Στην Πάτρα βρίσκεται σήμερα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, στις εκδηλώσεις για τον πολιούχο της πόλης, Άγιο Ανδρέα.
Μετά την επίσημη δοξολογία είχε γεύμα με τον Μητροπολίτη Πατρών Χρυσόστομο.
«Ο ρόλος της Εκκλησίας είναι καθοριστικός και για την πορεία του έθνους μας και του λαού μας, αλλά και για τον αγώνα επιβίωσης που δίνει σήμερα ο ελληνικός λαός», τόνισε μεταξύ άλλων ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, σημειώνοντας πως «Η οικογένεια και η Εκκλησία κρατάνε την Ελλάδα όρθια».
Ολόκληρη η αντιφώνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας προς τον Μητροπολίτη Πατρών Χρυσόστομο κατά τη διάρκεια γεύματος
Σεβασμιώτατοι, Άγιοι Πατέρες, Κυρίες και Κύριοι
Σας ευχαριστώ θερμώς γιατί για δεύτερη φορά κατά την διάρκεια της προεδρικής μου θητείας βρίσκομαι μαζί σας αυτή την ιερή ημέρα.
Ημέρα που τιμούμε την μνήμη του Πολιούχου των Πατρών, του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέου.
Η εδώ παρουσία μου δεν είναι απλώς παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας για λόγους εθιμοτυπίας. Η μνήμη του Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, ο βίος του, το μαρτύριο του, δεν μας δίνουν μόνο την δυνατότητα να τιμήσουμε την μνήμη του. Ο βίος και το μαρτύριό του είναι πηγή διδαγμάτων για όλους μας. Για τον Κλήρο για την Κοινωνία και ιδίως για την Πολιτεία. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ανδρέας ο Πρωτόκλητος ήταν εκείνος που με το μαρτύριό του και τον βίο του δίδαξε την έννοια της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο. Αυτή ήταν η αιτία που μαρτύρησε. Είναι από εκείνους που δίδαξαν από την αρχή τις βασικές Αρχές που ο Χριστιανισμός έδωσε στον Ευρωπαϊκό μας Πολιτισμό. Όχι μόνο στον Ελληνικό μας Πολιτισμό. Γιατί ξέρουμε καλά ότι η Χριστιανοσύνη είναι ο τρίτος πυλώνας του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Έδωσε στον πολιτισμό μας αυτό, τις αρχές της Αλληλεγγύης, της Δικαιοσύνης και ιδίως της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.
Θυμάμαι Σεβασμιώτατε τι είχα πει στις 30 Νοεμβρίου 2015. Τα δικά σας λόγια, τα δικά μου λόγια. Είναι το ίδιο επίκαιρα, θα έλεγα μάλιστα ακόμα περισσότερο, γιατί το μεγάλο ζήτημα δεν είναι μόνο ζήτημα Ελληνικό. Είναι γενικώτερα Ευρωπαϊκό. Αυτής της Ένωσης που οφείλει να υπερασπισθεί το ρόλο της. Και αυτό τον ρόλο θα τον υπερασπισθεί μέσα από τις Αρχές και τις Αξίες τις οποίες συμβολίζει.
Έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να τονίσω κάτι το οποίο οφείλουμε να το ξεκαθαρίσουμε, στην κοινωνία μας. Και να το ξεκαθαρίσουμε πέρα και έξω από οποιεσδήποτε διαφορές μπορεί να υπάρχουν, απόψεις αντιλήψεις κοινωνικές θρησκευτικές. Και μιλώ Σεβασμιώτατε για τον ρόλο της Εκκλησίας στο πλαίσιο της Ελλάδας και της Ιστορίας της.
Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι όποιος στέκεται απέναντι στην Ιστορία με όρους αντικειμενικούς, πιστεύει δεν πιστεύει, οφείλει να αναγνωρίσει τον ρόλο της Εκκλησίας, γιατί ο ρόλος αυτός είναι καθοριστικός και για την πορεία του Έθνους μας και του Λαού μας, αλλά και για τον αγώνα επιβίωσης που δίνει σήμερα ο Ελληνικός Λαός. Και το τονίζω. Δεν είναι θέμα πίστης, είναι θέμα ιστορικής αλήθειας. Το Έθνος μας, το Έθνος των Ελλήνων πορεύθηκε ανά τους αιώνες μαζί με την χριστιανική διδασκαλία και την Ορθοδοξία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από την εποχή του Βυζαντίου, και τότε, ουσιαστικά κέντρο του δικού του πολιτισμού ήταν η Ελλάδα.
Το Βυζάντιο ήταν εκείνο το οποίο όχι μόνο δεν αποτελούσε μέρος του Μεσαίωνα όπως κάποιοι ισχυρίζονται γιατί η Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη δεν είχε Ιερά Εξέταση, αλλά δεν γνώρισε Μεσαίωνα. Το Βυζάντιο, και αυτό πρέπει να το υπερασπισθούμε, είναι το όχημα από το οποίο πέρασε ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός και ο Ρωμαϊκός Πολιτισμός για να φθάσουμε στην Αναγέννηση. Αν δεν υπήρχε το Βυζάντιο δεν θα υπήρχε Αναγέννηση. Αν δεν υπήρχε η Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη με την συνεισφορά της, δεν θα είχαμε φθάσει στην Αναγέννηση. Και ύστερα στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς δεν ήταν άραγε η Εκκλησία εκείνη που κράτησε το φρόνημα των Ελλήνων, δεν ήταν ο συνδετικός κρίκος του Έθνους, μαζί με άλλους βεβαίως; Αλλά ποιος θα μπορούσε να υποτιμήσει ποτέ αυτό τον ρόλο, πιστεύει δεν πιστεύει. Και ύστερα μετά την έκρηξη της Εθνεγερσίας δεν ήταν η Εκκλησία που πρωτοστάτησε στην Αγία Λαύρα; Σ΄ όλους τους αγώνες στην πορεία ανεξάρτητα αν υπήρξαν ορισμένες παρεκβάσεις κατά καιρούς, η συνολικά αποτίμηση του ρόλου της Εκκλησίας με όρους ιστορικής αντικειμενικής αλήθειας, είναι αποτίμηση όχι απλώς θετική αλλά - το τονίζω- καθοριστική για την πορεία του Έθνους και του Λαού μας.
