μπορούν να ανιχνεύσουν έως και 100 εχθρικά βλήματα ταυτόχρονα, σε περίπτωση πολλαπλής πυραυλικής επίθεσης.
Για όσο περισσότερο διάστημα μπορούν οι στρατιωτικές δυνάμεις της Συμμαχίας να παρακολουθούν την πορεία του πυραύλου, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να «κλειδώσουν» το στόχο και να τον αναχαιτίσουν.
Την κατάρριψη των εχθρικών πυραύλων αναλαμβάνουν στη συνέχεια τα χερσαία αντιπυραυλικά συστήματα Patriot, οι πύραυλοι των οποίων κατευθύνονται από ραντάρ στο στόχο, καθώς και τα συστήματα Αιγίς, που είναι εγκατεστημένα σε πλοία και είναι εφοδιασμένα με πυραύλους αναχαίτισης SM-3 που έχουν εμβέλεια έως και 3.000 χιλιόμετρα.
Το Aegis Combat System (ACS) είναι ένα προηγμένο σύστημα διοίκησης και ελέγχου που χρησιμοποιεί υπολογιστές και ραντάρ για την παρακολούθηση και την καταστροφή εχθρικών στόχων στον αέρα.(Φωτογραφία: ΑΡ)
Η «καρδιά» του Aegis, περιλαμβάνει το ραντάρ AN/SPY-1,το MK 99 Fire Control System, WCS, και συστήματα πυραύλων.