Τα λιτά ξύλινα φέρετρα βγαίνουν, ένα προς ένα, από την καρότσα ενός φορτηγού και παραδίδονται στα χέρια κρατουμένων, για να τα εναποθέσουν σε μια τάφρο που έχει δημιουργηθεί ακριβώς γι' αυτόν τον σκοπό: να γίνει ομαδικός τάφος.
Αυτή είναι μια συνηθισμένη ημέρα στο «νησί των νεκρών» της Νέας Υόρκης, το νησί Hart, όπου εδώ και περίπου 150 χρόνια ενταφιάζονται άνθρωποι χωρίς οικογένεια, μωρά που γεννήθηκαν νεκρά ή έχασαν πρόωρα τη ζωή τους, άποροι και άγνωστοι -αν και όχι πάντα.
Οι σοροί συγκεντρώνονται από όλα τα νεκροτομεία της πόλης και μεταφέρονται σε μια αποβάθρα με φορτηγό, με τον οδηγό να περιμένει τους κρατουμένους από το νησί Rikers για να πάρουν όλοι μαζί το φέρι και να βρεθούν στο νησί Hart.
Οι τάφροι που ανοίγονται, βάθους 3 μέτρων, παραμένουν ανοιχτές μέχρι να «γεμίσουν» από 150 φέρετρα ενηλίκων, σε τριάδες το ένα πάνω στο άλλο, ή από 1.000 φέρετρα με σορούς βρεφών.
Όταν οι τάφροι γεμίζουν, καλύπτονται με χώμα και «μαρκάρονται» με έναν λευκό πάσσαλο. Οι νεκροί στο Hart Island είναι ανώνυμοι. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο τόπο μαζικής ταφής στην Αμερική.
Το νησί Hart αγοράστηκε από την πόλη της Νέας Υόρκη πριν από περίπου 150 χρόνια. Σχεδόν από τότε άρχισε να χρησιμοποιείται ως μαζικό νεκροταφείο, αν και κατά περιόδους έχει χρησιμοποιηθεί ως νοσοκομείο για πάσχοντες από φυματίωση, ως άσυλο, ακόμα και ως σημείο εγκατάστασης πυραύλων την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.
Εκτιμάται ότι εκεί έχουν ταφεί πάνω από 1 εκατ. κάτοικοι της πόλης, από βετεράνους του αμερικανικού Εμφυλίου και θύματα της κατάχρησης ναρκωτικών τη δεκαετία του 1960, μέχρι τα πιο πρόσφατα θύματα της κρίσης του AIDS -που ετάφησαν σε βάθος 4 μέτρων εξαιτίας του φόβου και της σύγχυσης για τον θανατηφόρο ιό.
Οι κρατούμενοι που αναλαμβάνουν το μακάβριο έργο της ταφής και του ανοίγματος των τάφρων αμείβονται με 50 σεντ την ώρα, ενώ ακόμα και σήμερα πολλοί είναι οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης που δεν γνωρίζουν την ύπαρξη αυτού του νεκροταφείου, μολονότι είναι σε απόσταση αναπνοής από το Μπρονξ.
Λίγα λόγια για το «νησί των νεκρών»
- Το Hart Island είναι ένα μικρό, μακρόστενο νησί στα ανοιχτά του Μπρονξ, έκτασης 130 στρεμμάτων. Έχει μήκος 1,6 χλμ. και πλάτος (στο μεγαλύτερο σημείο του) 400 μ.
- Το νησί έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν ως κέντρο αποτοξίνωσης, ως αποθήκη πυραύλων κ.λπ.
- Κρατούμενοι από το Rikers Island μεταφέρονται στο νησί Hart για να θάψουν τους νεκρούς της Νέας Υόρκης -και πληρώνονται με 50 σεντ την ώρα.
- Οι τάφροι μένουν ανοιχτές μέχρι να γεμίσουν με φέρετρα 150 ενηλίκων ή 1.000 βρεφών.
- Το νησί είχε γίνει στο παρελθόν στόχος βανδάλων, με αποτέλεσμα πολλές φορές να παρατηρούνται οστά στο έδαφός του.
- Η κυβέρνηση των ΗΠΑ διέθεσε πάνω από 13 εκατ. δολάρια για την αποκατάσταση του νησιού μετά το καταστροφικό πέρασμα του τυφώνα Σάντι, το 2012.
- Η πρόσβαση στο νησί απαγορεύεται αυστηρά. Όσοι συγγενείς των νεκρών υπάρχουν, επιτρέπεται να επισκέπτονται το Hart Island μόνο μία φορά τον μήνα, αφού υπογράψουν αίτηση και δεν πάρουν μαζί τους τα κινητά τους ή άλλες ηλεκτρονικές συσκευές.
- Πολλοί Νεοϋορκέζοι δεν έχουν ιδέα ακόμα και για την ύπαρξη του νησιού. Πολλοί, επίσης, αγνοούν ότι οι δικοί τους έχουν καταλήξει στους μαζικούς τάφους τού Hart Island.
- Οι ταυτότητες όσων έχουν ταφεί στο νησί αντικατοπτρίζουν τη διαχρονική ποικιλομορφία της Νέας Υόρκης. Εκεί κείτονται από χρήστες ναρκωτικών και ακαδημαϊκοί, μέχρι παιδιά που γεννήθηκαν νεκρά και θύματα ατυχημάτων.