Και έρχομαι στα σημερινά. Ο ρόλος της εκκλησίας κι εδώ είναι καθοριστικός και στον πάσχοντα συνάνθρωπο και για την αποτροπή της ρήξης του κοινωνικού ιστού.
Κυρίες και κύριοι
Όλοι ομολογούν, ακόμα και οι πιο έγκριτοι οικονομολόγοι στον κόσμο, ότι δεν υπάρχει ιστορικό παράδειγμα χώρας εν καιρώ ειρήνης που έχασε περίπου το 30% του ΑΕΠ της και δεν εξερράγη. Άλλοι Λαοί και άλλες χώρες εξερράγησαν με πολύ λιγότερες θυσίες. Γιατί συνέβη αυτό στην Ελλάδα. Κι αυτό είναι μια ιστορική αλήθεια που δεν μπορεί να την υποτιμάμε. Γιατί στην Ελλάδα λειτουργούν ακόμα δύο θεσμοί που ίσως δεν λειτουργούν αλλού. Και μιλάω για τον θεσμό της Οικογένειας και για τον θεσμό της Εκκλησίας.
Δεν υποτιμώ την συνεισφορά πολλών άλλων, ενώσεων, προσώπων, ιδιωτών, οι οποίοι συνεισέφεραν αυτές τις ώρες για να σταθούμε όρθιοι. Για να μπορέσουμε να καλύψουμε τα κενά που το κράτος αφήνει σε ένα κοινωνικό κράτος, το οποίο κινδύνευσε να καταρρεύσει. Και ακόμα δίνουμε αγώνα επιβίωσης για να μην καταρρεύσει. Γιατί αν καταρρεύσει, αυτό είναι το τέλος μιας κοινωνίας. Μπορεί να υποτιμά κανείς την σημασία αυτών των δύο θεσμών, για να μπορέσουμε σήμερα να κοιτάμε το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία απ’ ό,τι στο παρελθόν; Θα ήταν ιστορικά άδικο και θα δίναμε στις νέες γενιές ένα κακό παράδειγμα, αν για λόγους ιδεοληψίας και ενός εσφαλμένου μοντερνισμού, αγνοούσαμε αυτή την ιστορική αλήθεια. Ξέρω ότι για μια ακόμα φορά και θα παρεξηγηθώ και θα υποστώ την κριτική. Και αυτό είναι χρέος μου να το κάνω, όπως είναι χρέος μου όμως, να ομολογώ την ιστορική αλήθεια. Γιατί αν την αγνοήσουμε αυτή την ιστορική αλήθεια δεν θα μπορέσουμε ν’ αντιμετωπίσουμε άλλη κρίση. Και κανείς δεν μας εγγυάται, σ’ αυτόν τον δύσκολο κόσμο που ζούμε, ότι δεν θ’ αντιμετωπίσουμε κι άλλες κρίσεις.
Με αυτά τα εφόδια, από εδώ, από την Πάτρα, αυτή την ημέρα η Ελλάδα όχι μόνο δίνει μάχη επιβίωσης για τον Λαό της, αλλά η Ελλάδα έχοντας πάρει οριστικά την πορεία της μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρωταγωνιστεί. Για να μπορέσει και η Ευρωπαϊκή Ένωση – γιατί και άλλοι λαοί έχουν τα δικά τους προβλήματα - να διαδραματίσει τον ρόλο που της ανήκει. Γιατί η Ευρώπη πρέπει να γίνει δυνατή. Και θα γίνει δυνατή όχι μόνο μέσα από την οικονομία της, όχι μόνο μέσα από την οικονομική πρόοδο, που δεν την υποτιμώ καθόλου, αλλά κυρίως μέσα από τους θεσμούς και μέσα από τον Πολιτισμό, τον οποίο εκείνη μπορεί να προβάλλει σε ολόκληρο τον κόσμο. Και αυτή η Δημοκρατία και αυτός ο Πολιτισμός στηρίζονται στις βασικές αρχές της Ειρήνης, της Αλληλεγγύης, της Δικαιοσύνης και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, όπως επίσης και της Δημοκρατίας. Η οποία είναι ο κορμός, πραγματικά, της δικής μας νοοτροπίας, της νοοτροπίας των Ελλήνων, αφού η Ελλάδα είναι το λίκνο της δημοκρατίας και αυτό το ομολογούν όλοι.
Με αυτές τις σκέψεις, Σεβασμιότατε, φεύγω για μια ακόμη φορά από την Πάτρα. Αυτά μας διδάσκει τούτη η πόλη, μέσα στις δυσκολίες πού αντιμετωπίζει αλλά πάντοτε έχει τον Πολιούχο της. Και το τονίζω ότι τον έχει ως παράδειγμα βιωματικό και για εκείνους που πιστεύουν και για αυτούς που δεν πιστεύουν Και το λέω για μια ακόμη φορά, και με αυτό κλείνω. Η αλήθεια κρίνεται με ιστορικά κριτήρια, δεν κρίνεται με ιδεοληψίες ούτε με μονοπώληση της ιστορικής αλήθειας.
Χρόνια πολλά και πάλι και σας ευχαριστώ θερμώς για την φιλοξενία.