Αναποτελεσματική και αδιέξοδη είναι η πολιτική που εφαρμόζεται από τη χώρα μας για την έξοδο από την κρίση, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Eurostat, δήλωσε ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ κ. Κ. Μίχαλος, με αφορμή τις ανακοινώσεις της Eurostat για το έλλειμμα του 2010.
Ο κ. Μίχαλος στη δήλωσή του σημείωσε ότι ''το λανθασμένο μίγμα της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση, οδηγεί σε επιδείνωση των δημοσιονομικών μεγεθών, σε στασιμοπληθωρισμό, σε στάση εμπορίου, σε αφανισμό των επιχειρήσεων, σε συρρίκνωση των εισοδημάτων των πολιτών, σε έκρηξη της ανεργίας, σε διάλυση της κοινωνικής συνοχής''.
Πρόσθεσε ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ ότι ''η κυβέρνηση, επιτέλους, θα πρέπει να αφυπνιστεί, να αφήσει κατά μέρος τις αναποτελεσματικές διαβουλεύσεις και τις ατέρμονες συζητήσεις με τους δανειστές μας, που αποτελούν ασκήσεις επί χάρτου και να αποφασίσει να δραστηριοποιηθεί με βάση τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας'' και τόνισε ότι λύσεις υπάρχουν και πρέπει να εφαρμοστούν, ''έστω και αν προβάλλονται αντιρρήσεις από τους δανειστές μας, που μας επέβαλαν τις δικές τους συνταγές με το Μνημόνιο που συνεχώς τροποποιείται, αλλά και συνεχώς μας οδηγεί σε αδιέξοδα''.
Κατά την εκτίμηση ου κ. Μίχαλου η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να κάνει την υπέρβαση και να προχωρήσει στην εφαρμογή μέτρων στο εσωτερικό της χώρας, που να συνάδουν με ελληνική πραγματικότητα και ανέφερε ότι απαιτείται λοιπόν άμεσα:
- Η θεσμοθέτηση μιας νέας φορολογικής πολιτικής, που πρωτίστως θα προλαμβάνει το πρόβλημα της φοροδιαφυγής και δευτερεύοντος θα τιμωρεί. Για την διεύρυνση της φορολογικής βάσης η λύση είναι η μείωση των φορολογικών συντελεστών, ώστε οι φόροι που προκύπτουν να μπορούν να καταβληθούν. Και βέβαια η πλήρης αναδιοργάνωση των ελεγκτικών μηχανισμών ώστε να καταστούν αποτελεσματικοί στο έργο τους και να εκλείψουν οι συναλλαγές και η διαφθορά.
- Η αναθεώρηση της πολιτικής λιτότητας στο σκέλος που αφορά τις δημόσιες επενδύσεις. Χωρίς ένα εύρωστο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, αυτή τουλάχιστον την περίοδο της οικονομικής κρίσης , ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει.
- Η απεμπλοκή του κράτους από επιχειρηματικές δραστηριότητες, με την ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων επιχειρήσεων, αλλά με την διατήρηση του ελέγχου των δικτύων .
- Η επιλογή συγκεκριμένων τομέων της οικονομίας, όπως για παράδειγμα ο τουρισμός, η ναυτιλία, η ενέργεια, η γεωργία, οι υπηρεσίες υψηλής τεχνολογίας κλπ., που η χώρα μας είναι ή μπορεί να γίνει ανταγωνιστική και η ενίσχυση τους για την δημιουργία πλούτου και νέων επενδύσεων.
- Η δραστική μείωση των δημόσιων δαπανών, όχι με οριζόντιες περικοπές των μισθών των υπαλλήλων και με την καθιέρωση χαμηλών αμοιβών των στελεχών, αλλά με την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού ώστε να αποδώσει τα μέγιστα, προσφέροντας προστιθέμενη αξία στις δημόσιες υπηρεσίες.
- Η παρέμβαση της πολιτείας στον τραπεζικό τομέα, ώστε οι εγγυήσεις που παραχωρήθηκαν στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να διοχετευθούν στην αγορά που στενάζει από την έλλειψη ρευστότητας.
- Η αλλαγή νοοτροπίας σε ότι αφορά την ιδιωτική πρωτοβουλία, που αποτελεί τον ισχυρότερο μοχλό ανάπτυξης της χώρας. Η επιχειρηματικότητα δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αποδιοπομπαίος τράγος, αλλά ως η εν δυνάμει χρυσοφόρος αγελάδα, που μπορεί να δώσει την ώθηση προς τα εμπρός».